ต้องรู้จักความพอดี
(มัตตัญญุตา สทา สาธุ
ความรู้จักพอดียังประโยชน์ให้สำเร็จทุกเมื่อ)
"ครั้งนั้น พระโสณะ
อยู่ที่ป่าสีตวัน ใกล้เมืองราชคฤห์
ท่านทำความเพียรเดินจงกรมจนเท้าแตก
ก็ไม่อาจให้บรรลุมรรคผลได้
จึงคิดว่า
“บรรดาสาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า
ที่เป็นผู้ตั้งหน้าทำความเพียร
มีความบากบั่นมั่นคง เราก็เป็นคนหนึ่ง
ถึงกระนั้นจิตของเราก็หาหลุดพ้นจากอาสวะไม่
ตระกูลของเรามีโภคทรัพย์
ที่จะใช้สอยเลี้ยงชีพให้เป็นสุข
และทำความดีทั้งหลาย
เราควรลาสิกขาไปใช้จ่ายโภคทรัพย์
และทำความดีต่าง ๆ ”
พระผู้มีพระภาค
ทรงทราบความคิดของท่านพระโสณะ
จึงเสด็จมาสนทนาด้วย เนื่องจากท่านพระโสณะ
สมัยเมื่อเป็นคฤหัสถ์เป็นผู้ชำนาญในการดีดพิณ
จึงตรัสถามเรื่องสายพิณว่า
ต้องขึงสายพิณแต่พอดี เสียงพิณจึงจะไพเราะ
หย่อนเกินไปก็ไม่ดัง ตึงเกินไปก็สายขาด ใช่หรือไม่
เมื่อท่านพระโสณะ ทูลรับว่า จริงอย่างนั้นแล้ว
ก็ตรัสสอนอุปไมยว่าความเพียรก็เหมือนกัน
ถ้าหย่อนเกินไปก็จะเอียงไปทางเกียจคร้าน
ถ้าตึงเกินไปก็จะฟุ้งซ่าน
จึงควรทำความเพียรแต่พอดี
พระผู้มีพระภาคทรงโอวาทพระโสณะ
แล้วเสด็จไปยังภูเขาคิชฌกูฏ
ฝ่ายพระโสณะทำความเพียร
ให้เสมอกันกับอินทรีย์ทั้งหลาย
(คือ ศรัทธา สติ สมาธิ ปัญญา
รวมวิริยะด้วยเป็นอินทรีย์ ๕)
กล่าวคือทำ ศรัทธา วิริยะ สติ
สมาธิ และปัญญาให้พอ ๆ กัน
ทำความเพียรไม่หย่อนเกิน ไม่ตึงเกิน
ไม่นานนักก็ได้สำเร็จเป็นพระอรหันต์องค์หนึ่ง
...มิลินทปัญหา
(อธิบายโดย อ.วศิน อินทสระ)
เพจ อาจารย์วศิน อินทสระ
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
