15 ธ.ค. 2022 เวลา 01:06 • ปรัชญา
อย่างน้อย ฉันก็ได้ทำดีที่สุดแล้ว
ฉันวัยทำงานอายุ 30 ที่มาซื้อบ้าน ย่านบางนา-สวนหลวง
ห่างจากที่ทำงานซึ่งอยู่แถวสีลมเกือบ 30 กิโลเมตร ความบ้าบอคือ คุณเธอมาซื้ออะไรไกลขนาดนี้ก่อน... แต่นั้นแหละค่ะ ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด ฉันก็ได้ทำไปแล้ว
การเดินทางไปทำงานของฉันคือ ขับรถไปจอดที่ ariport link แล้วนั่งรถไฟฟ้าจากบ้านทับช้างไปลงที่มักกะสัน จากนั้นต่อ MRT ไปลงสีลมค่ะ
มักจะมีเหตุการณ์ชวนให้ตลก ที่ลึกๆ แล้วก็ขำไม่ออกอยู่เหมือนกัน หากวันไหนที่พยายามฝ่ารถติดไปให้ทันรถไฟออกมากแค่ไหน มักมีโอกาสที่ฉันทำได้แค่มองมันพึ่งออกไปมากเท่านั้น แต่หากวันไหนฉันไปด้วยความโนสนโนแคร์มักจะมีที่ว่างให้ฉันเกือบทุกครั้งไป
ฉันรู้ว่ารถไฟจะมาประมาณที่โมง พยายามออกจากบ้านเผื่อเวลารถติดอยู่เสมอ แต่ก็ไม่ทุกครั้งหรอกนะที่จะไปทันขบวนที่หมายมั่น ทำอะไรได้หละ นอกจากนั่งรอขบวนถัดไป
ฉันทำดีที่สุดแล้ว ฉันพยายามที่สุดแล้ว
ที่จะไม่ให้พลาดโอกาส ที่ผ่านมา และผ่านไปโดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลย แต่ก็ไม่ทุกโอกาสหรอกนะที่จะคว้าไว้ได้ ทำได้เพียงมองมันหายวับไปกับตา
ในบางครั้งก็ทำคงทำได้เพียงขำ และยืนมองขบวนรถไฟที่พึ่งออกจากชานชาลา
"แต่อย่างน้อย ฉันก็ได้พยายามทำดีที่สุดแล้ว"
โฆษณา