ใจเขาใจเราค่ะ ลองคิดถึงตัวเราตอนที่เด็กๆ ก็มีบางเรื่องที่ไม่อยากบอกพ่อแม่ หรือในปัจจุบัน ก็อาจจะมีบางเรื่องที่ไม่อยากบอกใครเลย และไม่มีประโยชน์อะไรที่คนอื่นจะรู้ นอกจากเพื่อสนองความอยากรู้ของตัวเราเอง
ถ้าเป็นเรา คงจะพยายามทำตัวเป็นคนที่ลูกสะดวกใจที่จะเล่าเรื่องต่างๆ ให้ฟังตั้งแต่ยังเด็ก เช่น มีเวลารับฟังเสมอ ไม่รีบตัดจบ ไม่รีบสอน ไม่รีบดุ ไม่รีบตัดสิน ไม่คิดว่าทุกเรื่องต้องมีบทเรียน อะไรอย่างนี้ค่ะ คือทำตัวเป็นพ่อแม่แบบที่ตัวเองต้องการตอนเด็ก พร้อมช่วยเหลือในสิ่งที่ทำได้ แต่ไม่ใช่ตามใจทุกอย่างค่ะ
อย่างไรก็ตาม ถ้าวันหนึ่งวันใดลูกมีสิ่งที่ไม่อยากบอกเรา เราจะเข้าใจเขาค่ะ เพราะแม้แต่เพื่อนสนิท สามี ภรรยา เราก็ไม่ได้อยากบอกทุกเรื่อง มีบางเรื่องที่เราไม่อยากบอกใคร ไม่ควรไปคาดคั้น หรือรู้สึกว่า ต้องรู้ให้ได้ น้อยใจ เสียใจ หรือโกรธที่ลูกไม่บอกค่ะ
ลูกคือคนอีกคน เขาไม่ใช่คนเดียวกับเรา เขามีสิทธิ์ของเขาที่จะมีความลับโดยที่แม้แต่พ่อแม่ก็ไม่ควรจะล่วงละเมิด โดยใช้ความเป็นแม่/เจ้าของเงิน/ การเลี้ยงดูมา เป็นเครื่องมือค่ะ ถ้าเขาอยากบอก คิดว่าบอกเราแล้วสบายใจ หรือคิดว่าเราจะช่วยอะไรได้ เขาก็บอกเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
