เมื่อก่อนใช้หลายวิธีมากค่ะ หาที่ระบายกับใครสักคน หาคนปกป้อง โทรปรึกษาเพื่อน อ่านหนังสือ ทำกับข้าว ทำขนม ช้อปปิ้ง แต่งตัว ทำสวย ไปเที่ยว หาอะไรอร่อยๆกิน... เราทำมาหลากหลาย….…
แต่ตอนนี้ไม่แล้วค่ะ ตั้งแต่รู้จักกับความรู้สึกตัว รู้จักกับการอยู่กับตัวเองเป็น เวลามีเรื่องไม่สบายใจ ใจมันจะเข้าไปอยู่กับความรู้สึกตัวทันที
ฉะนั้นในแต่ละวันที่มีเรื่องราวทำให้เราเครียด เรากลัวเราโกรธ เรากังวล มันจะกระตุกใจให้เรากลับมาที่ความรู้สึกตัว... กลัวจะจาง โกรธจะเบา กังวลจะน้อย รู้สึกตัวจะมากขึ้น ใจจะอยู่กับตรงนี้ ที่ๆไม่ทุกข์ไม่ร้อน ที่ที่คอยเฝ้าดูเรื่องราวของชีวิตอย่างสงบค่ะ .....
ด้วยอาชีพเรา เจอความเครียดได้เรื่อยๆทั้งวัน
รอรับเด็กคลอดใหม่ๆ ตอนรอก็เครีนดแล้วค่ะสำหรับหมอเด็ก เราไม่รู้เลยออกมาเด็กจะออกมาสภาพไหน
เจอคนไข้หนักๆต้องย้ายเข้าไอซียู....
เจอปัญหาสุดวิสัยในการทำงาน เจอพ่อแม่เรื่องเยอะมาก กอไก่ล้านตัว
เมื่อก่อนคืออยู่ตรงนั้น ทำหน้าที่ตรงนั้นกับความกังวลใจล้วนๆ ตอนนี้หน้าที่หมอก็ทำไป ใจให้มาอยู่ไว้กับความรู้สึกตัว คือรู้กายรู้ใจตัวเองค่ะ ทำคู่ไปกับหน้าที่การงานปกติ.... ได้บ้าง ไม่ได้บ้าง... ดีกว่าไม่ได้อะไรเลย….
ถ้าเรื่องมันหนักมากเราก็จะเดินจงกรมค่ะ หรือมีเวลาเราก็จะทำ เก็บเล็กผสมน้อยทั้งวัน ทุกวัน ได้แค่ไหนแค่นั้นขอแค่ได้ทำ เหมือน DCA ที่เราทำๆกัน แต่เป็น DCA สติสัมปชัญญะเพื่อให้ตัวเองได้มีสติปัญญาไว้ใช้สอยยามจำเป็น ไหนๆก็เดินทุกวันอยู่แล้ว แค่เพิ่มเป็นเดินอย่างรู้สึกตัวเข้าไปแทน…ไม่ได้เพิ่มต้นทุนชีวิตอะไรเลย แต่ผลตอบแทนมหาศาล หลายเด้งมาก
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
