เมื่อรู้ความจริงว่าของคู่เป็นเพียงปรากฏการณ์ของจิตที่ปรุงแต่ง เป็นความจริงเทียม เป็นเพียงมายาของการเปรียบเทียบในจิตด้วยความไม่รู้ ปรากฏการณ์ปรุงแต่งทั้งหลายจึงไม่อาจปกปิดเนื้อแท้ได้อีกต่อไป ความจริงแท้ก็ปรากฏโดยไม่ต้องหา เพราะเป็นสิ่งที่มีอยู่แล้ว คือการดำรงอยู่ที่เป็นหนึ่งเดียวอันไม่อาจปรุงแต่ง แบ่งแยกหรือเปลี่ยนแปลงได้