อ่านข่าวใหญ่เมื่อวันก่อน ยอมรับตกใจเหมือนกัน
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก
สิ่งแรกที่แวบเข้ามาในหัวคือความรู้สึกของคนในครอบครัว
มันบรรยายยากจริงๆ
ผมกับแฟนมีประสบการณ์ที่ลูกไม่สบายแล้วอาการหนักเพียงเพราะเราชะล่าใจ คิดว่าลูกเราแข็งแรงพอ
ตอนที่ลูกเกิดอาการขึ้นมา ผมตะโกนเรียกหมอลั่นทั่ววอร์ดแบบคนที่ไม่รู้จะทำอะไรดี ได้แต่เรียกหมอให้มาไวๆ
คนมองกันเป็นแถบทั่ววอร์ด
ดีที่หมอใจเย็นพอกับหมอเฉพาะทางที่ตรวจแบบละเอียดยิบบวกกับมาถึงทันเวลาและให้ยาถูกตัวเลยเป็นปกติ
ตามอาการอีกปีสองปีก็ปิดเคส
ผมกับแฟนยังจำวันที่วิ่งพล่านอุ้มพาลูกเข้าโรงพยาบาลกับตะโกนเรียกหมอได้จนถึงทุกวันนี้
หมอครับ หมอ...
ผมเชื่อว่าคนเป็นพ่อแม่ร้อยทั้งร้อยทำทุกอย่างได้เพื่อลูกเสมอ
ดีใจที่ลูกประสบความสำเร็จและเจ็บปวดไปด้วยเมื่อลูกพลาดหวัง
ยิ่งในยามหน้าสิ่วหน้าขวาน ไม่ต้องถามเลย พ่อแม่ทุกคนกลายเป็นหนูติดจั่นกันทั้งนั้น
อาการต่างๆมีมาให้เห็นกันทั้งนั้น เบาะๆก็ร้องไห้ คร่ำครวญไปจนถึงตะโกนด่าทอ
ก่นด่าชะตาฟ้าลิขิต
แทบทุกคนก็เคยผ่านกันมาแล้วทั้งนั้น
อ่านข่าวใหญ่แล้วก็ถอนหายใจ
ลูกใคร ใครก็รัก
ขอให้ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ
สรรพกำลังทั้งกายใจและเงินพร้อมทุ่มสุดตัวเสมอ
ในยามนี้ทำได้เพียงให้กำลังใจให้ทุกๆท่านที่เกี่ยวข้องตั้งแต่บุคคลากรทางการแพทย์ยันคนไข้และคนรอบข้าง
สาธุ...
cr. google
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
