สำหรับผมเรื่องที่ท้อที่สุดคือเรื่องในที่ทำงานครับส่วนเรื่องที่เศร้าที่สุดคือการเสียแม่ไปครับ คือทุกๆช่วงชีวิตผมมีข้อเสียอย่างเดียวคือเชื่อแม่หมดทุกอย่าง สิ่งที่รู้สึกผิดหวังก็คือเรื่องสายการเรียนที่เราอยากเรียนแต่ไม่ได้เรียนกลับมาเรียนในสิ่งที่เราไม่คุ้นเคยถามว่าชอบมั้ยก็ไม่ได้ชอบนะครับตั้งแต่เรียนจบมาก็ไม่ได้มาทำงานในส่วนที่เรียนจบเลย พยายามแล้วนะครับแต่ไปสมัครทุกที่ก็บอกว่าขอคนมีประสบการณ์ กลับมานั่งคิดเราก็ไม่น่าจะเชื่อเรื่องนี้เรื่องเดียว
แต่เวลาที่ผ่านมาแม่คอยอยู่ข้างผมตลอด ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์
ทุกๆงานที่ผมผ่านมาได้เพราะผมมีแม่คอยพูดไม่ได้เห็นด้วยกับทุกอย่างที่ผมคิดแต่มันทำให้เราเย็นขึ้น ไม่ว่าจะเจอกับอะไรก็ตาม แม่เป็นคนที่ไม่พูดเยอะบางครั้งก็ไม่ได้ตอบผมมากแต่ผมเข้าใจ การสูญเสียคนที่เป็นทุกอย่างมันเศร้ามากครับ
ตอนนี้เลยคิดว่าเราไม่มีสิ่งที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ เวลาท้อมันก็ท้อจริงๆนะครับ มันเหมือนผมต้องโตเป็นผู้ใหญ่จริงๆ เมื่ออายุ30 แก้ปัญหาจัดการกับความรู้สึกเอง ปัญหาของผมไม่ได้มาจากไหนนอกจากที่ทำงานเพราะผมเป็นคนพูดไม่เก่งดูเป็นคนแข็งๆมันอาจไม่เข้าตาหัวหน้าหรือเพื่อนร่วมงาน ปริมาณที่ทำงานก็ ผู้หญิง80% ผู้ชาย20% มันต้องมีการซุบซิบกัน แต่ผมเป็นคนเฉยๆ แต่ชอบคิดเล็กคิดน้อยไม่พูดเก็บไว้คนเดียว โดนบีบบ้างอะไรบ้าง ก็อยากจะออกจากงานในทุกๆวัน แต่ด้วยภาระหน้าที่มี ต่างๆมันไม่สามารถทำให้ผมกระดิกออกจากที่นั้นได้เลย
ทุกวันนี้ก็พยายามคิดหาทางออกอยู่นะครับ ความทุกข์ใจมันมีมากขึ้นทุกๆวัน แต่พยายามที่จะไม่ยึดติดกับมันให้มาก เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะหลุดพ้นออกมาได้ ทุกวันนี้ชีวิตมันวนลูป ปัญหามันมีมาเรื่อยๆ แต่ก็ต้องหาทางออกแล้วเจอจังหวะชีวิตของตัวเองจริงๆสักที ตอนนี้ก็ปฏิญาณตนว่า ต่อจากนี้คิดให้รอบคอบแล้วลงมือทำเลยไม่ต้องรออะไรแล้วถ้าทุกอย่างไม่ได้เดือดร้อนคนอื่น เท่านี้เหละครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
