กองหนังสือที่ถูกลืม
ช่วงสายๆวันหนึ่งของเดือนตุลาคมปี64ในวันที่ผู้เขียนกำลังวุ่นอยู่กับการทำงานบ้านก็ได้รับข้อความจากเพื่อนรักคนหนึ่งนางส่งข้อความถามมาว่าว่างไหมมีหนังสือเก่าๆจำนวนหนึ่งจะจำหน่ายแก่ทอดตลาด(แต่มีหนังสือบางเล่มน่าจะมีประโยชน์กับผู้เขียนจึงอยากบริจาคให้)
ผู้เขียนรับปากว่าถ้าทำงานบ้านเสร็จแล้วจะรีบไปเอาที่บ้านของนางแต่จนแล้วจนเล่าเราก็ไม่มีเวลาออกไปเอา จนกระทั่งว่าท่านเพื่อนคนดังกล่าวต้องขนเอาหนังสือมาให้ถึงที่บ้าน สร้างความประทับใจและรู้สึกขอบคุณเพื่อนอย่างไม่มีคำไหนจะมาบรรยาย ผู้เขียนเหลือบไปเห็นจำนวนหนังสือ โดยสังเกตจากประเภทของหนังสือแต่ละเรื่องล้วนแล้วแต่บ่งบอกถึงความเป็นนักอ่านของเจ้าของหนังสือ ผู้เขียนขอสรุปสั้นๆเลยก็แล้วกันว่าหนังสือที่ได้รับวันนั้นคือตำราภาษาอังกฤษแบบพื้นฐานไปจนถึงขั้นสูง
เพื่อนได้มีเจตจำนงขอบริจาคหนังสือทั้งหมดให้แก่นักเรียนในโรงเรียนที่ผู้เขียนทำงานอยู่ ด้วยความที่นางก็เป็นครูเหมือนกันจึง ได้อธิบายสรรพคุณของหนังสือแต่ละเล่มว่าต้องนำไปใช้ประโยชน์อย่างไรผู้เขียนเห็นหนังสือมากมายที่เพื่อนนำมาบริจาคให้แล้วทำให้สัมผัสได้ถึงความใฝ่รู้และความมุ่งมั่นทุ่มเทของเพื่อนคนนี้อย่างที่สุด เป็นที่รู้กันในกลุ่มเพื่อนๆวัยเด็กของเราว่าเขาเป็นคนขยันและใฝ่เรียนมาตั้งแต่ไหนแต่ไร
แต่ไม่คิดว่าจะขยันถึงขนาดนี้ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเพื่อนถึงได้เป็นที่ยอมรับในแวดวงในสายงานและยังประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานรวมไปถึงครอบครัว(ผู้เขียนขออนุญาตเล่าประวัติถึงเพื่อนคนนี้นะคะ)เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนวัยเด็กรุ่นน้องที่ผู้เขียนให้ความไว้วางใจขอความช่วยเหลือเกือบทุกครั้งที่คิดอะไรไม่ออกในเรื่องงาน
เพื่อนไม่เคยปฏิเสธความช่วยเหลือเขามักจะหาวิธีคิดและแก้ปัญหาให้ผู้เขียนเสมอ ที่พิเศษกว่าเพื่อนคนอื่นคือเขาเคยบวชเรียนมาตั้งแต่เด็กๆ ด้วยความที่บ้านคุณย่าของผู้เขียนอยู่ข้างวัดที่เพื่อนบวชอยู่ดังนั้นผู้เขียนจึงค่อนข้างสนิทสนมกับเด็กวัดและเณรในสมัยนั้นซึ่งปัจจุบัน ดรีมทีมชุดนี้ต่างก็แยกย้ายกันไปคนละทิศละทางจะเหลือก็ที่เล่าให้ฟังนี่หละ เพื่อนคนนี้ได้อยู่ในร่มกาสาวพัสตร์ประมาณ 20 กว่าปีถ้าจำไม่ผิดในช่วงที่เวลานั่นท่านได้ศึกษาธรรมะและได้เรียนในสายของทางโลกควบคู่กันไปจนได้ใบปริญญาหลายสาขา
ในสมัยนั้นถือว่าท่านได้เป็นพระนักพูดและนักพัฒนาที่หาตัวจับยากท่านหนึ่ง(ถ้าไม่สึกออกมาก็น่าจะมีชื่อเสียงอีกท่านหนึ่งก็ว่าได้)จนในที่สุดท่านก็ได้เลือกที่จะออกมาใช้ชีวิตนอกวัดเฉกเช่นเราๆและเลือกเส้นทางครูเป็นอาชีพหลักจนถึงปัจจุบัน ผู้เขียนและเพื่อนๆในหมู่บ้านรู้สึกชื่นชมความอุตสาหะของเขาเป็นที่สุด พวกเราเฝ้าคอยติดตามทุกช่วงเวลาของเขาตลอดจนกระทั้งวันที่เขาสอบเป็นข้าราชการครูได้
เสมือนว่าเขาเป็นความหวังของหมู่บ้านก็ไม่ปาน เป็นเวลานานเกือบหลายเดือนที่ผู้เขียนไม่มีโอกาสเขียนขอบคุณเพื่อนนับจากวันที่ได้รับหนังสือมา วันนี้หลังจากเสร็จสิ้นภาระหน้าที่ในบ้านจึงได้ถือโอกาสเขียนขอบคุณเพื่อนอย่างเป็นทางการ สัญญาว่าจะนำหนังสือกองนี้ส่งต่อให้แก่นักเรียนเพื่อประกอบการเรียนการสอนให้เกิดประโยชน์ที่สุดให้สมกับความตั้งใจของผู้ให้
#กองหนังสือที่ถูกลืม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
