เรื่องสั้น . . . ข อ ง ข วั ญ ชิ้ น สุ ด ท้ า ย
ตอนที่ 1
แบงค์ ... เด็กหนุ่มผู้เคร่งขรึม เย็นชา แต่เปราะบาง
Cr. Vojtech Okenka
ฉันได้ยินเสียงกรุ๊งกริ๊งของกระดิ่งที่แขวนไว้ที่ประตูบ้าน ใครบางคนกำลังเปิดประตูหน้าบ้านเข้ามา
เหลือบดูนาฬิกาที่ผนังห้อง คนที่จะมาเวลานี้ก็คงเป็นแบงค์นั่นแหละ เพราะไม่มีใครจะเข้ามาในบ้านนี้อีกหลังจากหนึ่งทุ่มตรง
นอกจากเสียงกระดิ่ง ฉันก็ไม่ได้ยินเสียงใดอีก ทุกอย่างดูเงียบเชียบจนฉันแทบจะได้ยินเสียงเต้นของหัวใจตัวเอง เวลาผ่านไปนานแค่ไหนก็บอกไม่ได้ แต่รู้สึกว่านานพอดู จนใจคอฉันเริ่มกระวนกระวาย
แล้วในที่สุดก็มีเสียงฝีเท้าเดินแผ่ว ๆ เข้ามาในห้อง ... แบงค์จริง ๆ ด้วย
ทำไมวันนี้ฉันรู้สึกว่าเขาแปลกไป
ย้อนไปเมื่อเกือบแปดปีที่แล้ว ฉันได้พบกับเด็กผู้ชายที่เพิ่งผ่านเข้าสู่วัยรุ่นคนหนึ่ง เขาชื่อ ''แบงค์"
แบงค์ เกิดมาในครอบครัวที่พ่อไปทาง แม่ไปทาง และตัวเขาถูกทิ้งไว้ให้ยายเป็นผู้เลี้ยงดู
พ่อของแบงค์ . . .
ผู้ชายที่บรรลุนิติภาวะมาไม่นาน
มันก็แค่อายุที่เรียกกันว่า .. บรรลุ .. แต่แท้ที่จริงนั้นมิได้บรรลุสิ่งใด
ไม่มีแผนการดำเนินชีวิต ไม่มีกระทั่งงานทำ
การสร้างครอบครัวจึงห่างไกลเกินกว่าจะนึกถึง
แม่ของแบงค์ . . .
สาวรุ่นที่ต้องพักการเรียนมาเป็นคุณแม่วัยใส
จริงสินะ ... วัยนี้ควรเป็นวัยที่สดใสและสวยงาม จะเปรียบไปคงเหมือนดอกกุหลาบแรกแย้ม หากด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ หรือความประมาทที่ใช้ชีวิตสนุกสนาน จนในที่สุดผลผลิตของความสนุกสนานก็ก่อเกิดออกมาเป็นตัวเป็นตน
ยายของแบงค์ . . .
หญิงกลางคนที่แต่ละวันก็ต้องทำงานหาเลี้ยงปากท้องแบบวันชนวัน หรือบางครั้ง แทบไม่ชนวันด้วยซ้ำ
แบงค์ไม่ได้มีชีวิตรันทดแบบนี้เพียงคนเดียวในโลก ยังมีอีกหลายครอบครัว เด็กอีกหลายคนที่เติบโตมาในสังคมที่ขาดวิ่น
จะโทษว่าเป็นความผิดของใคร หรือโทษว่า ... มันเป็นกรรม !!
ฉันพบกับแบงค์ครั้งแรกหลังจากที่เขาได้เข้ารับการบำบัดการติดยาเสพติด และถูกส่งมารักษาโรคซึมเศร้า
แบงค์เป็นเคสแรกของฉัน นับจากที่ย้ายมาเริ่มต้นงานใหม่ที่ศูนย์สงเคราะห์แห่งนี้
เราพบกันอาทิตย์ละครั้ง ฉันไม่ได้คุยกับเขาด้วยเรื่องอาการป่วย แต่คุยสัพเพเหระไปเรื่อย ทั้งต้นไม้ดอกไม้ สัตว์เลี้ยง อาหาร ศิลปะ หนัง เพลง จิปาถะ
เรื่องเกี่ยวกับความเจ็บไข้ได้ป่วยนั้น เป็นเรื่องที่ฉันจะถามหลังจากที่คุยกันไปซักพัก จนดูเหมือนว่ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรนัก แต่กลับเป็นสิ่งที่ฉันจะตั้งใจฟังคำตอบมากกว่าเรื่องใด ๆ ทั้งหมด
ฉันพยายามที่จะเรียนรู้แบงค์ เพื่อให้เข้าใจและสามารถหาทางออกให้เขากลับมายืนอยู่บนขาของตัวเองอย่างมั่นคง และพร้อมก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง
หลังจากที่เรารู้จักกันปีกว่า แบงค์เริ่มมีท่าทีเปลี่ยนไป
เขายิ้มให้ฉันก่อนที่ฉันจะยิ้มให้เขาเสียอีก
ไม่นั่งก้มหน้า ไม่แกล้งมองไปทางอื่น หรือมองผ่านอากาศด้วยสายตาที่เย็นชา
โดยพื้นฐานเขาไม่ใช่เด็กที่ก้าวร้าว หรือชอบระเบิดอารมณ์ หรือใช้ถ้อยคำหยาบคาย แต่สิ่งที่สร้างความกังวลให้ฉัน ในฐานะที่เป็นผู้ดูแลเขาคือ แบงค์ซ่อนตัวเองอยู่เบื้องหลังกำแพงหนาทึบ ยากที่จะเข้าถึงตัวและล่วงรู้สิ่งที่อยู่ในใจจริง ๆ ของเขา
แบงค์มีประว้ติการใช้ยาเสพติดและทำร้ายตัวเองหลายครั้ง
ซึ่งจริง ๆ แล้วจุดหมายปลายทางของการทำร้ายตัวเองของเขาก็คือ
ก า ร ฆ่ า ตั ว ต า ย
ฉันมักติดหนังสือที่อ่านง่าย ๆ แนวปรัชญา หรือเกร็ดธรรมะ ที่ไม่เน้นแต่การปฏิบัติธรรมไปฝากเขาเสมอ
ฉันเชื่อว่า ยังไม่สายที่จะดึงเขากลับมาอยู่ในเส้นทางชีวิตที่เหมือนคนทั่ว ๆ ไป
ไม่ใช่ฉันเชื่อในสิ่งที่เขาแสดงออก
แต่เพราะฉันเชื่อในความมุ่งมั่นตั้งใจของตัวเองต่างหาก
แบงค์ไม่ได้เรียนในระบบการศึกษาปกติ เพราะเวลาช่วงหนึ่งที่เหมือนถูกขโมยหายไปจากชีวิตของเขา ช่วงเวลาที่เขาจมดิ่งอยู่ในตมจนกระทั่งถูกนำไปเข้ารับการบำบัด ทำให้เขาต้องออกจากโรงเรียนและเปลี่ยนแผนการเรียนมาเป็นการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย โดยเน้นวิชาชีพไม่ใช่วิชาการ แถมยังสามารถทำงานไปด้วยในขณะเดียวกัน
แม้จะเหนื่อยแต่แบงค์ดูมีความสุขขึ้น ที่ได้พึ่งพาตัวเองและแบ่งเบาภาระยาย
เขากลับมาเป็นคนที่มี "คุ ณ ค่ า" นั่นเอง
จบตอนที่ 1
🍂🍂🍂
ห่างหายไปนาน
ลืมกันหรือยังคะ 😊
- 15
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
