จิตมนุษย์ แท้จริงมันออกไป ไหนไม่ได้ มันถูกกักขังอยู่ มีวิญญาณทั้งหก ที่ใช้ในการเรียนรู้ ..การสัมผัส ไม่ได้ออกไปนอกกาย ..ภายในกายก็มีอารมณ์มากมาย ..อารมณ์อยาก อารมณ์พอใจ อารมณ์ที่ไม่พอใจ ได้มาแล้วก็ไม่พอ อยากได้มากๆ ..เค้าเรียกว่า โลภ หรือ ตัณหา.ได้มาแล้ว..ทิ้งขวางๆ หรือ พอใจอยู่แค่นั้น ก็เรียกว่า ภาวะตัณหา อยู่นานไป..เบื่อ. .อยากให้มันดี หรือ ดีกว่าเดิม บ้างครั้งกลับแย่กว่าเดิม เป็นความทะเยอทะยาน..ก็เรียกว่า วิภาวะตัณหา ทั้งตัณหา ภาวะตัณหา วิภาวะตัณหา ก็หมุนปั่นจิต ..วนอยู่ในสภาพเยี่ยงนี้..