เรื่องราวของ เจเจ
“ครูครับพ่อผมเสียแล้วครับ” มีข้อความหนึ่งเด้งขึ้นมาที่กล่องข้อความระหว่างการพักผ่อน ข้อความสั้นๆแต่มันแฝงด้วยความรู้สึกมากมาย พอตั้งสติได้จึงเขียนตอบกลับไปว่า”เจ ครูเสียใจด้วยนะลูก พ่อเจเขาไปสบายแล้วเขาทรมานมาหลายปีแล้วนะ”เขาเงียบไปไม่เขียนตอบกลับมาจนผู้เขียนได้ถามต่อไปว่าทางครอบครัวเจจะทำพิธีทางศาสนาถึงวันไหนเมื่อได้ข้อมูลแล้วจึงโทรชวนน้องที่สนิทกับไก่(พ่อเจ)จะไปร่วมงานซึ่งเขาจะจัดขึ้นในวันถัดไป เรื่องราวของพวกเขาถ้านำมาเขียนเป็นนวนิยายได้คงเป็นเรื่องที่น่าชวนติดตามไม่น้อย
สิ่งที่เกิดขึ้นจะด้วยความบังเอิญหรืออะไรก็ตาม ที่นำพาให้ผู้เขียนได้มาผูกพันกับทั้งคู่ จะว่าไปก็เหมือนกับการต่อจิ๊กซอว์กว่าจะต่อให้มันครบสมบูรณ์ได้ต้องใช้เวลาและคอยลุ้นว่าเมื่อไหร่จะครบสักที ไก่เป็นรุ่นน้องในหมู่บ้านของผู้เขียนเราอายุห่างกันมากพอควร แต่ด้วยความที่เขาเป็นอัจฉริยะในเรื่องไอซีทีในสมัยนั้นจึงเป็นเหตุ ให้ผู้เขียนอยากเข้าไปรู้จักและขอคำแนะนำจากน้อง เขาชอบช่วยเหลือคนรอบข้างเสมอๆ ไก่มักจะสนใจในเครื่องเสียงและคอมพิวเตอร์
ถ้าเขาสนใจเรื่องไหนก็จะศึกษาจนชำนาญแม้ไม่ได้เรียนในห้องเรียนแต่ก็สามารถเข้าใจในเรื่องนั้นๆ จนนำความรู้ที่ได้มาประกอบอาชีพให้เช่าเครื่องเสียงแบบครบวงจรซึ่งในยุคนั้นผู้คนในละแวกใกล้เคียงได้นิยมใช้บริการจากคณะของเขาไม่น้อย
พอมีชื่อเสียงก็เริ่มมีทั้งงานและเงินเข้ามา รวมถึงเรื่องความรักด้วยเช่นกันจนกลายเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวของเจเจแล้วก็เป็นจุดสิ้นสุดของความรัก(บางรายละเอียดผู้เขียนจะขอข้าม)หลายปีต่อมา เจเจ ก็ได้มาเข้าเรียนในโรงเรียนที่ผู้เขียนสอนอยู่ และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นความผูกพันระหว่างพวกเรา เจเจ เป็นเด็กชายที่มีความขยันเป็นที่สุดของที่สุดก็ว่าได้ แต่ความขยันที่ว่ากลับไม่มีใครเขาอยากจะสนับสนุน โดยเฉพาะครูๆทั้งหลายในโรงเรียน
ความขยันที่ว่าคือการหาเรื่องปวดหัวให้ครูที่สอนได้เกือบทุกวัน แทบไม่ต้องถามเลยว่ามีคดีอะไรบ้างนับไม่ถ้วน เรื่องนี้จึงลำบากถึงครูประจำชั้นที่ต้องคัดกรองน้องตามกระบวนการเพื่อหาทางแก้ไขและช่วยเหลือ เราต่างก็ช่วยกันดูแลเขามาถึงปัจจุบันแม้จะมีบางเรื่องราวเกิดขึ้นกับเขาแต่เราก็ยังคงคอยช่วยเหลือแนะนำให้เขาได้เดินในเส้นทางที่ควรเดิน ถึงแม้เจเจ จะไม่ได้เด่นเรื่องวิชาการแต่เรื่องกีฬาเขาไม่เคยเป็นสองรองใครในโรงเรียน
เมื่อถึงฤดูการแข่งขันกีฬาเมื่อไหร่ พี่เจของน้องๆก็พระเอกดีดีนี่เอง ส่วนความผูกพันระหว่างเจเจกับพ่อของเขานั่นเท่าที่ผู้เขียนทราบแต่ไม่ละเอียดนัก เขามีโอกาสได้เจอพ่อที่แท้จริงของเขา
ตอนพ่อเขาป่วยหนักแล้ว ซึ่งผู้เขียนเองก็ได้ทราบข่าวในช่วงเวลาที่ไล่เลี่ยกัน สิ่งที่เราทำได้คือการเตือนสติให้ เจเจ ไปเยี่ยมพ่อแม้จะไม่มีโอกาสได้ใช้เวลาร่วมกันในวัยเด็กก็ตามแต่ช่วงเวลาที่เหลืออยู่ก็มีค่ามหาศาล ผู้เขียนได้มาส่งไก่ตามสัญญาที่ให้ไว้กับ เจเจ เราได้ขออนุญาตทางโรงเรียนมาร่วมงานแค่ครึ่งวันเนื่องจากมีภาระมากมายรอเราอยู่ เราเกือบมาร่วมงานไม่ทันพอมาถึงสุสานภาพแรกที่ปรากฏให้เห็นเบื้องหน้าคือสามเณรรูปหนึ่งที่หน้าตาคุ้นๆ ยืนรอเราอยู่ด้วยแววตาที่เป็นประกาย
ประมาณว่า“ครูมาแล้วผมรอครูอยู่” จากนั้นเราจึงได้ไปขึ้นไปส่งไก่พร้อมกับบอกให้เณรกล่าวลาพ่อของเขาเป็นครั้งสุดท้ายด้วยกัน
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
