อเนก มาจาก อน+เอก โดยที่ อน [อะนะ-] มีความหมายเดียวกับ อ [อะ-] พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒ นิยามว่า “เป็นอักษรใช้นําหน้าคําที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตบอกความปฏิเสธหรือตรงกันข้าม แปลว่า ไม่ หรือ ไม่ใช่ เช่น อศุภ (ไม่งาม) อธรรม (ไม่ใช่ธรรม)” อน- ใช้แทน อ ในกรณีที่ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อนาทร (อน+อาทร) อนาจาร (อน+อาจาร )