23
เส้นทางย่ำฝุ่นกับชายชราผู้โง่เขลา
สุรเดช แสงแก้ว
ขาขึ้นเนินมาทำไมไม่รู้สึกว่ามันสูง.. ขากลับไฉนจึงเทลาดปานนี้ ..มันลาดเทราวกับจะล้มคะมำลงข้างหน้าง่ายๆ มันคงเป็นชะตาที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงพ้น และพอเดินกลับได้พักเดียว ข้างทางด้านขวามือก็ปรากฎเจดีย์พระธาตุสีขาวขนาดเท่าจอมปลวกใหญ่ๆตั้งอยู่ ..ดูสวยงามด้วยฝีมือช่างศิลป์ซึ่งแปลกตา ยิ่งพอเพ่งมอง
..ก็ยังได้เห็นองค์เจดีย์ขนาดเล็กกว่า รูปทรงเดียวกันอีกหลายองค์ล้วนสีขาวบริสุทธิ์สวยงาม ตั้งห่างๆล้อมเรียงกระจายออกไป ถ้านับก็คงจะมากกว่า20แน่ๆ ส่วนด้านซ้ายมือเป็นซุ้มศาลาเปิดโล่ง3หลัง ในซุ้มมีคนกำลังเล่นดนตรีไทยดังอยู่แว่วๆ ชื่อเพลงอะไรผมไม่รู้จัก แต่จำได้ว่าเคยฟังมาบ้างแล้วเมื่อหลายปีก่อน พลัน! จิตใจก็รู้สึกเป็นสุขยิ่งนัก กับภาพที่มองเห็นตรงหน้า ท่ามกลางสายหมอกจางๆลอยคลุมเป็นฉาก
เมื่อขาขึ้นมากลับไม่มี คงเป็นความมหัศจรรย์ที่ปรากฎให้คนแก่ๆคนหนึ่งได้รู้ได้เห็น.. ว่าสิ่งเหล่านี้ยังคงดำรงอยู่ แม้จะไม่ค่อยมีใครใส่ใจมากนัก
"เฮ้ย! มึงคือใครวะ?" พลัน!หูผมก็ได้ยินเสียงดังๆ มันดังมากจนสะท้านแก้วหู ..จากผู้มองไม่เห็นตัวตนแกล้งตะโกนใส่ให้ตกใจ!
ผมสะดุ้งตื่น! หันดูรอบๆตัว อยู่บนที่นอนอ่อนนุ่มซึ่งนอนเป็นประจำหลายปีดีดัก
"นี่! บ้านกูเองนี่หว่า ...ไม่ใช่ทางขึ้นเนินศักดิ์สิทธิ์..." "สิ่งศักดิ์สิทธิ์มีอยู่ในตัวโยมแล้วทุกคน" ผมนึกถึงวาจาของหลวงพี่ในฝัน ..มันคงเป็นลมหายใจ ...ลมหายใจอันศักดิ์สิทธิ์ที่ต่างก็รู้ๆกันแล้วเต็มอก!
ไอ้แก่ชันกายลุกจากที่นอน ..อ้อยอิ่ง จัดการกับตัวเองให้สะอาดสดชื่น เพื่อไล่ความเหน็ดเหนื่อยจากการเผชิญกับความฝัน
แม้กายจะเอนลงนอน... หากใจกลับไม่ยอมนอน ถ้าฝันเป็นตุเป็นตะแบบนี้ ...อาจส่งผลให้ล้าอ่อนเหมือนได้เดินขึ้นที่สูงจริงๆ
ขณะสวมใส่ชุดเก่ง ..ก็ชุดเก่ากางเกงขาสั้นเสื้อยืดคอปกสีน้ำเงินที่เคยใส่เป็นประจำนั่นแหละ ...ชุดใหม่ๆไม่รู้จะใส่อวดใคร ถึงยังไงมันก็ไม่อาจฟื้น"ความหล่อ"ให้กลับคืนมาได้อีก!!
...ใจหวนระลึกถึงรูปหล่อหลวงพ่อเงิน ก่อนจะหุ่งหาอาหารใส่ปากท้อง จึงรีบลงไปยังบริเวณลานหญ้ามุมรั้ว ที่ไอ้ตัวร้านมันโดดข้ามหนี ผมจำได้ว่า ..ได้ยินเสียงเหมือนของหนักๆล่วงลงพื้น! ขณะที่ผมรัวปืนสังกะสีไล่มันดังๆ ผมภาวนาขอให้เป็นองค์รูปหล่อหลวงพ่อเงินเถิดดดด... แม้จะทำใจได้แล้วว่าข้าวของทั้งมวลที่เรามี ล้วนไม่ใช่สมบัติของเรา มันเป็นของโลก ทุกอย่างต้องทิ้งไว้ให้โลกแม้แต่ลูกเมีย
แต่..ใจก็ยังอดรู้สึกเสียดายไม่ได้! ความผูกพันกับสรรพสิ่งทั้งหลายยังตรึงติดแนบแน่น ..เหมือนไม่เคยล่วงรู้จากปฎิบัติธรรมมาก่อน!
สาวเท้าก้าวตรงไปยังสนามหญ้ามุมรั้ว ..น้ำฝนเมื่อค่ำวานส่งผลให้พื้นหญ้าพื้นดินอ่อนเฉอะแฉะ...
"ลุงๆ ลุงเฒ่าคะ แม่ให้เอาแกงถุงมาให้ค่ะ แกงขี้เหล็กซื้อมาใส่บาตรพระ แม่ซื้อมาเผื่อลุงด้วยค่ะ"
เสียงหญิงสาวร้องเรียก นางเรียกจากนอกรั้ว... ผมชะงักเท้า ที่แท้ก็เป็นลูกยายสมหน้าบ้านซึ่งเป็นญาติสนิท ที่ในฝันร้องตะโกนเรียกแม่ให้รีบออกมาใส่บาตรพระ ขณะหลับตื้นๆเมื่อค่อนแจ้ง ผมยังจำสุ่มเสียงนี้ได้ติดหู!
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
