โฆษณาเกินจริง ความซวยของพรีมายา หรือใคร ๆ เขาก็ทำกัน
การตลาดชั้นดี ต้องใช้คำโฆษณาชั้นยอด ใครก็ไม่รู้ได้กล่าวไว้ แต่การโฆษณาชั้นยอดนั้น ไม่ใช่เรื่องที่ทำได้ง่าย ๆ หรือทำแล้วจะเห็นผลในทันตา แบรนด์ใหญ่ทั้งหลายจึงมุ่งไปยังสิ่งที่ตนเองได้เปรียบ นั่นคือเงินทุน
แน่นอนว่าทุนเยอะ โฆษณาก็แยะ ทำอะไรก็ได้เปรียบแบรนด์อื่น ๆ ไม่ต้องใช้คำว่าเบียดจนแบรนด์อื่นตกข้างถนน แต่ต้องเป็นทิ้งห่างกันหลายเสาไฟฟ้า (ศัพท์ชาวแว้นกล่าวไว้) ถ้าอยากจะลุกขึ้นมาต่อสู้ ก็ต้องอัดงบประชาสัมพันธ์ ให้พอแข่งขันกับแบรนด์ใหญ่ได้ นั่นล่ะถึงจะพออยู่รอด
ไม่ต้องคิดถึงแบรนด์โนเนมในตลาดเลย จะต่อกรด้วยแผนการตลาดชั้นครู มันเป็นสิ่งที่เกินกำลังอย่างที่สุด พรีเซ็นเตอร์เหรอ แบรนด์แอมบาสเดอร์เหรอ จงหยุดความคิดนั้นไปเสีย ที่คิดได้อย่างเดียวตอนนี้คือ "ไอแอมทำเองเด้อ"
การตลาดที่เหล่าแบรนด์เกิดใหม่เลือกใช้ผ่านโลกอินเทอร์เน็ตคือ การสร้างไวรัล ไวรัลก็คือการสร้างโพสต์ให้ได้รับความสนใจ จนมีการแชร์อย่างมหาศาล โดยไม่จำเป็นต้องอัดเม็ดงินเหมือนที่ป๋า ๆ แบรนด์อื่นเขาทำ
นั่นจึงเป็นเหตุผลว่า ทำไมนักสร้างคอนเท็นต์บนโลกโซเชียล ถึงสร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำ เพราะหากโพสต์ของคุณกลายเป็นไวรัลเมื่อไหร่ล่ะก้อ ทั้งแบรนด์ใหญ่ แบรนด์เล็กแบรนด์น้อย ต่างจะพากันมาบูชาคุณ ราวกับคุณเป็นพระเจ้าในทันที
นอกจากนั้น หากคุณยังไม่มีงบประมาณมากพอ ที่จะขอซื้อพื้นที่จากเหล่านักทำคอนเท็นต์ ทางเดียวที่จะทำได้ คือ ก็สร้างเนื้อหามันเองเสียเลย แต่การที่สร้างเรื่องราวให้คนสนใจนั้นมันไม่ง่าย อย่าว่าแต่ไวรัลเลย แค่ให้มีคนเข้ามาดู บางครั้งแทบจะต้องก้มกราบ
สุดท้ายแล้ว นี่จึงเป็นที่มาของโฆษณาชวนเชื่อ อะไรก็ตามที่สร้างขึ้นเพื่อดึงดูดความสนใจ โดยไม่ได้อิงจากความเป็นจริง กฎหมายก็จะให้คำจำกัดความว่า สื่อโฆษณาเกินจริง และมันมักจะควบคู่ไปกับ โฆษณาชวนเชื่อ
พระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ. 2550 แก้ไขเพิ่มเติม มาตรา 14 กำหนดว่า การกระทำโดยทุจริต หรือโดยหลอกลวง นำเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ ซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์บิดเบือนหรือปลอม ไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วน หรือข้อมูลคอมพิวเตอร์อันเป็นเท็จ อันก่อให้เกิดความเสียหายแก่ประชาชน
ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกิน 5 ปี หรือปรับไม่เกิน 100,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ และศาลอาจสั่งให้ระงับการเข้าถึง หรือ ลบข้อมูลหลอกลวงนั้นออกจากระบบ หรือ ดำเนินการอื่นๆ ตามที่ศาลเห็นสมควร
แต่ช้าก่อน .. นอกจากกรณีของแบรนด์พรีมายา ที่ผ่านมาเราเคยได้เห็นการดำเนินคดีแบบจริงจัง กับแบรนด์ไหนบ้าง ความจริงคือ ก็อาจจะมี(มั๊ง) แค่มันไม่เป็นข่าวครึกโครม เหมือนกับแบรนด์พรีมายาในครั้งนี้
เพราะเมื่อเราลองมองไปรอบ ๆ ตัว เราอาจพบโฆษณาเกินจริงแฝงอยู่เต็มไปหมด ไม่ใช่แค่โฆษณาอาหารเสริม แต่เหล่าบรรดาสินค้าและบริการอื่น ๆ ต่างก็เข้ามาเล่นในสนามพิน็อกคิโอนี้ด้วย อันที่จริงจุดประสงค์ไม่ใช่การหลอกลวงหรอก แต่เพราะมันคือการสร้างความน่าสนใจ ที่อาจจะเกินจริงไปหน่อยแค่นั้นเอง
หลายปีก่อนเคยมีโฆษณารถกระบะยี่ห้อหนึ่ง เป็นรุ่นพิเศษที่ผลิตออกมา พล็อตเรื่องในโฆษณานั้น อนุมานเอาว่าใช้กายกรรมกวางเจา ประกอบการถ่ายทำ ไม่ ไม่ ไม่ .. หมายถึง ใช้รถกระบะ ซิ่งแข่งขันบนตัวตึก โชว์ผาดโผนเรียกความเทพ
ในมุมของผู้บริโภคเชื่อว่าส่วนใหญ่เข้าใจดี ว่าทัังหมดคือการถ่ายทำด้วยเทคนิคพิเศษ ไม่ได้มีเจตนาหลอกลวง และสร้างขึ้นเพื่อให้คนดู รู้สึกว่าผลิตภัณฑ์นี้ มีความพิเศษกว่าผลิตภัณฑ์ทั่วไป คงไม่มีใครคิดจะซื้อไป เพื่อขับปีนตึกจริง ๆ หรอกใช่ไหม
พร้อมกันนั้นหากเราลองสังเกตดี ๆ ที่มุมของวิดีโอจะปรากฏข้อความ ในทำนอง "สื่อโฆษณาใช้เทคนิคพิเศษในการถ่ายทำ เนื้อหาในวิดีโอเป็นสิ่งสมมุติขึ้น" อะไรประมาณนั้น
เช่นเดียวกับ สื่อประเภทสิ่งพิมพ์ ที่อาจมีรูปภาพประกอบสวยสะกิดใจ เช่น สื่อประชาสัมพันธ์ของบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ที่เราอาจเห็นข้อความ "ภาพนี้ใช้เพื่อการโฆษณาเท่านั้น" หรือ "ภาพและสีของผลิตภัณฑ์ อาจผิดเพื้อนไปจากความเป็นจริง จากขั้นตอนในการพิมพ์" เป็นต้น
แน่นอนว่าคุณ ไม่คิดจริง ๆ ใช่ไหม เวลาฉีกซองบะหมี่ เมื่อปรุงเสร็จจะได้หน้าตาอย่างในภาพจริง ๆ หรือสีของเส้นบะหมี่ จะตรงกับหน้าซองจริง ๆ นั้นก็เพราะผู้ผลิต ได้ป้องกันปัญหาการฟ้องร้องที่อาจเกิดขึ้นในอนาคตได้
อย่างไรก็ดี สิ่งที่สำคัญที่สุด คือวิจารณญานของผู้บริโภคอย่างเรา การวิเคราะห์หรือตัดสินโฆษณาใด ๆ ด้วยตนเอง ว่าจริงหรือหลอก เป็นสิ่งที่จะป้องกันตัวเอง จากอุบายตื่น ๆ ที่บางครั้ง มันก็ลึกเกินหยั่งถึง หากว่าเราชะล่าใจ
ติดตามบทความย้อนหลังได้ที่
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
