บุญบาป..ที่พวกเขาทำกับประชาชน
ตัณหาความอยาก ของแต่ละคน ที่มีทั้งอุดมการณ์ และขึ้นกับผลประโยชน์
สงสารเห็นใจนักการเมือง และรัฐบาลที่อยู่ในจุดสร้างกุศลได้มากและอกุศลได้มาก
สงสารเห็นใจที่ส่วนใหญ่ ต้องผิดศีล ทำผิดบาปมากมาย เพราะเกิดผลในวงกว้าง
ใครมีอำนาจ ถ้าใช้ไปในทางช่วยสังคมทำนุบำรุงสุขชาวประชา ก็จะได้บุญใหญ่ ใครใช้ไปในทางให้สังคมประชาชนเดือดร้อนก็จะเป็นกรรมหนัก
ลงอบายภูมิเกิดเป็น เปรต สัตว์เดรัจฉาน อสุรกาย สัตว์นรก หลายร้อยชาติ เปรตจะมีแต่ความอดอยาก สัตว์เดรัจฉานก็หวาดกลัวภัยซึ่งมีรอบด้าน อสุรกายสัตว์นรกก็หวาดกลัวทุกข์ทรมานมาก
บุญที่ทำจากเงินบาปก็เบาบาง ทำมากได้น้อยทำน้อยก็ไม่มีผล เมล็ดพันธุ์บาป ผลจะออกมาก็ไม่มี มีก็เป็นผลที่มีตำหนิ
ยิ่งถ้าได้เนื้อนาบุญที่ไม่มีคุณภาพ ไปทำบุญกับพวกอลัชชี ไม่ได้ทำกับพระอริยะสงฆ์ ยิ่งเลวร้ายหนักเข้าไปอีก คือไปสนับสนุนมารศาสนาให้มีกำลัง
คนที่ระดับปกครอง ข้าราชการเจ้าหน้าที่ที่ต้องดูแลประชาชน ตำรวจ ครู หมอ พยาบาล เจ้าหน้าที่เขต เทศบาล หน่วยงานที่บริการประชาชน ฯ
หากทำหน้าที่ดีมีจรรยาบรรณ จิตเป็นกุศล มีเมตตา ไม่ถือสาความไม่รู้ของชาวบ้าน เกิดสุขใจ ประทับใจ ก็จะได้บุญใหญ่ เพราะเกิดความสุข คนสรรเสริญชื่นชมปิติประทับใจ กุศลนี้ให้ ทานศีลภาวนาที่ทำที่ปฏิบัติจะมีกำลัง
ยิ่งเป็นคนที่ เป็นคนปกติถึงความเป็นมนุษย์สมบัติ มีสามัญสำนึกดีชั่ว มีหิริโอตัปปะเกรงกลัวบาปกรรม กุศลจิตที่ได้ทำจากการงาน และ
จากการบำเพ็ญทานศีลภาวนา แน่นอนว่า ภพภูมิหน้าอย่างน้อยคือได้ภูมิเทวดา
ชั้นไหนขึ้นกับกุศลที่สั่งสมมา และมีโอกาสได้โสดาบันในชาตินี้ ซึ่งเมื่อได้แล้วก็จะมาเกิดเป็นมนุษย์อีก7ชาติเท่านั้น
แต่ละชาติก็จะมีสัปปายะทั้งตระกูล สังคม จิตจะไปทางศาสนา จะได้พบกัลยาณมิตรสหายธรรมครูบาอาจารย์ สังสมเหตุปัจจัยในการออกจากสังสารวัฏ อันจะไม่มาเกิดแก่เจ็บตายอีก
ส่วนผู้ที่สั่งสมแต่บาปกรรม ไม่ว่าระดับไหน ล้วนต้องประสบชะตากรรมในอนาคตแน่นอน หนักเบา ขึ้นกับความเสียหายที่เกิดขึ้น
ยิ่งเป็นผู้มีอำนาจ หัวหน้าคน ยิ่งมีโอกาสสร้างบาปกรรมได้มากเพราะมีผลกระทบต่อคนหลายคน
ทำความเสียหายให้ชาติบ้านเมืองประชาชนเดือดร้อน มีแต่คนสาปแช่ง เสียในวงกว้าง บาปกรรมไม่เล็กแน่
ส่งผลให้คนเหล่านี้ลงอบายง่ายที่สุด
ไม่ต้องพูดถึง ข้าราชการที่กินภาษีประชาชน ถ้าขาดเมตตา วางกล้าม อวดเบ่ง ข่มเหง รังแก ประชาชนชาวบ้าน สั่งสมบาปกรรม
ทำให้คนทุกข์ปวดใจ ต่อให้ทำบุญมากแค่ไหน ก็ต้องรับผลกรรมที่ทำไว้กับคนบริสุทธิ์ก่อน หลายคนบั้นปลายทุกข์ทรมาน ลงอบายภูมิมีที่ไปคือ เปรต สัตว์เดรัจฉาน อสุรกาย สัตว์นรกเท่านั้น
พระที่น่าติเตียน ผิดธรรมวินัย พาคนหลงในอบายโชคลาภ ล้วนตกอบายไปเป็นเปรตมากมาย
พวกที่มาสร้างความเสื่อมเสียให้พระศาสนา
บ้างก็บ้าอำนาจ แย่งชิงลาภสักการะ
รู้วิชาการมียศศักดิ์ แต่พฤติวัตรมิใช่อริยะสงฆ์ ล้วนสร้างบาปกรรมในฐานะผู้ขอ
คนทำบุญด้วยใจบริสุทธิ์ หยาดเหงื่อแรงงานกว่าจะได้เงินทอง หากพระไม่มีพฤติวัตรสมเป็นพระอริยสงฆ์ มีหรืออลัชชีเหล่านี้จะไม่ลงอบาย อย่างน้อยก็ต้องเป็นเปรต
หลวงพ่อจรัญ ท่านก็เคยพูดสอนไว้ว่า เปรตในวัดก็มาจากคนจากพระในวัดนี้แหละโยม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
