๏ วาเลนไทน์ไว้ท่าจงอย่าง่าย
ใครทักทายชวนเที่ยวขอเกี่ยวแขน
อย่าทึกทักว่ารักแท้คือแฟร์แฟน
ห้ามโอนแอ่นเอนตามอย่างย่ามใจ
วาเลนไทน์ได้เราแล้วเขาทิ้ง
จะเสียสิ่งสงวนจงครวญใคร่
สิ้นความสาวขาวผ่องเป็นยองใย
นั่งร้องไห้ร้องห่มอย่างตรมตรอม
วาเลนไทน์ให้เขาแล้วเราเศร้า
อาจกินข้าวไม่ได้ถึงผ่ายผอม
เพียงดอกไม้ก็ให้เขามาเมามอม
แล้วก็ยอมเซย์เยสก็เสร็จโจร ๚ะ๛