Normal people (ปกติคือไม่รัก)
เรื่องราวความสัมพันธ์ที่งงๆ จะตัดก็ตัดกันไม่ขาด ด้วยความที่พออยู่ด้วยกันแล้วทั้งคู่สามารถดึงเอาความเป็นตัวตนของตัวเองออกมาได้แบบสบายๆ (ฟีลแบบ save zone) ทั้งคาแรคเตอร์ ฐานะทางสังคม บรรยากาศภายในครอบครัวก็แตกต่างกัน แต่สิ่งที่ทั้งคู่ (รวมถึงตัวละครอื่นๆ) ต้องการเหมือนกัน คือ การถูกยอมรับ จากใครสักคน ซึ่งหมายรวมถึงตัวพวกเขาเองด้วย
ถึงแม้เรื่องราวจะพูดถึงความรัก ความสัมพันธ์เป็นหลัก แต่ยังคงแทรกประเด็นสังคม การเมือง ฐานะ ชนชั้น และครอบครัวเข้ามาให้เห็นอยู่เรื่อยๆ
—-⚠️อาจจะหลุดสปอยล์ไปบ้าง 😂—-
พออ่านๆไปก็มีความรู้สึกอยากหยุมหัวคอนเนลล์เหมือนกันนะ แบบแกทำไมไม่พูด แกจะแคร์สายตาคนอื่นอะไรนักหนา แล้วก็ถึงจุดที่ทั้งคู่ไปต่อไม่ไหว ต้องแยกจากกัน…แล้วก็วนกลับมาหากันเหมือนเดิมอยู่ดี (move on เป็นวงกลมซ้ำๆ)
แต่ใดๆ เรามองว่าทั้งคู่ต่างก็เว้นว่างพื้นที่ตรงนั้นไว้ให้กัน เสมอ พื้นที่ซึ่งเป็นความสบายใจของทั้งคู่เวลาที่อยู่ด้วยกัน พื้นที่ที่สามารถเป็นตัวเองได้โดยไม่ต้องสนสายตาใคร และในสถานการณ์ที่เลวร้ายอีกฝ่ายก็สามารถเป็นที่พักพิงให้กันและกันได้ พื้นที่ตรงนั้นแหละที่ทำให้ทั้งคู่ยังมีความพยายามที่จะกอบกู้เอาความสัมพันธ์ให้ได้ไปต่อ
ถึงจะแสดงออกมาแบบแปลกๆไปบ้างก็เถอะ อาจเพราะด้วยความไม่มั่นใจบางอย่างในตัวเอง ด้วยปมอะไรบางอย่างในใจที่หล่อหลอมให้เกิดการแสดงออกในรูปแบบที่แตกต่างกันออกมา ก็นั่นแหละความซับซ้อนของมนุษย์อะเนอะ
“ฉันจะอยู่ตรงนี้เสมอ เธอก็รู้”
หนังสือ: Normal People (ปกติคือไม่รัก)
ผู้เขียน: Sally Rooney
ผู้แปล: ณัฐชานันท์ กล้าหาญ
สำนักพิมพ์: Salmon Books
จำนวนหน้า: 240 หน้า
#ปกติคือไม่รัก
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
