ลุงแก่ ๆ ที่มุมตึกคณะมนุษย์
เมื่อคืนนึกถึงความหลังบางอย่างสมัยยังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยชื่อดังทางภาคตะวันออก...
มีอยู่คืนหนึ่งที่นิสิตนักกิจกรรมทั้งหลายทำป้ายคัตเอ้าท์อยู่ระเบียงหลังห้องสโมสรนิสิตคณะมนุษย์ เวลาประมาณเที่ยงคืนกว่า ๆ เห็นจะได้
เวลาเราถูกมองจากอะไรหรือใครคนใดคนหนึ่งโดยที่เราไม่รู้ตัว สุดท้ายมันจะรู้ตัวเองจากการรู้สึกว่าถูกจ้องอยู่
ตอนนั้นผมอยู่ตรงที่เพื่อน ๆ ทำคัตเอ้าท์กัน และผมก็รู้สึกว่าถูกจ้องมอง จึงเหลียวหลังไปดู
ภาพที่เห็นคือ ครึ่งหน้าของลุงแก่ ๆ มีรอยย่น ๆ โผล่ออกมาจากมุมตึกด้านที่เป็นสวนหย่อม พอผมมองแก แกก็หลุบหน้ากลับไป
ตอนนั้นเฉย ๆ เพราะคิดว่าเป็นผูัปกครองมาดูลูกหลานตัวเองหรือเปล่า เพราะ Freshy ทั้งนั้น แต่แน่ใจว่าไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน ไม่ใช่ยาม หรือคนคุ้นตาแถวนั้น
เมื่อมานึกถึงช่วงเวลา ว่าเที่ยงคืนกว่า ๆ จะมีผู้ปกครองคนไหนยังมาดูลูกหลานตัวเองอยู่ แล้วแก่ปูนนั้นแล้วด้วย แต่ก็ยังแค่แปลก ๆ ใจ
จนมาได้รู้จักกับพี่สาวท่านหนึ่งที่ทำงานสโมสรฯ ด้วยกันและทราบว่าพี่เค้าเป็นคนที่เห็น"สิ่งเล็ก ๆ ที่เรียกว่ารัก" ได้ เค้าเคยบอกว่า ที่หลังห้องสโมฯ จะมีคุณลุงคนหนึ่งที่ยืนอยู่บริเวณสวนหย่อมริมสระเป็นประจำ เป็นคุณลุงที่พี่แกเห็นแต่คนอื่นไม่เห็น
ได้ยินดังนั้นก็นึกย้อนไปถึงคืนนั้น ครึ่งหน้าของลุงแก่ๆ คนนั้นที่โผล่ออกมาแอบดูพวกเรา
อืมมม หรือจะใช่....
ยังมีเรื่องเล่าสนุก ๆ อีกมากมายกับ "สิ่งเล็ก ๆ ที่เรียกว่ารัก" ที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ ในช่วงที่ผมเรียนอยู่ ไว้จะทยอยออกมาเล่าให้ฟัง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
