เรามีชีวิตเพื่อทำอะไรกันแน่นะ
เสียงนาฬิกาปลุกในทุกๆเช้า นั่นคือเสียงเริ่มต้นของชีวิตในวันใหม่ของใครหลายๆคนหรือเปล่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งมนุษย์เงินเดือนทั้งหลาย ในห้วงนึงของความคิดมันจะมีไหมนะชีวิตที่ไม่ถูกบีบบังคับ ไม่ต้องมีบ้านหรู ไม่ต้องมีรถขับ ขอแค่มีที่ซุกหัวนอน มีกาน้ำร้อนไว้ชงกาแฟ มีหน้าต่างให้มองออกไปเห็นความงามของชีวิตในแบบที่มันควรจะเป็น
เมื่อชีวิตถึงจุดหนึ่ง เราจะโหยหาการเข้าใจตนเอง โหยหาแก่นแท้ของชีวิต ไม่ได้หมายถึงว่าต้องหันหน้าเข้าสู่กระบวนการทางศาสนานะ หมายถึงช่วงเวลาที่เราต้องคิดทบทวนถึงการมีชีวิตอยู่และความหมายของมัน มนุษย์ผู้อุดมไปด้วยความรู้สึกมากมาย แต่แทบไม่มีเวลาสำหรับใช้มัน รู้สึกดีใจ รู้สึกเสียใจ ตื่นเต้น สมหวัง ผิดหวัง อันนี้เป็นรสชาติของความรู้สึกไม่ว่าคุณจะชอบหรือไม่ก็ตาม
การออกเดินทางจึงมีความหมายกับเรามากๆ การได้เห็น ได้รับรู้ถึงสิ่งต่างในธรรมชาติ มันทำให้เราได้ค้นพบภายในของตนเองมากขึ้นเรื่อยๆ
แน่นอนสำหรับคนที่ต้องทำงาน ต้องอยู่ในวังวนของกรอบทางสังคมนั้นแทบจะไม่เหลือเวลาสำหรับการออกไปมองสิ่งต่างๆรอบตัว วันหยุดจึงเป็นวันที่แสนจะวิเศษ และมันก็แสนสั้นเสียเหลือเกิน
หวังว่าการเข้าใจตนเองและทำตามความรู้สึก จนนำไปสู่การมีชีวิตที่มีความสุขนั้นจะบังเกิดแก่ทุกคน อย่าเอาใจคนอื่น อย่ามุ่งหวังกับการทำให้คนรอบตัวเรามีความสุขแล้วเราถึงจะมีความสุข ให้รักตัวเองก่อนจนความรักนั้นมันล้นออกไปสู่ภายนอกแล้วห่อหุ้มคนที่เรารัก มันจึงจะเป็นความสุขมากกว่า การรักคนอื่นแล้วหวังให้คนอื่นรักตอบ
ปล. ใครที่แวะมาอ่านหวังว่าจะเข้าใจสิ่งที่ผมจะสื่อนะ ผมเองอยู่ในอารมณ์ที่ไม่สามารถอธิบายสิ่งที่อยู่ในความคิดออกมาเป็นประโยคได้ดีนัก เพราะความคิดตอนนี้มันขุ่นมัวไปหมด ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้ครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
