ทำไมโตขึ้น…ความสุขในชีวิตจึงลดลง?
เคยรู้สึกไหม…ทำไมตอนเราเป็นเด็กถึงยิ้มง่าย หัวเราะง่าย มีความสุขก็ง่าย เล่นอะไรก็สนุกไปหมด แต่พอโตขึ้น…ทำไมเราจึงเริ่มยิ้มยากขึ้น หัวเราะได้ไม่เต็มที่ ความสุขในชีวิตดูเหมือนจะเริ่มลดลงไปเรื่อยๆ
อาจเป็นเพราะเงื่อนไขในชีวิตเรามีมากขึ้นหรือเปล่า…มาตรฐานความสุขจึงเปลี่ยนไป?
Image by Petra from Pixabay
หลายคนอาจมีความคิดว่า ก็ตอนเป็นเด็ก…โลกของเรายังใบเล็ก มองอะไรก็สดใสสวยงามไปหมด ชีวิตก็ยังไม่ซับซ้อนหรือต้องรับผิดชอบอะไรมากมาย และไม่ได้มีเรื่องเงินเข้ามาข้องเกี่ยว ความสุขของเราจึงไม่ได้มีเงื่อนไขมากมาย ความสุขเกิดจากเรื่องง่ายๆ อยากทำอะไรก็ได้ทำ อยากเล่นอะไรก็ได้เล่น จะฝันหรือจินตนาการแค่ไหนก็ได้ แค่ได้เป็นที่รักของพ่อแม่และทุกคนก็พอแล้ว
Image by Engin Akyurt from Pixabay
แต่พอโตขึ้น…โลกของเราใบใหญ่ขึ้น ความเป็นจริงของชีวิตเริ่มปรากฎชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ภาระหน้าที่ความรับผิดชอบอันมากมายเริ่มถาโถมเข้ามา เงินเข้ามามีบทบาทสำคัญลำดับต้นๆ ของชีวิต ส่วนการใช้ชีวิตถูกจำกัดด้วยเงื่อนไขต่างๆ กัน ทำให้มาตรฐานความสุขของแต่ละคนเริ่มเปลี่ยนไปทีละน้อย
ความสุขกับความทุกข์จึงผลัดเปลี่ยนกันแวะเวียนเข้ามาหาเราเป็นระยะ ไม่ว่าจะสมหวัง ผิดหวัง ดีใจ เศร้าใจ ได้มาหรือสูญเสีย เพื่อนและผู้คนที่เคยรายล้อมก็เริ่มห่างหาย คนที่รักก็ล้มหายตายจาก สุขภาพก็ไม่ดีดังเดิม ดังนั้น คำว่า “โลกใบนี้ไม่มีที่ว่างสำหรับคนอ่อนแอ” ก็อาจกล่าวไม่ไกลเกินจริงสำหรับหลายคนที่กำลังต่อสู้และเผชิญกับสิ่งเหล่านี้อยู่
แล้วจะทำยังไงให้ชีวิตมีความสุข หรือ จริงๆ แล้ว “ความสุข” มันไม่มีอยู่จริง?
หลายคนบอกว่า แม้ว่าเราโตขึ้น อายุมากขึ้น เราก็สามารถหาความสุขได้ง่ายๆ เหมือนตอนเด็กๆ นะ เช่น ได้ดูซีรีย์เกาหลีที่ชอบทาง Netflix หรือฟังเพลงโปรดทาง Spotify หรือแค่ตอนนี้ยังหายใจอยู่ ก็มีความสุขแล้ว
เพียงแค่เราเปิดใจ เปลี่ยนมุมมองความคิดของเราใหม่ และมองโลกตามความจริงด้วยความเข้าใจ ไม่ยึดติด ไม่คาดหวัง เพราะความสุขหรือความทุกข์มันมีอยู่แล้วเป็นเรื่องปกติ ไม่ได้หนีเราไปไหนเลย ขึ้นอยู่กับความพึงพอใจทางอารมณ์ของเราล้วนๆ หากไม่ได้ดั่งใจหรือเป็นไปตามที่เราคาดหวังมันจึงเกิดความทุกข์ ดังนั้น หากเราสามารถพึงพอใจกับอะไรที่ง่ายๆ ก็จะค้นพบกับความสุขได้ง่ายเอง
Image by 5688709 from Pixabay
แต่ก็มีหลายคนมองว่า “ความสุข” ไม่ได้มีอยู่จริง เราต่างวิ่งหาความสุขกันมาทั้งชีวิตตั้งแต่เด็กจนถึงวันตาย…ก็ยังหาไม่เจอ ตอนเด็กก็ทุกข์เพราะต้องพยายามเรียนให้จบ พอเรียนจบก็ทุกข์เพราะต้องดิ้นรนหางานดีดี มีเงินเยอะๆ ทำ พอมีงานทำก็ทุกข์เพราะต้องเริ่มแบกรับภาระหน้าที่ความรับผิดชอบที่ประเดประดังเข้ามา พอจะตายหวังว่าจะมีความสุขก็ดันต้องมีความทุกข์อีก เพราะเกิดป่วยหนัก ต้องทุกข์ทรมานกับโรคภัยไข้เจ็บที่ไม่คาดฝัน
ดังนั้น สิ่งที่เราเข้าใจว่าเป็นความสุข แท้ที่จริงแล้ว มันคือการทำให้ความทุกข์ในใจลดลงหรือเปล่า เช่น เราหิวน้ำ ก็กินน้ำเพื่อดับกระหาย เราปวดหัวก็หายาทานให้คลายความปวด พอเราขจัดความทุกข์ที่เกิดขึ้นได้ เราเลยเข้าใจไปเองว่า…นี่แหละความสุข
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม…เราทุกคนล้วนมีเวลาจำกัดในการใช้ชีวิตบนโลกใบนี้…เราต่างหากที่เป็นคนกำหนดให้ชีวิตมีความทุกข์น้อยลง หรือมีความสุขเพิ่มขึ้น แค่ปล่อยสิ่งที่เราควบคุมไม่ได้ พอใจในสิ่งที่มี ทำทุกอย่างให้ดีที่สุด เพราะคงไม่มีใครที่จะมีความสุขและมีความทุกข์ตลอดไป…
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
