จำยาที่รักษาอาการหัวใจเต้นนั้นได้มั้ย
ว่ามันไม่ได้เกิดกับทุกคน
ตอนนี้เบิกตัวกันซีไม่ได้
จิงๆยัง แอบหัวเราะได้แล้ว ขี้แย
ข้าเวียดหนิกนี่แหละ ไม่มีเหตุผล เพราะงมงาย
จะฆ่าให้หมด ตอนนี้ยอมกันซี เหมือนจะเมา
ยาแก้หัวใจก็จะไปเอาจากไหนเนี่ยไม่เตรียมตัวอะไรเลย
ข้าเตือน นานพีเดนอย่าให้กันซีเห็นหน้า
สองหน้าแบบนั้น ข้าเวียดหนิก ร้องเพลง เจ้าแต่งกลอน
เหมือนเจ้ากันซีของเณรน้อยซือโถวจะโกรธ
ข้าเจอ รันกับเจก้าแล้ว ตอนนี้ นินจา นีกกิน่าจะรู้ทิศทางแล้ว
แต่ติดที่เจ้ากันซี ละเมอ มีนางฟ้าด้วยนี่ซิ
เอาเพลงของนานพีเดนไปก่อน
~~~~เจ้าพาย้อนอดีตมากไป ข้ากันซีก็จะทน
ไม่มีรีดิก ตามใจ เวียดหนิก เจ้าคิดเห็นนางฟ้าอย่างไร
ก็ไม่มีใครเกิน ที่รักของข้า นานพีเดน
เจ้าเข้าใจว่า รันกับเจก้าไม่มีชายข้างกายที่ข้าทิ้งมา
เจ้ารู้สึกอย่างไร และข้ายังพึ่งร่างที่ยังนอน เจ้ารู้สึกอย่างไร
—-เอาหละกันซี เจ้าเอาบทรักงมงายข้าไปกินละกัน
ข้าไม่เคยนอกใจนานสามพันปี
ขอให้เจ้าห่วงตัวเอง
ข้าให้เจ้าเล่าเรื่องความรักของคู่รัก ที่รอวันฟื้นไปแล้วกัน
คมดาบ ไม่เปลี่ยนเนื้อหา เพลงก็วิถี ข้าไม่สับสน
แต่เจ้า คงจะทรงตัวลำบาก แม่เฒ่าพวกนั้นก็ช่วยเจ้าไม่ได้
เจ้าไม่มีบาดแผล
แต่เจ้าควบคุมการจากมาของ รันกับเจก้าไม่ได้
เจ้านั้นแหละต้องรับผิดชอบน้องของเจก้านามว่าแปลงกลิ้ง
ตอนนี้เจ้าดูสภาพตัวเองเป็นอย่างไร
ภายนอกเจ้าไม่มีบาดแผลนะ
ข้ากันซี เทวกัน พูดกับภูติ ข้ารักรันส่วนเจก้าข้ามั่นใจว่าดูแลรันได้
แต่แมลงปอ กับ แปลงกลิ้ง ภูติให้เหล่านางฟ้า
เหมือนข้าตัวคนเดียวแต่ นานพีเดนเจ้าแน่ใจนะว่าเพลงนี้จะได้ผล
เพราะนางเห็นใบหน้าข้าแล้ว
ได้กันซี เตรียมตัวตาย ข้าเวียดหนิกจะแยกร่างเจ้า
ข้าว่านานเกินไป ที่ข้าจะให้ที่รักของข้ามาสน ความเพรียบพร้อม
ที่เจ้ามีให้เหล่าผู้หญิง
ข้าฆ่าไม่กระพริบตา มาเจอกันยอดพีระมิด
~~~กันซี กันซี ข้าทนได้เจ้ายังเจ็บหัวใจอยู่มั้ยใกล้ขนานนี้
โถวจริงๆ วางใจ พวกนินจาพวกเนี่ย
น่าจะเรียนกันมาคนละตำรา
จริงๆข้าเจ็บแต่ข้าไม่จากเจ้าไป
พูดพอรึยัง นานพีเดนข้าก็ต้องการคนแบบนี้
ข้าตกลงจะลงมือ อย่าให้สามพันปีข้ารอนาน
กว่าข้าจะเจอตัว…..
เกลียดเสียงปานสินว่ะ กันซีว่ามั้ย ตาย….ข้าเวียดหนิก
ขอลงขบวนเพลง เพลงดาบเปลี่ยนวิถี เอากลอนไป
นะจ๊ะ
ปานสิน
3 กุมภาพันธ์ 2566
ขอรับใช้เพียงเท่านี้