เราเลือกไม่ได้ว่าจะได้พ่อแบบไหน แต่เราเลือกชีวิตของเราได้ว่า เราต้องการใช้ชีวิตร่วมกับใคร
คนไทยมักให้เราอดทนกับผู้เป็นพ่อแม่ของเรา ทั้งๆที่เราถูกทำร้ายไม่ว่าจะเป็นร่างกายหรือจิตใจ คำถามคือเราจำเป็นต้องทนต่อสภาพเช่นนี้ต่อไปหรือไม่
เรากล้าบอกตรงๆกับเขาได้หรือไม่ว่า สิ่งที่เขาทำ มันทำให้เรารู้สึกอย่างไร และเราอยากให้เขาปรับปรุงตัวเองอย่างไร
และเรายอมรับในความเป็นตัวตนของเขา รวมทั้งยอมรับฟังเมื่อพ่อแม่จะวิจารณ์เราบ้างว่า เราสร้างบรรยากาศที่เป็นพิษในบ้านหรือไม่
ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย ไม่ว่าจะเป็นเราหรือพ่อแม่ของเราเอง ปัจจัยทางเศรษฐกิจและสังคมก็มีส่วนที่ทำให้เราต้องอดทนต่อกัน
ผมมีความเชื่อว่า คนเราต้องช่วยตัวเองได้ก่อน ก่อนที่จะช่วยคนอื่นได้ ก่อนที่จะไปวิจารณ์พ่อแม่ ก็ต้องมองตัวเราก่อนว่า เรานั้นเป็นผู้ใหญ่ที่รับผิดชอบตัวเองได้หรือยัง
ถ้าเราเชื่อว่าเรารับผิดชอบตัวเองได้ ไม่ต้องพึ่งพ่อแม่แล้ว ก็จงใช้ชีวิตตามที่เราเลือกได้ ไม่จำเป็นต้องอยู่กับท่าน และไม่ได้หมายความว่า เราจะทอดทิ้งท่าน
บ่อยครั้ง การแยกกันอยู่จะช่วยทั้งเราและพ่อแม่เห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นได้ชัดเจนมากขึ้น อาจหันกลับมาสร้างความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันได้อีกครั้งหนึ่ง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
