ผม ขน ฟัน เล็บ หนัง ..เกศา โลมา นขา ทันตา ตโจ ที่เกิดขึ้น ประกอบขึ้นมาเป็นเรือนกาย มาประชุมกัน อยู่เป็นเหมือนต้นไม้ ได้อาหารไปแล้วก็โตวันโตคืน ต้นไม้มีรากชอนไชไปหากินตรงนั้นตรงนี้ แต่เรือนกายมนุษย์ ต้องอาศัยจิตของผู้ที่อาศัยสั่งกายให้เคลื่อนไหว ไปหยิบจับ สิ่งนี้เป็นอาหาร กลืนกินลงไป ที่กระเพาะ ให้บดขยี้ อาหารเป็นน้ำเลือดน้ำหนอง ดูดซึนผ่านลำไส้ เหมือนรากไม้ที่ไปชอนไชหาอาหาร
เมื่อมีกายมีจิต ..จิตก็ต้องดูแลกาย ดูแลสถานที่จิตอาศัย มีอารมณ์โลภโกรธหลง กักขังจิตอยู่ภายใน คอกที่จิตต้องอยู่กับอารมณ์โลภโกรธหลง ยึดอารมณ์นั้นเป็นของตน หลีกหนีจากอารมณ์ในคอกนี้ไม่ได้เลย
เมื่อจิตสั่งกาย วิญญาณทั้งหก เคลื่อนที่ไปด้วย ไปหาของกิน.ไปทำสิ่งนั้นสิ่งนี้ไปเห็นทรัพย์สินเงินทอง จิตก็เกิดมีความอยาก เห็นรูปสวยงาม ก็มีความอยาก ..
ตาไปเห็นสิ่งมีชีวิตไม่มีชีวิต ..มันมีความอยาก และไม่อยาก เกิดขึ้น ..ก็ใช้ชีวิตไปตามอารมณ์ ..ที่จิตเสพอารมณ์อยู่ในคอก..บางที่เค้าเรียกว่า จิตมันจมอยู่กับความโลภโกรธหลง จมอยู่กับปลักควาย (คำไทยโบราณ สมัยนี้ไม่ค่อยมีควายให้เห็น) จิตก็เพลิดเพลินอยู่ในปลักควาย หลงลืมว่ากายนี้เป็นของอาศัย ..หากินใส่กะเพาะไปทุกวันๆ กายมันก็โต ..ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง ก็โตขึ้น แล้วมันก็แก่ ก็เหี่ยวเฉา เหมือนต้นไม้ยืนต้นไม้ ถึงที่สุดมันก็ตาย ไม่มีการหวนกลับมาฟื้นได้เลย
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
