จะมีอนาคตได้ยังไง ถ้ายังสร้างอดีตขึ้นมาใหม่
วันนี้ชมภาพยนตร์เรื่อง Little fish
ในเรื่องพระเอกป่วยเป็นโรคหลงลืม NIA เป็นโรคใหม่ที่ระบาดหนัก อารมณ์เหมือน Covid-19 ยังไม่มียารักษา เขามีอาการความจำเสื่อม อาการหนักมากขึ้นเรื่อยๆ จำชื่อภรรยาตัวเองไม่ได้ จำเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาไม่ได้
ภรรยาอดทนร่วมต่อสู้ด้วยกัน พยายามหาวิธีเตือนความจำและดูแลอย่างใกล้ชิด ต้องคอยซักถามเรื่องในอดีตเพื่อกระตุ้นให้สามีจำเรื่องที่ผ่านมาให้ได้
เป็นเรื่องน่าเศร้าที่คนที่รักกันมากแต่เพราะอาการป่วยทำให้จำกันไม่ได้ แม้แต่ชื่อของคนรัก ตื่นเช้ามาคนข้างกายกลายเป็นคนแปลกหน้า ด้วยความรักที่ไม่ได้เสื่อมเหมือนความจำ เธอจึงให้อภัยและอดทนอยู่กับเขาตลอดมา
อยู่มาวันหนึ่งเธอคิดในใจว่า "ฉันกังวลว่าจะสร้างอนาคตได้ยังไง ถ้ายังสร้างอดีตขึ้นมาใหม่อยู่อย่างนี้"
ประโยคนี้มันช่างสะท้อนสัจธรรมได้ดีเสียจริง เราจะมองเห็นอนาคตได้ยังไง ถ้ามัวแต่กำอดีตไว้ เริ่มชีวิตวันใหม่ด้วยการย้อนกลับไปคิดถึงอดีต แทบจะไม่มีชีวิตอยู่กับปัจจุบัน อนาคตยิ่งไม่ต้องพูดถึง
อดคิดไม่ได้ว่า คนบางคนที่ฉันรู้จัก ร่างกายไม่ได้ป่วยไข้อะไร ความจำยังสมบูรณ์พร้อมไม่บกพร่อง แต่ที่พร่องคือ"สติ" วันดีคืนร้าย ลืมคนรัก ลืมความรัก ลืมสิ่งดี ๆ ที่มีให้แก่กัน ทิ้งขว้างกันไม่ใยดี แบบนี้สินะน่าเศร้ากว่าเยอะ
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
