11 ก.พ. 2023 เวลา 00:23 • นิยาย เรื่องสั้น

“วัตถุนิยมทางจิตวิญญาณ”

ฉัตรอุปสมบทที่วัดแห่งหนึ่งในอำเภอบ้านเกิดของตัวเอง กะว่าจะอยู่ที่นี่ 1 อาทิตย์ ก่อนจะย้ายไปจำพรรษา ณ วัดสวนโมกข์ อำเภอไชยา จ.สุราษฎร์ธานี ก่อนบวชฉัตรก็ศึกษาธรรมพระวินัยมาพอสมควร ดูเหมือนว่า 2 วันที่ผ่านมาเขาทำหน้าที่เป็นพระอย่างสมบูรณ์แบบ แต่รู้สึกไม่ค่อยพอใจกับพระพี่เลี้ยงสักเท่าไหร่ บวชมาก็หลายพรรษาแล้ว ทำไมไม่รู้จักสำรวมอยู่ในหลักในศีล วัตรเช้า วัตรเย็นก็ไม่เห็นทำ ตอนเดินบิณฑบาตรก็คล้ายๆได้ยินเสียงเหมือนกับฮัมเพลง
กิจนิมนต์ก็ไม่รับ มีดีอยู่อย่างเดียวก็คือกวาดลานวัด นอกนั้นก็หายเข้าไปในถ้ำ ขอบตาคล้ำดูลึกลับพิกล ไม่รู้ว่าแอบไปเล่นยารึป่าว “ ทนทนเอาหน่อยว่ะเรา เดี๋ยวก็ได้ไปศึกษาของจริงแล้ว” หลวงฉัตรคิดในใจ
ก่อนฉัตรเดินทางไปสวนโมกข์ พระพี่เลี้ยงนำหนังสือที่ห่อกระดาษมาให้แล้วกำชับว่า ให้หลวงฉัตรเปิดอ่านก่อนที่จะลาสิกขาที่วัดสวนโมกข์ฉัตรก็งงเป็นไก่ตาแตก ไม่ยักกะรู้ว่าหลวงพี่ชอบอ่านหนังสือด้วย หลวงฉัตรให้คำมั่นสัญญา
ที่วัดสวนโมกข์ พระที่มาจำพรรษาจะเป็นคนวัยทำงาน เจ้าของกิจการ อาจปะปนกันบ้างกับนักศึกษาที่จบใหม่ วัดที่นี่ติดท็อประดับประเทศ นอกจากได้ศึกษาธรรมแล้วยังได้ connection อีกด้วย
ท่านอาจารย์พุทธทาส ได้รับการยกย่องจากยูเนสโกว่าเป็นปูชนียบุคคลของโลก ด้วยงานเขียนที่มากมาย แม้จะตีความยากหน่อย แต่วิธีปฎิบัติตัวในรูปสมณะจวบวาระมรณะภาพท่านก็ใช้วิถีแบบเรียบง่าย ฉัตรตั้งใจจะเรียนรู้เกี่ยวกับวัดแห่งนี้ให้มากที่สุด เค้าเลือกกุฎิที่อยู่ในป่า ไม่พกพาโทรศัพท์ พึ่งพาวัตถุภายนอกให้น้อยที่สุด
การทำวัตรเช้าที่นี่เริ่มตั้งแต่ 4 นาฬิกา ฉัตรตื่นล่วงหน้าก่อน 1 ขั่วโมงเพื่อทำธุระของตัวเองให้เรียบร้อย ฉัตรมาถึงลานปฏิบัติศาสนกิจก่อนใครทุกวันตั้งแต่วันแรกที่มาถึง อาหารก็ฉันมื้อเดียวมาตลอด วัตรเย็นก็ไม่ขาดสักวัน งานการของวัดก็ไม่เคยปฏิเสธ เวลาว่างก็อ่านงานเขียนของท่านพุทธทาส ควบคู่กับการนั่งสมาธิ ดูเป็นที่รักใคร่ของหลวงพี่ พระอาจารย์ รวมถึงพระที่มาจำพรรษาด้วย เขานึกเปรียบเทียบกับวัดที่เขาทำพิธีอุปสมบท ช่างต่างกันราวฟ้ากับดิน “ที่นี่สิของจริง”
เวลาผ่านไปเกือบ 3 เดือน วันนี้ได้เวลาที่ฉัตรจะเปิดหนังสือของพระพี่เลี้ยงที่วัดบ้านเกิด มอบให้
หนังสือปกสีแดง
ชื่อหนังสือเรื่อง“ทะลวงวัตถุนิยมทางจิตวิญญาณ”
เชอเกียมตรุงปะ : บรรยาย
วิจักขณ์ พานิช : แปล
เขาเปิดผ่านๆไปถึงหน้าสารบัญ เรื่องนี้น่าสนใจดี ฉัตร
กดนิ้วโป้งลงบนแผ่นกระดาษแล้วปาดมันด้วยนิ้วชี้ขวา ไปที่หน้า 13
"หากครูบาอาจารย์พูดถึงการละวางจากตัวกูของกู เราก็จะวางท่าและดัดจริตราวกับว่าได้ละวางจาก “ตัวกูของกู”เป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่เอาเข้าจริง เรากลับไม่ได้อุทิศตนแม้แต่เสี้ยวเดียวให้แก่เส้นทางแห่งการละวาง เราเป็นนักแสดงผู้เก่งกาจ เลือกเล่นเป็นไอ้บื้อไอ้ใบ้กับความหมายที่แท้จริง
คำสอนช่วยสร้างความสบายใจให้เราได้บ้าง อย่างน้อยก็ได้แสร้งทำเป็นว่ากำลังเดินอยู่บนหนทางอันประเสริฐ กับเขาด้วยเหมือนกัน''
"เมื่อใดที่เริ่มรู้สึกขัดแย้งในตัวเองระหว่างพฤติกรรมกับคำสอน
เราก็จะใช้ความกะล่อนตีความสถานการณ์ไปในทางที่ความขัดแย้งถูกกลบเกลื่อนไปได้โดยราบรื่น แน่นอนว่าผู้ตีความก็คืออัตตาโดยสวมบทบาท
“ที่ปรึกษาทางจิตวิญญาณ”นั่นเอง"
ฉัตรเหงื่อตก หัวใจเต้นแรง เจ็บบริเวณหน้าอกด้านซ้าย เหมือนโดนอะไรทิ่มแทง แต่สมองของเค้ากลับ "ตื่นรู้" อย่างเฉียบพลัน หรืออาการที่ว่านั่นคือ
“วัตถุนิยมทางจิตวิญญาณ”
ณ ขณะ
book/camp/space
โฆษณา