สารพันเครื่องขีดเขียน
ส่วนใหญ่เวลาในการดูมือถือของผมมักหมดไปกับการดูยูทูป หาข้อมูลบางอย่างที่นึกได้ กดซื้อของจิปาถะเท่าที่ตอนนั้นอยากได้
จ่ายได้โดยไม่เดือดร้อนตนเองหรือครอบครัว
นั่นคือข้อหลักสำคัญที่ผมยึดถือปฏิบัติมาตลอด
มีอยู่วันหนึ่งนั่งดูรีวิวปากกายี่ห้อดังกิเลสก็เริ่มงอก แต่ยังไม่ได้กดซื้อหามาใช้
ปกติผมมีปากกาใช้ส่วนตัวอยู่แล้ว2-3ด้าม แต่มักไม่ได้ใช้บ่อยนัก
บางด้ามหมึกหมดหารีฟิลยากเพราะมันเก่ามากจนเลิกผลิตแล้ว บางด้ามหมึกก็แห้งคาจนต้องส่งซ่อม ดีที่ซ่อมตามห้างได้ฟรีเพราะมีประกันอยู่
อยากได้ของใหม่ไปตามประสาคนชอบเครื่องเขียนเพียงแต่ยังไม่ได้ซื้อมาเท่านั้นเอง
ปกติหน้าร้านผมจะใช้ปากกาลูกลื่นราคาไม่แพง ซื้อมาใช้ตามสมควรไม่เก็บไว้เยอะเกิน ใช้กันจนลืมหรือไม่ก็ลูกค้าหยิบฉวยไปใช้แล้วไม่คืนซึ่งเมื่อก่อนก็บ่อยอยู่
บางทีเอาปากกาส่วนตัวมาใช้งานบ้างแต่ผมค่อนข้างหวงสักหน่อยเพราะบางด้ามเป็นของที่ระลึก มันมีคุณค่าทางจิตใจอยู่มาก
และอีกอย่างบางทีลูกค้าใช้แล้วปากกามักจะทำตกพื้นบ่อยๆ หมึกกับตัวด้ามจะเสียต้องส่งซ่อมอีก
เก็บดีกว่ามั้งกู
ช่วงหลังร้านค้าแถวบ้านมีไส้ปากกาเก่าๆมาเล ผมเลยเอาของเก่าไปเทียบ คราวนี้ปลุกชีพด้ามที่ไม่มีหมึกมาใช้งานได้ ต่อมาเขาไม่มีของเลยลองสั่งทางเน็ตเอาเองซึ่งก็โอเคอยู่ รีฟิลบางแบบผมก็โมมันขึ้นมาบ้างพอให้ใช้กันได้เพราะหาตัวรีฟิลแบบดั้งเดิมไม่ได้จริงๆ
อยากได้ด้ามใหม่แล้วอ่ะ
พอจะกดสั่งก็ดันเจอยี่ห้ออื่นที่หน้าตาถูกใจกว่าแถมราคาพอๆกันเลยชะงักไปอีกรอบรอกิเลสพุ่ง
สุดท้ายก็ไม่ได้สั่งเพราะมีเหตุ
ปากกาหมึกซึมกับดินสอชั่วนิรันดร์นี่ล่ะครับที่เป็นตัวต้นเหตุ
กดแวบเดียวทันใจจริงๆ
สั่งแล้วก็รอของมาส่ง
ได้ของมาก็ดีใจโดยเฉพาะปากกาหมึกซึม ซื้อมา2ด้ามไว้เพื่อระลึกถึงความหลังสมัยละอ่อนน้อยหัดคัดลายมือภาษาอังกฤษ
ตอนนั้นเวลาใช้งานต้องมีหมึกขวด ทิชชู่ซับหมึกเวลาเติมหมึก
ทั้ง2ด้ามใข้งานสนุกมาก เขียนลื่น ใช้หมึกหลอดแต่น่าจะดัดแปลงให้เติมหมึกขวดได้ ราคาน่าคบหาทั้งคู่ ต่างกันตรงที่รูปร่างปากกา สีหมึกกับลายเส้นที่เขียนออกมาหนาบางไม่เท่ากัน
เปรียบเทียบเส้นกับสีหมึก บนคือPlatinum Preppy ล่างคือPilot Petit1 คุณภาพเกินราคา
ส่วนดินสอชั่วนิรันดร์หรือปากกาไร้หมึกซื้อมาเพราะสนใจคุณสมบัติจริงๆ
มันแปลกดี เขียนได้แทบตลอดชีวิต ไม่ต้องเหลา ไม่ต้องเปลี่ยนไส้ให้เสียเวลาเสียเงิน แถมยังรักษ์โลกด้วยเพราะแท่งเดียวด้ามเดียวก็พอใช้ไปทั้งชีวิตแล้ว ไม่ต้องซื้อเพิ่ม
นักอนุรักษ์ถูกใจสิ่งนี้
ซื้อมา2แท่ง กดตูดกับแบบดินสอ
เวลาเขียนออกมาสีของดินสอค่อนข้างจางเมื่อเขียนที่น้ำหนักมือปกติ ออกไปทางHBหรือต่ำกว่า พอกดน้ำหนักมือมากขึ้น สีจะเข้มขึ้น แต่ก็ไม่น่าจะเกินHB แถมยังเลือกกระดาษด้วย กระดาษที่พวกนี้ชอบน่าจะเป็นพวกกึ่งมันกึ่งด้านมากกว่าครับ สีจะเข้มขึ้น เขียนลื่นดี
ตัวไส้ก็กุดลงไปนิดหน่อยต้องสังเกตจริงๆถึงจะเห็น มิน่าล่ะถึงมีอะไหล่เปลี่ยนขายด้วย
ชอบดีไซน์ของมันเลยเก็บไว้ใช้แทนดินสอกดไส้2Bคู่มือบ้าง แบบกดตูดก็ใช้เวลาเขียนหนังสือ แบบแท่งดินสอก็เหมาะกับใช้สเก็ทช์รูป
เปรียบเทียบกันครับ บนคือแบบกดตูด ล่างคือแบบดินสอ สีดินสอจางมากถ้าไม่กดหนักๆหรือไม่ได้กระดาษที่เหมาะสม
พอกลับไปหาข้อมูลเพิ่มก็พบว่าไอ้ที่ผมซื้อมาตัวไส้น่าจะเป็นแท่งกราไฟรต์อัดแน่นมากกว่าจะเป็นโลหะเพราะทางเว็บนอกหรือเว็บไทยที่รีวิวดินสอหรือปากกาแบบนี้จะเจอว่าตัวปากเป็นโลหะล้วนๆ แถมที่ผมซื้อมาดันใช้ยางลบปกติก็ลบเส้นได้ด้วย ถ้าปากเป็นโลหะล้วนๆจะลบไม่ได้
cr. google แบบที่ตัวปากเป็นโลหะ ราคาแพงอยู่โข
ค้นลงไปอีกหน่อยก็พบว่าดินสอหรือปากกาแบบนี้มีการคิดค้นกันมานานแล้ว นำเสนอผ่านทางPopular Mechanics เมื่อปี1916 แต่น่าจะไม่เป็นที่นิยม อันนี้เดาว่าเอามาใช้แทนดินสอหรือปากกาจริงๆไม่ได้ในตอนนั้นโครงการเลยพับไป
ซื้อมาก็ใช้สิครับ ใช้ให้คุ้ม
ตอนนี้ก็ใช้หัดคัดลายมือทั้งไทย จีน ฝรั่งไปเรื่อย ตัวหมึกซึมก็หาหมึกรีฟิลมาเพิ่ม ว่างๆก็เอาไส้ปากกาที่มีมาดัดแปลงให้ใส่ตัวดินสอชั่วนิรันดร์ด้ามแบบกดตูดดูซึ่งก็ใช้งานได้ดี
สนุกดีครับ
อีกอย่างมันทำให้ผมมาฟื้นหัดคัดลายมือเรื่อยๆ น่าจะทำให้ไก่ในมือหายไปบ้างไม่มากก็น้อย
แต่เขาว่านานวันกิเลสย่อมพอกพูน
หาเครื่องเขียนตัวอื่นมาเพิ่มดีไหมหว่า
ว่าแล้วกดหาดีกว่าครับเดี๋ยวกิเลสมันคอยเก้อ
ปากกาในใจยังรออยู่ครับ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
