ผมไม่รู้ว่า สำหรับคนอื่นๆนั้น การให้อภัยตนเอง กับการให้อภัยคนอื่น อย่างไหนจะยากกว่ากัน ผมรู้สึกว่าการยกโทษให้กับความผิดของตนเองนั้นยากกว่ามาก
แปลว่าคนเรานั้นมักเห็นคุณค่าของคนอื่นมากกว่าคุณค่าของตัวเอง สังเกตุได้ว่าเรามักจะเปรียบเทียบตัวเองกับคนที่ดีกว่าเราเสมอ ต่อเมื่อเราทุกข์ เราจะปลอบใจตนเอง ด้วยการเปรียบเทียบตัวเรากับคนที่ด้อยกว่า แล้วเราก็จะสบายใจขึ้น
ตาของเราถูกสร้างขึ้นมาให้เห็นทุกสิ่ง ยกเว้นตาของตนเอง ต้องให้คนอื่นมองให้ว่าสวยหรือไม่สวย เช่นเดียวกับที่ ตัวตนของเรามักเห็นคนอื่นมากกว่าการเห็นตนเอง เราจึงให้อภัยคนอื่นได้ง่ายกว่า เพราะเรารับรู้และเห็นเรื่องราวกระจ่างกว่า ตัวของเราเอง
สิ่งแรกที่ต้องทำคือ พิจารณาการกระทำของเราด้วยสายตาของคนนอก สมมุติให้ตัวเราเองเป็นคนนอก มองเข้ามาในการกระทำหรือคำโกหกของเรา แล้วเขียนออกมาเป็นข้อๆครับว่า มันเป็นเรื่องทำให้เกิดความเสียหายแค่ไหน และอย่างไร
ถ้าไม่เกิดความเสียหายต่อใครเลย ทำไมเราถึงให้อภัยตัวเองไม่ได้ ทำไมเราต้องเอาเรื่องไร้สาระมากระหน่ำตัวเองตลอดเวลา ทำไมคุณถึงไม่เมตตาต่อตัวเอง
ถ้ามันเกิดความเสียหาย เราสามารถเข้าไปแก้ไขได้หรือไม่ อย่างน้อยที่สุด "ขอโทษ" จากปากของคุณ อาจช่วยให้คนๆนั้นและตัวคุณมีความรู้สึกที่ดีขึ้น
น้อยคนนักที่รู้ว่าตัวเองทำผิด แต่เราไม่อยากรับผิด แม้ลึกๆจะนึกเสียใจตลอดเวลา มันต้องใช้ความกล้าหาญอย่างยิ่ง ในการรับผิดชอบต่อสิ่งที่ตนได้กระทำ
และมันก็เป็นความเข้มแข็งอย่างยิ่ง ที่จะเรียนรู้ข้อผิดพลาดของตนเอง ให้อภัยตนเองเพื่อใช้ชีวิตให้เป็นประโยชน์ต่อตนเองและผู้อื่นต่อไป แทนที่จะใช้เวลาเสียใจกับอดีต ทำไมไม่ใช้เวลาในปัจจุบัน เพื่อไม่ทำผิดซ้ำในอนาคต
ก่อนแผ่เมตตาให้คนอื่น ให้แผ่เมตตาให้ตนเองก่อน คนที่ไม่รักตนเองแล้ว จะไปรักคนอื่นได้อย่างไรกัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
