สมัยเรายังเป็น junior ในองค์กรใหญ่ มีรุ่นพี่ท่านหนึ่งที่เคยเป็นอดีตไม้เบื่อไม้เมากับเราในที่ทำงาน พูดให้พรรคพวกในก๊วนวิดวะของแกฟังว่า
"ถึงวันนี้กุได้ข้อสรุปแล้ว ที่พวกมึงบอกหมั่นไส้ไอ้ Eing เพราะมันเลียผู้ใหญ่เก่ง พวกมึงพูดถูกไอ้ Eing มันเลียเก่งจริง มันขี้ประจบว่ะ แต่มันดัน "ประจบด้วยงาน" มันก็เลยได้กระโดดข้ามหัวพวกมึงไง"
ที่จริงเราไม่ได้ยินจากปากรุ่นพี่ แต่เพื่อนเราคนหนึ่ง มันเอามาบอกให้เราฟัง มันทำให้เรานึกย้อนไปสมัยนั้นว่า ด้วยความที่เรามีความเป็น perfectionist เราไม่อยากทำพลาด เราจึงกระตือรือร้นตลอดเวลา ซักถามตลอดเวลา คิดตลอดเวลา หาข้อมูลรอบด้านตลอดเวลา และต้องการความชัดเจนตลอดเวลานั่นเอง
เจ้านายเราในอดีต เคยสอนเราว่า คุณต้องตีโจทย์ก่อนว่าคุณทำงานให้ใคร อย่าตอบว่าทำงานเพื่อองค์กร หรือทำงานเพื่อบริษัท เพราะสิ่งเหล่านี้ มันไม่รับรู้ ไม่มีตัวตน มันเป็นเพียงวาทกรรม (discourse) เพื่อให้เราทุ่มเทก็เท่านั้นเอง
ข้อเสียของโลกแห่งความจริงก็คือ เจ้านายคือมนุษย์ คนหนึ่ง ที่ยังคงมีโลภะโทสะโมหะ ไม่ใช่พระอรหันต์ที่ไหนเลย เจอเจ้านายมีโทสะ/โมหะมาก คุณต้องหุบปากแล้วฟังอย่างตั้งใจ เจ้านายเป็นไฟ คุณต้องเป็นน้ำ เจ้านายเป็นน้ำ คุณต้องเป็นไฟ ส่งเสริม/ประคับประคองซึ่งกันและกัน
เราเคยผ่านเหตุการณ์
เจ้านายโยนแฟ้มพุ่งใส่หน้า
สบถคำว่า ทำไมคุณโง่อย่างนี้วะ!
และทุบโต๊ะเปรี้ยง!กลางที่ประชุม
เพียงแค่เราตอบไม่ถูกใจ!
ที่สุดแล้ว สิ่งนี้กลับช่วยให้เรา
ได้ฝึกพัฒนาจิต สติ และปัญญาได้มาก
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
