เมื่อเกิดมาในโลก ที่มีกาย จิตนั่นอาศัยอยู่ในเรือนกาย มีอารมณ์พัดไปมาเหมือนหลอกจิตให้หลงใหล ยึดถือเอาอารมณ์นั่นเป็นจิต จิตจึงได้เสพสุขของอารมณ์ ที่ให้ความสมหวังไม่สมหวัง มีโลกียสุข ที่ราคะ โทสะ โมหะ ทำให้หลงใหลในสุขที่ไม่เที่ยง อีกทั้งต้องรับทุกจ์ของกาย เดี๋ยวหิว เดี๋ยวกระหาย มีความเร่าร้อนภายในกาย ไม่หยุดนิ่งเลย มีกายเจ็บชราแก่เฒ่า .แล้วก็ตาย