2.
"เฮ้ย!! เพิ่งมาหรือไง" เสียงไล่หลังตามมา เมฆาไม่ได้หันไปมองแต่ก็รู้ว่า ไอ้ต้นเสียงนั้นคือ มานพ เพื่อนสนิทที่คณะ ชายหนุ่มจากบ้านไร่นครนายกที่มาเรียนคณะนี้เพราะต้องการนำความรู้กลับไปช่วยงานที่บ้านเกิด หากไม่นับว่าเมฆาเป็นหนุ่มชาวเหนือผิวขาวละก็ มานพนี้ก็ผิวขาวขึ้นมาทันตาเลย "เออๆ กูรีบ มีเรียนคาบเช้า รถติดฉิบหายเลยว่ะ เดี๋ยวค่อยคุย ไปล่ะ" หนุ่มเหนือพูดพลาง เดินไปพลาง
"เออๆ เที่ยงคุยก็ได้ มีเรื่องจะเล่า" เกลอตัดพ้อ เจื่อด้วยน้ำเสียงชวนให้คิด แต่ก็ไม่อาจจะหยุดหนุ่มเมืองเหนือไว้ได้
แดดยามเที่ยงในวันนี้ช่างอ่อนแรงเสียจริง คงเป็นเพราะฝนที่เพิ่งหยุด แดดเลยยังไม่ทำงาน หนุ่มเมืองเหนือเดินมาที่โต๊ะตัวโปรดที่เป็นที่สิงสถิต ทรุดตังลงนั่งด้วยความเหนื่อยอ่อน
"กว่าจะมาได้นะมึง เห็นมีเรื่องจะบอก มีไรมาว่า" เป็นสิ่งที่อยากรู้ตั้งแต่เช้าละ ช่างน่าคิดจริงๆว่าจะมีอะไรตามแบบฉบับ...นายสงสัย "กูก็ไปกินข้าวมานะสิ ใครจะรอมึงละ ไม่เห็นที่โต๊ะ กูก็คิดว่ามึงคงไปกินข้าวเลยไปดูที่ร้านเจ๊พิมพ์ เลยสั่งอะไรกินรอมึง" เกลอสาธยายก่อนเข้าเนื้อเรื่อง
"พอดีว่าเพิ่งเลิกมา มีไรว่ามา ที่ค้างไว้เมื่อเช้านะ" แม้ไม่ได้อยากรู้มากมาย แต่ถามเป็นรอบที่สอง "อ๋อๆๆๆไม่มีไร แค่ปิดเทอมนี้ก็เป็นเทอมสุดท้ายแล้ว เดี๋ยวเทอมหน้ามาเรียนมันก็จบแล้วไง แล้วก็แยกย้ายแล้ว ก็เลยหาเรื่องจะไปเที่ยวบ้านมึงที่เชียงใหม่นะ กูอยากไปเที่ยว และก็จะได้ไปดูไร่ของมึงไง ไปเป็นลูกจ้างปลูกกาแฟที่ไร่มึงไง" เสียงเกลอเร่งเสียงสูงขึ้น "นึกว่าอะไร เอาดิ เดี๋ยวกูบอกแม่ก่อนว่ามึงจะไปด้วย แต่บอกก่อนนะว่ากูไม่ได้กลับเครื่อง"
..."แล้วมึงจะกลับยังไง" ไอ้เกลอสงสัย
"กูกลับรถไฟ สนไหมละมึง" สิ้นเสียง ความเงียบเข้ามาชั่งครู่ เกลอมานพสงสัยมาตลอดเลยว่า ทำไมหนุ่มเมืองเหนือที่มีพร้อมทุกด้านกลับต้องหาเรื่องไปสะทุกที เป็นแบบนี้ตั้งแต่ปี1 จนตอนนี้จะจบปี 4 แล้วก็ตาม
"ยังไงก็ได้ แล้วแต่มึง แต่มึงเนี้ยก็แปลกนะ เงินก็มีไม่รู้จักหาความสบายสะบ้าง มึงจะเก็บเงินไว้ทำไมว่ะ"
แววตาของหนุ่มเมืองเหนือมุ่งมั่นขึ้นมาทันที "เงินนั้นมันของพ่อกู ไม่ใช่ของกู" มันเป็นคำพูดที่ได้ยินมาจนคุ้น นี้ละมั่งคนเป็นความคิดแปลกๆของคนมีเงินสะมากมาย รู้อย่างนี้ไม่อยากมีเงินล่ะ เกลอคิดเพ้อไปชั่วครู่
"แล้วจะไปจองตั๋วหรือยังละ จะได้เดินไปสถานีรถไฟฝั่งตรงข้าม " ไม่ได้ผูกมัดอะไรแต่ถ้าได้ตั๋วไว้เป็นตัวประกันในมือ อย่างไรก็ได้ไปแน่นอน เกลอนึกกระหยิ่มยิ้มย่อง อาการมันออกแบบสุดๆๆ ว่าแล้วทั้งคู่ก็ข้ามฝั่งไปสถานีรถไฟ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
