ไม่รู้ว่านี่จะเป็นการฝึกตนรึเปล่านะ แต่ต่อให้ไม่ใช่ผมก๋คิดเอาเองอยู่ดีแหละว่าใช่ หรือไม่ก็ใกล้เคียง
.
เวลากิน เมื่อรู้ว่าท้องเต็มแล้ว ก็ต้องบังคับตนให้เลิกกิน ถึงจะอยากกินต่อ และยังอร่อยอยู่
เพราะท้องที่แน่นเกินไปมันอึดอัดน่ะ แต่ก็ยังทำได้ไม่ดีเลย
.
เวลาทำงานถึงจะขี้เกียด ก็ต้องบังคับให้ตัวเองทำ เพราะมันเป็นหน้าที่ที่จะต้องทำน่ะ แต่เจ้าความขี้เกียดนี่เป็นเพื่อนสนิทของผมเลย ไล่มันไปได้ยากมาก
.
เวลาโกรธ ก็ต้องบังคับให้ตัวเองเลิกโกรธ เหตุผลไม่ใช่เรื่องอะไรที่สูงส่งเหรอครับ แต่ผมรู้สึกว่า ความโกรธทำให้ตัวเองเดือดร้อนเองก็เท่านั้น
.
ความเกลียด ความอิจฉา ความอยากได้มากจนเกินไป ผมปฏิบัติกับมันเหมือนกับความโกรธ ด้วยเหตุผลเดียวกัน
.
แต่ว่าราคะ(ความใคร่)กับความหลง(พี่น้องกับความเขลา)ผมอยากปฏิบัติกับมันให้ได้เหมือนกับความโกรธ แต่ได้ไม่เท่าไรเลย
.
ความเศร้ากับพี่น้องของมันอย่างเช่น ความเหงา ความอ้างว้าง เปล่าเปลี่ยว พวกนี้เป็นเพื่อนที่ดีสำหรับผมนะ คล้ายกับผมจะรักพวกมัน แต่พวกมันก็เป็นแขกที่จรไปจรมา ผมไม่ค่อยจะเดือดร้อนกับพวกมันมากนัก และถ้ามันเป็นแขกที่นั่งนานเกินไปผมก็พอรู้จักมารยาทที่จะขับไล่มัน
.
แน่นอนผมอยากทำได้อีกหลายอย่าง หนึ่งในนั้นคือ การเป็นคน ๆ เดียว เรื่องนี้ไม่ง่ายเลย ไม่ว่าจะในแง่ใด ๆ
.
อีกอย่างนึงคือ ฟังให้มาก โต้ตอบให้น้อย ตรึกตรองด้วยเหตุผล สิ่งเหล่านี้ผมพยายาม "ฝึก" ให้ตัวเองทำนะ แต่ยังไม่ได้เท่าที่ต้องการเลย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
