เมื่อหลงทาง .. กลางเขาในป่าใหญ่ ..

หาทางออกได้ไม่ .. เพียงข้ามคืน
รอบๆตัว .. หันมองทางใด
ล้วนแล้วเห็นแต่..ต้นไม้เล็กใหญ่ ..
มิอาจรู้ได้ว่า .. สัตว์ป่า สัตว์ร้ายใด ซ่อนอยู่..แห่งใด
แสงตะวัน .. ใกล้ลับแสง
ความมืดมิด .. ใกล้มาเยือน
โอ้ชีวิตต่อจากนี้จักทำสิ่งใดต่อเล่า ..
เสียงหัวใจเริ่มสั่นกลัว .. สติที่มีเริ่มไม่ไหว
น้ำในตาค่อยๆ หยดลงมาปาดแก้ม .. เบาๆ
แสดงถึงความอ่อนแอ.. แล้วนะ
ไหวไหม จะทำไงต่อเล่า.. เวลาจากนี้
เสียงนกร้องดัง .. บินผ่านเพื่อกลับบ้าน
ทำไมหัวใจมันเต้น ตึบ ตับ ตึบ ตับ แรงขึ้น แรงขึ้น
แล้วเราละ .. จะหาทางออกได้ไหม .. คืนนี้
นิ่งถามตัวเอง .. แล้วหมุนรอบตัวเองเพื่อหาที่พักพิง
ในคืนนี้
ตั้งสติสิ .. ภายในลึกๆๆ ได้ปรอบใจตัวเองเบาๆ
คงไม่มีสิ่งใด.. จักช่วยเราได้
นอกจากนิ่งคิด แล้วตั้งสติ เพื่อคิดพิจารณา หาทางกลับออกจากป่านี้
ถึงแม้ว่า.. คืนนี้ต้องอยู่กับความมืด
ในป่าใหญ่ เพียงลำพัง
ถ้าหากเรา .. ไม่สิ้นหวัง
รอให้ผ่านคืนนี้ไปให้ได้
 
พรุ่งนี้ .. ย่อมหาทางออกได้
จะใช้พละกำลังแค่ไหน .. ก็พร้อม
เดินวนสักกี่รอบ .. ก็พร้อม
ถ้าหากเราเชื่อมั่น .. และศรัทธา
ชีวิตนี้หนา .. ย่อมเจอหนทางออกแน่นอน
ถ้าหากจะตาย .. ก็ขอสู้ให้สุดใจ
ของการใช้ชีวิตนี้เทอด ..
ถึงได้เรียกว่า .. ไม่เสียชาติเกิดที่ได้เกิดเป็นคน
#นักสร้างฝันด้วยมือเปล่า
โฆษณา