24 ก.พ. 2023 เวลา 10:58 • ท่องเที่ยว
Hagone

HAGONE

เจ็ดโมงเช้ากลางเดือนกุมภาพันธ์
ระดับน้ำในแม่น้ำฮายะสูงจนแตะฝั่ง
หิมะละลายเร็วกว่าฤดูกาลปกติเปิดริ้วรอยโคลนดินเป็นลายบนภูเขา
คุณมองความสงบข้างนอกจากความจอแจของห้องอาหาร
เสียงคุยต้อนรับ ช้อนส้อม ภาชนะกระทบกระทั่ง
ควันกาแฟ กลิ่นไข่เจียว ของย่าง
การเคลื่อนไหวของบริกรที่วางอาหารลงตรงหน้า
.
แดดอ่อนทอดตัวทาบกล่องเบนโตะ
คุณเพิ่งสังเกตเห็นความสงบหนึ่งเดียวในห้องนี้
เธอนั่งนิ่งหน้าวอลเปเปอร์ลายฟูจิโบราณ
ดูเหมือนอยู่มาก่อนที่ผมจับจองโต๊ะ
แสงเช้าขับให้ความหม่นหมองนั้นโดดเด่น
สายตาเธอมองภายนอกเงียบงัน
.
พลัน
คุณรู้สึกเหมือนเป็นกระจกห้องอาหาร
ด้านหนึ่งคือความนิ่งเย็นเยียบ
ด้านหนึ่งคือความเคลื่อนไหววุ่นวาย
.
จู่ๆเธอก็หันจากกระจกมาสบตา
คุณหลบเลิ่กลั่กเพราะสำนึกได้ว่าเสียมารยาท
เฉไฉมองไปข้างนอกได้แว่บเดียว
ก็อดหันกลับไปทางเธออีกไม่ได้
ประกายตานั้นส่งรังสีความเศร้า
เธอมองคุณ ยิ้มน้อยนิด
.
ระหว่างสองโต๊ะ
ระหว่างสองคน
ระยะแค่เสื่อสองผืน
ไม่มีคำพูดคุยอะไรแบบในเรื่องสั้นของมูราคามิ
มีแต่ความเงียบของเรา
ล้อมด้วยความวุ่นวายรายรอบ
.
เธอถลกฮูดคลุมหัวลง
ศีรษะที่ถูกโกนเกลี้ยงแปลกตา
มันทำให้เรารู้ว่าเธอกำลังจะตาย
ตรงนั้นเอง
ที่ผมรู้สึกเหมือนมีคลื่นยักษ์แบบภาพวาดของโฮคุไซก่อตัวในร่าง
เป็นความอึกอักที่ควรสำลักอะไรออกมา
แต่ก็ไม่
.
แสงแดดค่อยๆหดสั้นลง
ในกล่องเบนโตะมีข้าว มีอาหาร
แต่เราไม่รู้เลยว่าพ่อครัวจัดอะไรไว้ให้
รสชาติอาจไม่พึงใจก็ได้
เช่นกัน, เรารู้ว่าแม่น้ำฮายะวางตัวไปถึงแปซิฟิค
แต่เราไม่รู้เลยว่าระหว่างทางเนื้อน้ำได้สัมผัสอะไร
.
เธอหยิบกล่องข้าว
ลุกออกไปจากความอบอุ่นของโรงแรม
ลมเย็นน่าจะแรงอยู่
แต่เธอไม่มีผมให้ปลิวไสว
นั่งลงบนเขื่อนริมน้ำ
เคี้ยวข้าวช้าๆ
.
จากโต๊ะอาหาร ผ่านกระจกโรงแรม
คุณเห็นเธอเป็นฉากหนึ่งของฮาโกเนะ
ภูเขา หิมะ แม่น้ำ เมือง รถยนต์
กับความว่างเปล่าที่กำลังจะมาถึง
……..
โฆษณา