ความทรงจำมีวันหมดอายุ #วันนี้เขาจำวันหน้าเขาอาจจะลืม
วันนึงเราจดจำสิ่งต่าง ๆ มากมาย เเต่ในขณะเดียวกันเราก็ลืมอะไรบางอย่างไปพร้อม ๆ กัน อยากชวนทุกคนมาคุยกับเกี่ยวกับ ความทรงจำมีวันหมดอายุ เรื่องนี้ inspire มาจากคุณยายของมิ้นเอง👵🏼
ปีนี้ยายมิ้นอายุ 90 ขวบ โดยปกติเเล้วยายค่อนข้างเเข็งแรงและความจำดี คิดว่าที่ความจำยายดีเป็นเพราะยายสวดมนตร์ทุกวันเลยนะ วันละ 1 ชั่วโมงเลย แต่จะมีช่วง 2-3 ปีหลังเนี่ยแหละที่อาจจะหลง ๆ ลืม ๆ ไปบ้าง แต่มีวันนึงที่อยู่ ๆ ความจำยายก็หายไป เหมือนเป็นคนละคน และเป็นช่วงเวลาเพียง 1 คืนเท่านั้น
ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมาก ทุกคนรีบกลับไปหายาย พอไปถึงถามยายว่าจำได้ไหมนี่ใคร คนนี้ใคร มิ้นรู้ว่าลึก ๆ แล้วทุกคนเองก็คงคาดหวังให้ยายเรียกชื่อตัวเองออกมาสักครั้ง… แต่ยายเหมือนคนที่ความทรงจำกระจัดกระจาย บางอย่างจำได้ บางอย่างจำไม่ได้เลย
สิ่งนึงที่ทัชมิ้นมากในเหตุการณ์ตอนนั้นคือ คำพูดจากพี่สาว พี่สาวมิ้นกลับไปทำงานที่บ้านและอยู่กับยายมาได้สักประมาณปีกว่าแล้ว เขาเป็นคนที่ใกล้ชิดและดูแลยายตลอดระยะเวลานั้น วันที่ยายจำทุกอย่างไม่ค่อยได้ พี่สาวก็เป็นอีกคนนึงที่ยายจำไม่ได้เลย ณ ตอนนั้นมิ้นก็คิดนะว่าขนาดมิ้นที่ไม่ได้อยู่ดูแลยายยังรู้สึกเสียใจที่ยายจำไม่ได้ขนาดนี้ เเล้วพี่สาวจะเสียใจขนาดไหน
แต่คำที่พี่สาวบอกกับมิ้นคือ วันนี้ที่ยายจำเขาไม่ได้ เขาไม่รู้สึกเสียใจเลยนะ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาทำทุกวันดีที่สุดแล้วและทำเต็มที่มาโดยตลอด วันนี้มันไม่รู้สึกว่ามีอะไรที่ติดค้างเลย มันทำให้มิ้นฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า
ถ้าเราทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้แล้ว ไม่มีอะไรต้องเสียใจ
✨
เราจะไม่ฟูมฟาย ไม่โทษตัวเอง ไม่มีคำว่า “รู้นี้ น่าจะ….” เหตุการณ์วันนั้นทำให้มิ้นตกตะกอนได้หลายอย่าง
1.เราล้วนเป็นวันหมดอายุของใครสักคน
เขาจำเราได้วันนี้ วันหน้าเขาอาจจะลืม แต่อาจมีสิ่งที่หลงเหลือไว้ระหว่างกันคือ "ความรู้สึก" ที่มิ้นใช้คำว่าอาจ เพราะว่าไม่ใช่ทุกความรู้สึกจะถูกจดจำ กระบวนการลืมหรือจำมีอะไรมากไปกว่านั้น มิ้นเคยเห็นคำว่า feeling without memory คือรู้สึกแต่จำไม่ได้ สิ่งนี้จะเกิดขึ้นกับผู้ป่วยอัลไซเมอร์แต่ก็ไม่ใช่ทุกคน การตระหนักว่า เราล้วนเป็นวัยหมดอายุของใครสักคน จะทำให้เราปล่อยวาง ทำใจได้และไม่ยึดติด
2.ถ้าทำเต็มที่เเล้ว ไม่มีอะไรที่ต้องเสียใจ
คำว่าทำวันนี้ให้ดีที่สุด เป็นคำยอดฮิตที่ได้ยินมาบ่อยนะ มิ้นคิดว่าเป็นคำที่ดี แต่ใครมันจะไปทำได้ขนาดนั้นวะ กดดันเเย่เลย แต่วันที่ยายจำไม่ได้ กลับรู้สึกว่ามันอิมแพคมาก แล้วก็คิดว่าจะไม่มีทางเชื่อประโยคนี้เลย จนกว่าเราจะได้เจอเรื่องที่มันมี Deadline เรื่องที่ "ไม่ว่ายังไงก็กลับไปแก้ไขหรือทำให้ดีไปกว่านี้ไม่ได้เเล้ว" คงจะดีกว่า ถ้าเราทำมันให้เหมือนกับว่า พรุ่งนี้อาจจะเป็นวันสุดท้ายก็ได้...
หลายครั้งที่ความรู้สึกเสียดายตีขึ้นมาเพราะชอบ “ผัดวันประกันพรุ่ง” พรุ่งนี้ค่อย เดือนหน้าค่อย ปีหน้าค่อย เราผลัดกับทุกเรื่องเลย จนพอผลลัพธ์ที่เราไม่โอเคเกิดขึ้น ก็เกิดคำพูดว่า รู้งี้ น่าจะ... ขึ้นมา สิ่งนี้แหละมิ้นว่ามิ้นเป็น เเล้วจะแก้ไขนิสัยตรงนี้ยังไง? คงต้องใช้เวลามาก ๆ เลยแหละ เพราะกว่าจะกลายเป็นคนที่ชอบผลัดวันประกันพรุ่งแบบนี้ ก็นานพอสมควร
มิ้นไปเจอ The five-minute rule กฎ 5 นาที มาค่ะ มิ้นว่าจะเริ่มจากตรงนี้ คือ ถ้าสิ่งนั้น กิจกรรมนั้นสามารถทำสำเร็จได้ภายใน 5 นาทีให้ลุกขึ้นมาทำเลย เช่น ล้างจาน เก็บบ้าน อ่านคอลัมน์ในหนังสือ การแก้กิจวัตรเล็ก ๆ อันนี้แหละที่ทำให้เราพัฒนานิสัยนี้ได้
3.ทุกคนต่างมีความทรงจำที่ชัดเจนในใจ
ในตอนที่ไปหาคุณยาย สิ่งที่ท่าสชอบเล่าให้ฟัง เล่าวน ๆ ซ้ำ ๆ คือเรื่องราวในวัยเด็ก สมัยที่ยังไม่มีไฟใช้ ตอนที่ใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก
ความทรงจำวัยเด็กของยาย คือ ความสุขที่ต้องถูกพูดถึง คือ ความทุกข์ที่ต้องถูกขับขาน
👧🏻
มิ้นคิดว่า ทุก ๆ คนต่างมีเรื่องราวที่เด่นชัดในใจ ที่ไม่ว่ายังไงเราจะหยิบมันออกมาพูดหรือนั่งนึกถึงเรื่องราวนั้นๆเสมอ เพราะฉะนั้น อย่ารำคาญกันเลยนะ ถ้าคนที่เรารัก พูดเรื่องไหนวน ๆ ซ้ำ ๆ เล่าเเล้วเล่าอีก เพราะมันเป็นสิ่งที่เด่นชัดในใจเขายังไงล่ะ:)
4.ไม่ว่าเรื่องราวจะหนักแค่ไหน เราจะลืมมันได้สักวัน
บทเรียนสุดท้ายที่ได้ตกตะกอน คือ ไม่ว่าเรื่องราวที่เราคิดว่ามันหนักหนามาก เราอยากจะลืมมันไปซะ ไม่ว่าวันใดวันนึง เราอาจจะลืมมันได้จริง ๆ เหมือนเป็นการปลอบใจเล็ก ๆ เหมือนกัน
เมื่อเวลาผ่านไป เรื่องบางเรื่อง ของบางอย่าง คนบางคน จางหายไป ถึงเเม้ช่วงเวลานั้นเราไม่สามารถลืมคนคนนึงได้ก็จริง แต่เราก็ยังต้องใช้ชีวิตต่อนะ ฟังก์ชันอื่น ๆ ในชีวิตก็ยังจำเป็น คนเรามีเรื่องที่ต้องจำเยอะมากในแต่ละวัน เราอาจไปโฟกัสกับสิ่งอื่นๆแทน จนความทรงจำหรือความรู้สึกค่อย ๆ จางลงเรื่อย ๆ จนวันนึงเรื่องนั้นอาจจะกลายเป็นเพียงแค่เรื่องหนึ่งก็ได้
ขอให้มีวัน ที่ happymakk กันนะคะ✨⚡️
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
