แม่ผมเสีย ปี 2554
4 เดือนจากนั้น ผมร้องไห้ทุกเช้าตอนขับรถไปทำงาน ต้องเข้างานเกือบสายตลอด เพราะรอให้คนอื่นๆ เข้ากันไปให้หมด จนถึงวันนี้ ไม่มีวันไหนไม่คิดถึงครับ
การที่ต้องคิดถึงคนที่ไม่มีวันจะได้เจอกันอีก ไม่เห็นหน้า ไม่ได้ยินเสียง
มันทุกข์และเจ็บปวดมาก ผมเข้าใจ
แต่การคิดถึง ก็เป็นวิธีเดียว ที่ทำให้เรา ได้อยู่ใกล้เค้าอีกครั้ง
แม้จะแค่ในความทรงจำก็ตาม
ผมจะคอยคิดถึงแม่ในช่วงเวลาดีๆที่เรามีร่วมกัน ถ้าอยากคิดถึงผมก็จะคิดถึง
แม้ว่ามันจะมีน้ำตาเออๆออกมาบ้าง แต่มันก็มาพร้อมรอยยิ้มครับ
ทำยังไงเวลาคิดถึง ? ก็คิดถึงเขาเถอะครับ.
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
