ยามทุ่งหญ้านกเขา
หากจะให้เล่าเรื่องราววัยเด็ก
ที่ยังเด่นชัดอยู่ ซึ่งมีบางสิ่งในนั้นรบกวนจิตใจ
ในทำนอง "คนบาป"
แต่ก็เป็นฉากชีวิตที่ไม่เสแสร้ง
สมควรเล่าไว้ นับเข้าเป็นเรื่องเกี่ยวแก่ทุ่งนา
ในยามที่หญ้านกเขาขึ้นงาม
แน่เทียวแหละ
ผมเคยเลี้ยงควาย นอนร้องเพลงบนหลังควาย
หาหญ้าให้ควายกิน
ควายเป็นเพื่อนร่วมทำงาน
เป็นเพื่อนเล่น
เป็นเพื่อนร่วมชีวิต
ในฉาก "ทุ่งข้าวนาหอม(แดง)"
พอฝนใหม่หยาดพรมผืนนา
ช่วงเดือนมีนา-เมษา
ตอซังข้าวหักพับราบลงกับแผ่นดิน
หญ้านานาชนิดก็เติบโต
ที่แข่งกันขึ้นคลุมพื้นที่
ราวกับการยึดครองท้องนาต่อจากข้าว
ก็คือ "หญ้านกเขา"
ควายและเล็มกินบ้าง
ตอนที่หญ้านกเขายังไม่เป็นดอก
พอมันออกดอกพรึบพรั่งทั้งท้องทุ่ง ควายก็เมิน
หากินหญ้าหวาย หญ้าเครือขาวเครือแดงไปตามเรื่อง
เหมือนมันจะบอกเป็นนัยว่า
"ของหาง่ายไม่อร่อย ของหายากสิ อร่อยกว่าเป็นไหน ๆ"
จำได้ว่า ปีนั้น
ผมน่าจะอายุราวสิบขวบ
ครั้งนั้นเพลง "เสียความรู้สึก" ของ สายัณห์ สัญญา กำลังดังก้องทุ่ง
ผมไปทุ่ง ไปเลี้ยงควาย ร้องเพลงไป
"อกหักเพียงครั้งยังไม่ตาย เสียดายคนที่เคยรักกัน..."
น่าจะราวปลายเดือนห้า ใกล้เข้าเดือนหก
(ช่วงเดือนเมษา)
หญ้านกเขายังไม่วายดี
แต่ฝนใหม่ก็ช่วยปลุกหญ้าอื่น ๆ ให้ขึ้นแข่ง
ตอนนี้ ใกล้ห้วงไถนาฮุด หรือไถดะ คือไถเตรียมดินทำนาครั้งที่หนึ่ง
พวกเรา-ลูกชาวนา พาควายที่มีเชือกผูกสายสนตะพาย
เลาะเล่น หากินหญ้ายามบ่าย
เบื่อ-เหนื่อยจากไล่ตั๊กแตนเพื่อเป็นอาหารเย็นแล้ว
ก็มานั่งพัก ปูผ้าขะม้าฝีมือแม่ทับหญ้าและตอซังข้าวมอๆ พวกนั้น
เลือกปูผ้าตรงที่ร่มเงาสะแบงทาบทับอยู่
ปูติดคูคันแทนา นั่นแหละดี
ใช้คันแทนาเป็นที่พิงหลัง
นอนดูควายกินหญ้า
ยามบ่ายคล้อยเช่นนี้
ฝูงเหลือบตัวใหญ่
ตัวเหมือนแมลงวัน แต่สีออกเทา ๆ
ส่วนมากตัวมันจะใหญ่ราว ๆ ปลายนิ้วก้อยของเด็กสิบขวบอย่างผมแหละ
พวกมันจะไปจับลำตัวควาย ดูดเลือดควายกิน
ควายมันก็ไม่ว่าอะไรนะ ถ้ามันไม่มามากเกินไป
เพราะดูเหมือนมันจะเฉลี่ยกัน
ควายหลายตัว ควายของลุง ป้า น้า อา
ออกหากินเลือดคลายที่เดินและเล็มหญ้าอยู่ทั่วไปในท้องทุ่งหญ้านกเขา
เคยเห็นผู้ใหญ่พาจัดการกับเหลือบตัวใหญ่
เหมือนเป็นการเล่นสนุก
ทำนองหาอะไรทำ
คือ เด็ดเอาก้านดอกหญ้านกเขา แล้วไปจับเหลือบที่กินเลือดจนอิ่ม
ดูที่ท้องพวกมันก็รู้ เหมือนหลอดสลิงใส่เลือดควายสีแดงก่ำ
จับตัวได้ ก็เอาก้านเรียวยาวอย่างเข็มเย็บผ้าของดอกหญ้านกเขา
เสียบแทงก้นเหลือบใหญ่เข้าให้
จากนั้นก็ปล่อยมัน ดูมันก็จะบินหนีไป
เด็กเลี้ยงควายก็มองตามไป
เห็นดอกหญ้านกเขาตรงปลายก้านที่มีช่อดอกแกว่งไกวไปตามแรงบิน
น่าดูชม
เหลือบตัวแข็งแรงหน่อย มันก็บินสูงได้
ขึ้นไปเกาะลำต้นหรือกิ่งสะแบง หว้า ผะอุง...
ตัวที่กินเลือดอิ่มแปล้ ก็อาจตก ไต่อยู่ตามพงหญ้า
ข้าง ๆ ควายเจ้าของเลือดนั่นแหละ
นั่นคือเรื่องราวเกี่ยวแก่ท้องทุ่งยามหญ้านกเขายังไม่วาย
เป็นเรื่องจริง เป็นเรื่องธรรมดา
ดูเหมือนตอนนั้น เด็ก ๆ อย่างผม
จะไม่ได้คิดถึงเรื่องผิดบาปอะไร
ผู้ใหญ่พาทำ พาเล่น ก็ลองเล่นบ้าง
แม้จะเล่นแบบทำนองรังแกสัตว์โลก
แต่ก็เป็นทำนองดูแลควาย-เพื่อนกันไปในตัว
แล้วเราค่อยมาฟัง มาอ่านกันต่อครับ
"หนุ่มไกลนาเก่า" เยี่ยงผม
ที่พลัดที่พลัดทางมาอยู่ในเมือง
พอฝนมา ก็อดคิดถึงทุ่งนาไม่ได้
ไม่รู้มันเป็นอะไร---
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
