ชีวิตคนเรามันไม่ได้ยาวนานนักหรอก
แล้วคนที่เรารักในชีวิตก็ไม่ได้มีชีวิตยืนยาวไปกว่าเราสักเท่าไร
ในวันที่ยังมีกันและกันอยู่ก็ดูแลกันให้ดี หากรักจงพูดบอกและแสดงออกถึงความรักให้ได้สัมผัสถึงกันและกัน
อย่ารอในวันที่มันสายและไกลเกินกว่าจะส่งความรู้สึกนั้น
น่าแปลกดีที่สิ่งสุดท้ายที่จะได้รับความซื่อสัตย์มักจะเป็นใจของเราเอง
กว่าจะรู้สึกและจะเปิดใจยอมรับความซื่อสัตย์นั้นก็มักจะสายเกินไปแล้ว
เพราะมัวแต่ระเริงคิดไปว่าชีวิตจะเป็นแบบนิจนิรันดร์ตลอดไป
เพราะมัวแต่คิดไปว่าพวกเขาจะอยู่กับเราตลอดไปจนวันสุดท้ายของชีวิต
เพราะมัวแต่ฝันจินตนาการจนลืมความจริงไปว่าทุกคนที่ฉันรักและเกลียดสักเพียงใดก็ต้องถึงวันตายจากกันไปอยู่ดี
จนท้ายที่สุดแล้วความรู้สึกที่เกิดจากอารมณ์ซึ่งถูกปรุงแต่งขึ้นมาอย่างลอยๆก็ไม่มีความหมายอะไร กับใครคนไหนและใครอีกต่อไปเลย
ต่างคน ต่างค่อยๆเลือนหายไปจากกันและกัน
ทั้งหมดที่เธอเคยพบ เคยรัก เคยเกลียด เคยด่า นินทาว่าร้าย เคยใช้ชีวิตร่วมกัน ก็จะไม่เหลือใครอยู่เลยสักคน
ทั้งหมดมันก็สั้นๆง่ายๆเพียงเท่านี้แหละชีวิต
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
