83.พี่ชายที่แสนดี
"พี่ชาย" เป็นลูกคนโต แม่มีลูกชาย4คน พ่อเสียตั้งแต่ลูกชายคนเล็กอายุแค่10ขวบ แม่จึงต้องขยันมาก รับจ้างซักผ้า เลี้ยงเด็กและอื่นๆเท่าที่จะทำได้ "พี่ชาย" เรียนหนังสือเก่งมากแต่เลือกที่จะเรียนโรงเรียนจ่าทหารเรือ เรียนจบแล้วมีงานทำเลย มีเบี้ยเลี้ยงตอนเรียนตอนฝึกด้วย เมื่อกลับบ้านมาเยี่ยมแม่พี่ชายเอาเงินให้แม่ไว้สี่ร้อยบาท เหลือติดตัวไว้ใช้แค่ร้อยบาท เรียนจบแล้วก็มักติดไปกับเรือ ไม่ว่าจะไปรับเรือประเทศไหน พี่ชายชอบมากเพราะจะได้เบี้ยเลี้ยงมากพอส่งเสียให้แม่กับน้องๆได้
พี่ชายเป็นคนรูปหล่อ ตาสวย ฟันสวย สาวๆดักหน้าดักหลังแต่พี่ชายก็นิ่ง ในสมองคิดอย่างเดียวขอส่งน้องๆให้เรียนจบก่อน พี่ชายมีนิสัยตระหนี่ถี่เหนียว เพราะชีวิตที่ลำบาก ของแพงไม่ซื้อ ไม่เคยนึกอยากได้อะไร ส่งน้องเรียนจนจบตามอัตภาพ จึงเริ่มสนใจสาวสวย เธอเป็นลูกเสี้ยวเยอรมัน ต้องถือว่าสวยมาก ผิวผ่องกับนัยตาสีน้ำตาลกลมโต จริงๆคนทั้งสองเคยเจอกันมาตั้งแต่เด็กๆด้วยพ่อกับพ่อเป็นเพื่อนกัน แต่งงานกันมีลูกชายหล่อสุดๆ
พี่ชายยังคงไปทำงานที่สัตหีบแต่ภรรยาทำงานที่กรุงเทพฯ ต่างคนต่างมีภาระหน้าที่ของตัวเอง เย็นวันศุกร์พี่ชายก็จะรีบกลับบ้าน ลูกเมียรออยู่ที่นี่ บ้านที่พี่ชายอาศัยอยู่เป็นบ้านของภรรยา คุณพ่อตาแบ่งที่ดินให้ อยู่ร่วมกับพี่น้องคนอื่นๆ ปลูกบ้านกันคนละหลัง เขย สะใภ้บ้านนี้จึงไม่ค่อยมีปากเสียง ปกติพี่ชายก็ไม่มีปากไม่มีเสียงอยู่แล้ว เหมือนจะเงียบทุกเรื่องด้วยซ้ำไป เมียพูดยังไงก็เออออไปด้วย มีบ้างที่ขัดใจแต่ก็ไม่กล้า...นึกในใจภรรยาพี่ชายโชคดีจัง
ลูกชายคนโตเรียนมหาวิทยาลัยต้องไปอยู่หอ พี่ชายจับได้ว่าลูกไปกินเหล้ากับเพื่อน คาดคั้นเอาเป็นเอาตายแต่เมียตวาดเอาว่าแค่ไปกับเพื่อน ดมปากแล้วไม่ได้กลิ่นเหล้า พี่ชายหุบปากสนิทไม่กล้าพูดอะไรอีกแค่กลับสัตหีบเร็วกว่าปกติ ลูกสองคนจะเกเรขนาดไหน พี่ชายก็ไม่มีสิทธิ์ ออกความเห็น แม่ที่ตามใจลูกผลที่ได้เป็นลบเสมอ...ถึงกระนั้นก็ไม่มีวันไหนที่พี่ชายจะไม่กลับบ้าน กลับทุกอาทิตย์ ตรงเวลาเสมอ ต้องเข้าเวรก็เปลี่ยน มีงานที่ไม่ต้องรีบทำก็พักไว้ก่อน หน้าที่คือต้องกลับบ้าน กลับมาหาลูกเมีย
บ้านพักที่สัตหีบนานๆทีลูกเมียก็จะไปเยี่ยมเยียนบ้าง เมื่อไม่มีอะไรน่าสนใจก็ไม่ไปอีก พี่ชายก็จะแหย่เมียว่ามีผู้หญิงมาขออยู่ด้วย เมียก็ขำๆเพราะรู้ว่าพี่ชายไม่มีวันเปลี่ยนใจไปรักคนอื่น...
"เงินก็ไม่มี มีแต่ยศ บัตรATMก็อยู่กับเรา จะทำอะไรได้" ภรรยาพี่ชายเยาะ พี่ชายจึงไม่มีเงินติดกระเป๋ามากนัก ใช้ชีวิตอย่างอดออมไม่เคยขอเงินเพิ่ม ไม่เคยกู้ เหล้าไม่กินถ้าไม่ใช่งานเลี้ยง บุหรี่ไม่สูบ แถมยังมีเงินเก็บอีก สุดยอดพี่ชายที่แสนดี...
หลังเกษียณพี่ชายไปเช่าตึกสองคูหา ทำร้านซ่อมรถเป็นการหารายได้เพิ่ม ซึ่งเมียก็ไม่ได้ว่าอะไร ไปๆกลับกรุงเทพฯสัตหีบเหมือนเคย เขาคงแยกกันอยู่จนชิน หลายปีต่อมาพี่ชายย้ายกลับมาอยู่กรุงเทพฯเป็นการถาวร เพราะมีอาการของโรคหัวใจ เข้าๆออกๆโรงพยาบาลหลายครั้ง จนกระทั่งเสียชีวิต ยังความเสียใจมาสู่ภรรยา ลูก หลานและญาติมิตร เราสองคน สามีภรรยาไปร่วมงานทุกวันจนถึงวันลอยอังคารที่สัตหีบ ที่ที่พี่ชายอยู่มาตลอดชีวิต...
เมื่อวานนี้เองภรรยาพี่ชายโทร.มาหาและเล่าว่า...พี่ชายมีภรรยาอีกคนเป็นข้าราชการชั้นเอกอยู่ที่สัตหีบ พี่ชายขายร้านซ่อมรถไปซื้อบ้านอยู่ด้วยกัน ซื้อที่อีก1ไร่เพื่อเตรียมทำสถานปฏิบัติธรรม พี่ชายเป็นคนกู้เงินมาซื้อในชื่อของฝ่ายหญิง
คำณวนแล้ว เขาอยู่ด้วยกันมา18 ปี วิเคราะห์ง่ายๆจากข้อมูลในซิมพ์โทรศัพท์ ที่พี่ชายใส่รหัสไว้กว่าจะแก้ไขได้ยากเย็นนัก ผู้หญิงคนใหม่สูงวัยเหมือนกัน เป็นคนเงียบ เรียบร้อย พูดน้อยตั้งอยู่ในที่ของตัวโดยไม่ต้องการที่ยืนให้เมียหลวงรู้ การเงินคงที่ ไม่มีเรื่องร้องขอ สนใจในเรื่องเดียวกัน ใส่ใจต่อกัน จริงๆคงมีเรื่องอื่นๆอีกที่เราไม่เข้าใจ สรุปเขารักกัน...
พี่ชายกับเมียที่สอง เสียชีวิตวันเดียวกัน แต่คนละปี... เมียที่สองเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งก่อนหน้าพี่ชาย 3 ปี
ความเจ็บช้ำเข้ามาแทนที่
หัวใจของเมียแรก คงหมดรักไปแล้ว...ถึงกับออกปาก
"ชาตินี้ชาติเดียว"
เหมือนจะไม่มีใครเข้าข้างเมียแรกสักคนเดียว...
"Richy"
5 มีนาคม 2566
(ภาพ ฐานทัพเรือสัตหีบ ที่ที่พี่ชายอยู่มาตลอดชีวิต...)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
