Tokyo
คายัคสีเหลืองอ้อยอิ่งไปช้าๆ
คุณบอกจังหวะซ้ายขวาเบาๆกับลูกชายข้างหน้า
เสียงพายจ้วงน้ำพร้อมกันเนิบนาบ
.
แม่น้ำกันดะ เหมือนคลองเครือข่ายที่เชื่อมต่อไปยังแม่น้ำใหญ่
ซากุระแรกบานเต็มแนว
ชวนให้ฟ้าสีหม่นในวันฝนพรำสว่างขึ้นมาครามครัน
.
เขาอายุ 15
หลังไหล่เริ่มมีกล้ามเนื้อ
คุณรู้สึกได้ในความตื่นเต้นและประทับใจที่ลูกชายมีต่อโลกนอกโรงเรียนประจำ
.
ถึงแม่น้ำมิสุดะ
เรือสินค้าทำเอาเราตัวเล็กจิ๋ว
กระแสน้ำเร็วแรง
คุณกับลูกชายต้องออกแรงงัดใบพาย
พยายามพาชีวิตข้ามความเชี่ยวกราก
ตัดไปเข้าคลองฝั่งโน้นให้เร็ว
.
คลื่นขนาดย่อมโยนคายัคเราวูบวาบ
คุณคัดท้ายบังคับทิศทางต้านกระแสธารสู่จุดหมาย
อาศัยพลังของลูกชายตัดฝ่าลมแรงและมวลน้ำไปข้างหน้า
เรือของเราเป็นจุดเล็กๆกลางทางน้ำใหญ่ของโตเกียว
.
ลมหายใจหอบเหนื่อย
เราพักจอดลอยเรือใต้ต้นซากุระ
บางกลีบดอกสีขาวอมชมพูร่วงลอยไหวไหวบนผิวน้ำ
ที่งามค้างคาบนต้นคงอยู่ต่อได้อีกไม่กี่วัน
ทุกอย่างย่อมเคลื่อนคล้อยไปตามวารวาระ
.
จู่ๆ
การผจญภัยเล็กๆที่เพิ่งผ่านมากลับทำให้คุณใจหาย
มันแว่บขึ้นมาว่า …
อีกไม่กี่ปี ลูกชายเบื้องหน้าย่อมต้องออกไปสู่โลกกว้าง
ยืนบนเลือดเนื้อและความคิดของตัวเอง
แน่นอน เขาจะอยู่ในโลกใบใหญ่นั้นไปตลอด
.
วาบความจำ
ตอนที่ลูกชายยังเล็ก
พ่อเคยบอกคุณว่าเด็กๆอยู่กับเราไม่นานหรอก
รู้ตัวอีกที ชีวิตก็จะเป็นของเขาไปแล้ว
ตอนนั้น, คุณคิดว่าพ่อคงพร่ำสอนแบบคนเป็นครู
แต่วันนี้, ใต้ต้นซากุระบาน มุมหนึ่งของคลองที่เชื่อมไปแม่น้ำอะระคาวะ
คำพูดของพ่อ กึ่งๆจะเป็นคำความตัดพ้อที่ส่งต่อมาถึงปัจจุบัน
.
ฝนยังพรำ
คุณเห็นรอยยิ้มชุ่มเหงื่อของลูกที่หันมาถ่ายรูป
เขาไม่รู้หรอกว่า
บนใบหน้าที่ถูกบันทึกในโพลาลอยด์
ฝนจากฟ้าและน้ำตา เป็นเรื่องเดียวกัน
- 7
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
