11 มี.ค. 2023 เวลา 18:11 • ความคิดเห็น
แรกสุดเราดูว่าพ่อแม่หรือคนที่เลี้ยงเรามาเขาวาดความฝันและคาดหวังอะไรกับเราถ้าชอบเราก็ทำถ้าไม่ชอบเราก็มองรอบๆว่าเพื่อนๆเขาทำอะไรผิดศีลธรรมไหม? ถ้าดีไม่ผิดศีลธรรมและเรารู้สึกดีกับมันเราก็ทำตามเขาก่อน
หรือหากขัดพ่อแม่ไม่ได้เราก็ทำไปก่อนเวลาว่างเราก็ไปทำในสิ่งที่เราชอบบางครั้งสิ่งที่เราชอบจริงๆอาจจะได้ทำเป็นงานอดิเรก
ที่สำคัญอย่าให้เราไม่มีความสุขเราต้องหาสิ่งที่ทำทดแทนและเวลาให้ตัวเองเสมอและรักตัวเองให้ได้
พอถึงจุดหนึ่งเช่นเราเกิดมีความรักอยากสร้างครอบครัวเป้าหมายที่เราต้องมีก็คือบ้านรถหากเราไม่ได้คาบช้อนเงินช้อนทองมาเราก็ต้องหาเองก็ต้องหางานเรียนอะไรมาบางทีเราอาจไม่ได้ใช้หรอกเราอาจได้งานอื่นมาแทนเพื่อปากท้อง
พออายุเลย50ปีหรือลูกๆโตแล้วเป้าหมายจริงๆของชีวิตที่เราเคยอยากได้จริงๆแล้วมันไม่จำเป็นเลยเราจะเปลี่ยนเป้าหมายใหม่
เช่นบางคนอยากค้นหาว่า"เราเกิดมาทำไม?"
"พระเจ้าสร้างฉันมาทำไม?"
ไดไดเหล่านี้แหละจะเกิดขึ้นในที่สุด
ถ้าคุณอายุไม่ถึง30อย่าไปกังวลมากทำวันนี้ให้ดีที่สุดเช่น
อายุ0-6ขวบพ่อแม่และทุกคนจะดูแลเรา
อายุ6ขวบ-18ปีหน้าที่ของเราคือเรียนๆๆๆๆๆๆทำอย่างไรก็ได้ขอให้ได้ไปโรงเรียนจนจบม.6
18ปีถึง25ปีถ้าไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยก็หางานทำ
พออายุ30ปีถึงเวลาจะต้องมีบ้านของเราเองถ้าไม่มีครอบครัวหากพ่อแม่ยังยินดีให้เราอยู่บ้านต่อก็อยู่ไปถ้าอยู่ได้ตลอดชีวิตก็อยู่ไปดูแลพ่อแม่รักษาทรัพย์​สินดูแลแทนท่านพ่อแม่ก็คงวางใจหากไม่มีท่านอยู่เราอยู่ได้
หากคุณคิดว่าชีวิตมันน่าเบื่อก็อุทิศตนเพื่อสังคม
เช่นตัดแต่งต้นไม้เก็บขยะ​ทำให้ชุมชนสะอาดไปวัดฟังธรรมดูแลวัดให้สะอาดศรัทธามันก็จะมาเองค่อยๆคิดค่อยๆทำ
ทุกอย่างมันต้องใช้เวลา
วันนี้เราอาจล้มก็พักผ่อนก่อน
พรุ่งนี้เริ่มต้นใหม่
ตอนเด็กข้าพเจ้าหากรู้สึกเบื่อก็จะปั่นจักรยานไปเรื่อยแรกๆก็อาจจะไม่ได้อะไรต่อๆมาก็เจอพ่อเฒ่าแม่เฒ่าบางคนก็เรียกให้คุย
บางทีก็เห็นคนกำลังสร้างบ้านทำสวน
ดูชีวิตมนุษย์​ว่าวันๆพวกเขาวุ่นวายอยู่กับอะไร
เราจะได้ไอเดียชีวิตว่าโตขึ้นฉันจะเป็น....... ตามที่เราเห็นข้างทางที่เราผ่านมานั้นแหละ
ขอให้คุณได้เจอแต่สิ่งดีๆ
และหาเป้าหมายชีวิตเจอ​ เป็นกำลังใจให้น่ะ💞
โฆษณา