การสอนให้เด็กหัวเราะคนอื่นจนทำให้มันกลายเป็นปม
#เรื่องเล่าของดาวเสาร์
เราเป็นหนึ่งที่โดนเหตุการณ์นี้กับตัว
ด้วยว่าในเมื่อปีที่แล้วนั้นเราได้ไปอยู่ที่ต่างจังหวัดกับครอบครัวทางญาติของพ่อโดยเราก็ไม่เคยเจอกับพวกเขามาก่อนและไม่เคยรู้จักเลย
แล้วด้วยว่าถ้าไปอยู่ต่างจังหวัดนั้นการเดินทางมันก็ลำบากไม่ได้สะดวกสบายเหมือนในกรุงเทพที่จะมีรถประจำทาง วินมอเตอร์ไซต์ ที่จะมาให้ความสะดวกสบายและด้วยบ้านของพ่อนั้นก็ดันไม่ได้อยู่ในเมืองทำให้การเดินทางจึงต้องพึ่งการมีรถส่วนตัว
โดยพอไปถึงพวกเขาก็จะถามว่าขี่มอไซต์เป็นมั้ย
แล้วจะบอกเลยว่าแค่จักรยานเรายังขี่ไม่เป็นเลยเพราะด้วยตอนอยู่กรุงเทพนั้นจนมากตอนนี้ก็ไม่ได้ต่างจากเดิมแต่แค่เราโตแล้วทำให้ทุกอย่างมันก็ง่ายตรงที่เราสามารถเลือกและสามารถทำทุกอย่างเองได้
พอเขารู้ว่าเรานั้นแค่ขี่จักรยานยังไม่เป็นเขาก็หัวเราะและให้หลานเราที่ยังอยู่อนุบาลนั้นมาสอนขี่จักรยาน
เอาจริงมั้ยเราไม่ได้คิดอะไรเลยนะสำหรับการที่จะให้น้องมาสอนแต่ที่ทำให้เราคิดนั้นคือการที่ผู้ใหญ่ไม่เข้าใจว่าทำไมเราถึงขี่จักรยานไม่ได้
แต่ทว่าเขากลับให้หลานมาสอนและบอกกับหลานว่าถ้าเราขี่ล้มก็ให้ขำดังๆหรือชอบเอาหลานมาเป็นแบบอย่างทำให้เรารู้สึกอาย
แล้วด้วยต่างจังหวัดบ้านใกล้เรือนเคียงกันก็ชอบมานั่งคุยกันใช่มั้ย
พวกเขาก็ชอบเอาเรื่องของเรานั้นมานั่งพูดและคุยจนทำให้เราจากที่ไม่เคยคิดว่ามันเป็นปมมันก็ดันกลายเป้นสิ่งที่เราคิดว่ามันมีผลกระทบต่อจิตใจ
ด้วยเราเป็นคนคิดมากและ introvert มันเลยทำให้เรายิ่งไม่ชอบไปคุยกับคนข้างนอกเพราะกลัวเขาจะถามเรื่องนี้
บ้างเรื่องที่เป็นปมในใจของแต่ละคนที่พอพูดออกมามันเป็นเรื่องเล็กน้อยมากไม่สมควรคิดมากแต่คนนั้นดันเอากลับมาคิด
ที่จริงเขาอาจจะไม่ได้คิดอะไรตั้งแต่แรกแล้วก็ได้แต่เป็นเพราะคนภายนอกนี้แหละที่ชอบทำให้มันกลายเป็นปม
แล้วการหัวเราะหรือเยาะเย้ยมันก็ถือเป็นการบูลลี่และทำร้ายจิตใจไม่ต่างกันทำไมคนหลายคนถึงเลือกทำล่ะ หรือเขาไม่รู้ว่านี้สิ่งไม่ดี
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
