Blockdit Logo (Mobile)
Simple Pleasure Pressure
•
19 มี.ค. 2023 เวลา 10:25 • บันเทิง

อากาศดี มีไม่บ่อย?

ในช่วงต้นปี ที่เวลาดำเนินไปตามปกติ
จนไม่มีเค้าของฤดูหนาวแล้ว
แต่ใจเรายังหยุดนิ่ง
ไม่เคลื่อนไปไหน
ชีวิตชะงัก
จิตงงงัน
แต่ละวันช่างไร้ความหมาย
พยายามทำงานเท่าไหร่
ก็ไม่สัมฤทธิ์ผล
ซีรีส์ใหม่ยังไม่เริ่มดู
แต่กลับดูซีรีส์เก่า
หนึ่งในนั้น คือ
"When The Weather Is Fine
ขอให้หัวใจไม่ไร้ไออุ่น"(2020)
สารภาพว่าตอนดูไม่ได้เห็นชื่อภาษาไทย
แต่รู้สึกได้ถึงความหนาวเย็นตั้งแต่เปิดเรี่อง
ไม่เพียงฉากหิมะในย่านชนบทที่อยู่ส่วนใหญ่ของเรื่อง
แต่เป็นความรู้สึกและเรื่องราวที่ตัวแสดงหลักประสบ
ทำให้เรารู้สึกว่าทั้งพระเอก นางเอก มีภูเขาน้ำแข็งในใจ
ยิ่งดูเรื่อยไป ตัวละครอื่นๆ ในเรื่องก็มีความเหน็บหนาว
ไม่น้อย
การใช้ชีวิตไม่ง่าย แต่ความอบอุ่น หรือความสบายใช่จะไม่มี
เราเพียงไม่เห็น หรือมองข้ามไป
“ตื่นมารับอรุณและชงชาร้อนๆ จะได้คลายความทุกข์ใจ

จากเมื่อคืนให้หมดไป”
คำพูดบนแผ่นไม้ประดับบ้านของนางเอกที่เคยเป็นโรงแรมเล็กๆ
 
“เพราะการกินอิ่มนอนหลับ เป็นเรื่องยากกว่าที่คิดไง

เรื่องพื้นฐานแท้ๆ แต่คนเราก็ทุกข์เพราะทำไม่ได้ไง”
คำตอบเมื่อนางเอกถามว่าทำไมพระเอกจึง
ตั้งชื่อร้านหนังสือว่า Good Night
เช่นเดียวกับชีวิต มองดูตัวละครอื่นๆ ก็มีความอบอุ่นอยู่
ทั้งคนที่ดูเหน็บหนาว
และคนที่ดูไม่ยี่หระกับโลกภายนอก
‘ครั้งหนึ่ง ผมเคยคิดว่าการใช้ชีวิต
คือกระบวนการค้นหาที่ที่เป็นของเรา
ที่ที่ให้เรามีตัวตนอยู่ได้
โดยไม่เบียดเบียนใคร
และไม่โดนเบียดเบียนซะเอง
การค้นหาที่ที่จะไม่มีใครปฏิเสธเรา
คือสิ่งที่เราเรียกว่าการใช้ชีวิต
แต่ตอนนี้ ผมคิดต่างออกไปแล้ว
ไม่ว่าจะที่ไหน ที่ของผมอาจจะเป็น ที่ที่ผมอยู่ในตอนนี้
ตราบใดที่ใช้ชีวิตเป็นตัวของตัวเอง
ผมว่ามันก็โอเคอยู่ ที่ผมจะมีตัวตนอยู่ในที่แห่งนี้
ตอนนี้ขอพอแค่นี้ก่อน
ถ้าไม่พอแค่นี้ ผมอาจจะอยากเลิกทำทุกอย่างก็ได้’
บล็อกของอึนซ็อบในร้านหนังสือกุ๊ดไนต์
“ทุกสรรพสิ่งในโลกเปลี่ยนผันไป
มีเปลี่ยนและมีจาก
ลูกก็ไม่เว้น
แต่หนังสือไม่เป็นอย่างนั้น
หนังสือโอบอุ้มอะไรไว้มากมาย
แต่ก็ไม่เปลี่ยนไป“
คุณตาเจ้าของบ้านร้างที่พระเอกเช่าทำร้านหนังสือ
‘เธออาจจะรู้สึกอึดอัดเหมือนใช้ชีวิตวนลูป
หรือคิดว่าไม่มีสีสันอะไร
แต่สำหรับฉัน ชีวิตประจำวันแบบนั้นเรียกว่าความสุข
ใครบางคนอาจจะฝันอยากเรียนจบ ม.โซล
และไปท่องอวกาศก็ได้
แต่สำหรับฉัน
การเรียนจบ ม.โซล
แล้วก็สั่งสมชีวิตประจำวันธรรมดา
ค่อยๆ ใช้ชีวิตแต่ละวัน
คือความฝันของฉัน
ฉันสุขใจที่ได้ใช้ชีวิตสุจริตธรรมดา
ฉันรู้จักตัวเองประมาณหนึ่ง’
อีจางอู ที่เลือกทำงานราชการที่บ้านเกิด ทั้งที่จบ ม.โซล
และมีหนทางไปสู่ถนนใหญ๋ในเมืองหลวงเช่นเดียวกับหนุ่มสาวอื่นๆ
(อีแจอุค ที่รับบทเพื่อนพระเอกในเรื่องนี้ได้เท่ธรรมชาติ)
‘คนที่รู้วิธีทำให้ตัวเองมีความสุขบนโลกนี้ไม่ค่อยมีหรอกนะ’
จีอึนชิล เพื่อนร่วมโรงเรียนอีกคนของนางเอกพระเอกและอีจางอู
‘ความสุขก็อย่างว่าแหละ
เป็นเรื่องที่ทำได้ยากครับ
แต่เพียงแค่คุณ
ลืมตาในตอนเช้าเพื่อเริ่มวันใหม่
และผ่านวันนี้ไปอย่างเงียบๆ
คุณก็กำลังมอบความสุข
ที่เป็นเรื่องยากนั้น
ให้กับใครสักคนแล้ว
เราล้วนเป็นคนที่ใครบางคนรู้สึกขอบคุณ
ผมเองก็เป็นคนแบบนั้นโดยไม่รู้ตัว”
บันทึกของอึนซ็อบในบล็อกที่ไม่เปิดเผยของร้านกุ๊ดไนต์
ที่เป็นบทส่งท้ายของเรื่อง
ได้ทั้งเปี่ยมสุขและอบอุ่น
อย่างน้อยเราอาจจะเป็นความสุขของใครสักคน
โดยการใช้ชีวิตธรรมดานี่ล่ะ
อย่างน้อยเราอาจจะเป็นความสุขของใครสักคน
โดยการใช้ชีวิตธรรมดานี่ล่ะ
และวันนั้น ใจเราคงสัมผัสได้ว่า
“อากาศดี”
ป.ล.1 เรารู้สึกว่าเรื่องนี้ทั้ง คังซอจุน และ พัคมินยอง
พระนาง รับบทได้ทั้งหนาวและอุ่นถึงใจ
ส่วนเพื่อนอย่าง อีแจอุค คิมยองแด (ที่โผล่มาแบบแว้บๆ แต่ดี)
และอีกหลายคน น้องสาว คุณตา คุณพ่อ คุณแม่ ก็ดี เป็นธรรมชาติ
ทำให้เราอินกับทุกบทเลยล่ะ แต่ส่วนที่อินแบบดาร์กก็ไม่น้อยนะ หลายคาแร็กเตอร์บทหนัก
ป.ล.2 เราอินกับเรื่องร้านหนังสือเป็นพิเศษ
แต่จะหาเจ้าของร้านแบบอึนซ็อบได้ที่ไหนนะ ;)
โฆษณา