ขึ้นชื่อว่า มีชีวิต ชีวิตที่เป็นทุกขัง อนิจจัง อนัตตา ชีวิตที่มีกายเป็นเครื่องอาศัย มีธาตุของพ่อแม่ ธาตุทั้งสี่ ขันธ์ทั้งห้า วิญญาณทั้งหก รวมตัวกันขึ้นมาให้จิตอาศัย มีอารมณ์ต่างๆนานาเกิดขึ้น ให้จิตนั้นหลงใหล เพลิดเพลินยึดยึด ในสิ่งที่ปรุงแต่งเกิดขึ้น อารมณ์กรรมสิ่งที่ปรุงแต่งนั่นคือกรรม แต่จิตน้อยๆก็ทำไปตามสิ่งที่ปรุงแต่งห้อมล้อมจิต มีกายวาจาใจล้วนเป็นกรรมเกิดขึ้นเป็นสติปัญญาที่หลงใหลสร้างแต่กรรม นำมาทับถมจ้ตของตัวเอง
มันจะมีความมั่งคงของชีวิตไปได้อย่างไร ในเมื่อกายที่อาศัย..มันมีสภาพไม่คงที่ เกิดมา ก็เริ่มต้น ไปสู่กายแก่กายเจ็บกายตาย กายมันไม่คงที่..จิตนั่นหลงใหลยึดในสิ่งที่เป็นทุกขัง อนิจจัง อนัตตา ยึดว่าเป็นของเรา
แต่เมื่อมีกาย ก็ต้องเสาะแสวงหาสิ่งมาประทังสังขาร บำรุงกายให้ดำเนินไปได้ กายเจ็บป่วยก็ดูแลรักษา เมื่อมีเหตุตัดรอน กายเจ็บ กายป่วย พิกลพิการก็ตกทนทุกข์ทรมานอยู่กับกายที่มีสภาพไม่แข็งแรงสมบูรณ์ อาจจะทำให้อาการที่เคยครบสามสิบสอง กับกลายเป็นไม่ครบเกิดขึ้น ไม่รู้ว่าเหตุตัดรอนบั้นทอนชีวิตจะมาตอนไหน มันไม่ได้บอกกล่าวล่วงหน้า
แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ผู้ที่มาอาศัยเรือนกายใช้ชีวิต จะเรียบเรียงเหตุผลที่จิตตนมาอาศัย ทำความเข้าใจในสภาพทุกข์ เมื่อเกิดขึ้นที่กาย แล้วใช้จิตที่มีกำลังเข้มแข็งพร้อมด้วยสติปัญญา คลี่คลายทุกข์คลี่คายอารมณ์ในตัวตนของตน สลัดละทิ้งมันไปเรื่อย เพราะมันมีอารมณ์ไหลเข้ามาในเรือนกายนี้ เหมือนกระแสน้ำที่พักก่อผักตบชวาลอยเข้า แล้วจิตก็ไปยึดก่อผักตบชวานั้น ..มีมีหลากหลายก่อ มีสิ่งสกปรกลอยเข้ามามากมาย จิตก็ไปยึดสลัดไม่ได้ ก็ติดอยู่กับก่อสวะ ลอยตามน้ำตามอารมณ์ที่ลอยมา
เราจะไปโทษใครมาทำให้ทุกร้อนก็ไม่ได้ เพราะทุกข์มันเกิดขึ้นที่กายที่จิตมีกรรม มาอาศัยอยู่ในกายที่เป็นทุกข์ ต้องแก้ไข ด้วยจิตของตัวเอง นั่นจึงมีเรื่องของคำว่าทานบุญกุศลบารมี ที่จิตแต่ละดวงที่อาศัยกาย จะเห็นความสำคัญศึกษาในเรื่องราวทานบุญกุศลบารมี แล้วกระทำขึ้นด้วยกายวาจาใจของตน เพื่อบรรเทาทุกข์ของกายของจิต กับกายที่ตั้งอยู่
แล้ววันหนึ่งก็หมดสภาพสูญหายไปจากโลก สิ่งที่น่ากลัวที่จิตไม่มีกายให้อาศัยนั่น ธาตุทั้งสิ่งที่ตนเองใช้กายวาจาใจนั่นมีการเก็บบันทึกสะสมคำว่ากรรม ให้ทุกข์หรือสุข มีภพภูมิมีรูปนามธรรมมาก นรก เปรต อสุรกาย มีแต่ทุกข์ไม่มีหยุด เหมือนไปอยู่กลางทะเลทราย หรือ ไปขึ้นไปสู่สิ่งที่เป็นสุข มีกายที่เป็นบุญ กายเทวดา เทพอินทร์พรหม ก็เป็นสุขยาวนาน แต่ก็ต้องมาเกิดเป็นมนุษย์ ..เมื่อยังไม่หมดกรรม เกิดเป็นมนุษย์..นั่นมีความเสี่ยง ..เผลอทำชั่ว..ลงมาจากที่สูง ก็ตกนรกได้เหมือนกัน
..นั่นจึงเป็นเรื่องที่ต้องใช้สติเรียบเรียงเหตุผลให้ดี ในการใช้กายวาจาใจ ในการดำเนินชีวิตชั่วแปดสิบปีร้อยปีตาย ใช้กายวาจาใจทำอะไร ให้เกิดเป็นคุณแก่จิต เมื่อต้องออกจากเรือนกาย
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
