เพิ่งรู้ว่ามีโรงเรียนสอนขันทีด้วยอ่ะ!
ในสมัยราชวงศ์หมิง จักรพรรดิหงอู่หรือจูหยวนจางปฐมบรมจักรพรรดิของราชวงศ์ ได้ออกกฎเหล็กจารึกลงในแผ่นเหล็กกำหนดไว้ว่าห้ามขันทีแทรกแซงกิจการบ้านเมือง ถ้าฝ่าฝืนจะต้องถูกจำคุกตลอดชีวิต
ภาพการทำขันทีหรือภาษาสันสกฤตเขียนว่า ขัณฑี มาจากขัณฑะแปลว่าตัดอัณฑะ ขัณฑีแปลว่าผู้ถูกตอนหรือตัด หมูที่ถูกตอนอัณฑะนิยมทานกันมากและเหมาะทำหมูหันเพราะไม่เหม็นสาบเนื่องจากฮอร์โมนเพศชายถูกตัดไป สำหรับคน…ทำให้ไม่มีลูกกระเดือกเสียงแหลมขับร้องเพลงได้ไพเราะ ผู้ประสงค์เป็นขันทีต้องเป็นเด็กชายจะถูกตอนอายุ 8-11 ขวบ และเข้าโรงเรียนฝึกหัดและสอบเป็นขันทีในราชวงศ์หมิง
แต่ในอีกเพียงไม่กี่ปีหลังจากที่สิ้นหงอู่ หย่งเล่อลูกชายผู้เป็นจักรพรรดิองค์ที่สามที่นานกิงลงมือสร้างฮาเร็มยักษ์ 9000 ห้องที่ เทียนอานเหมิน นครปักกิ่งหรือต้าตู เมืองหลวงเก่าของมองโกลและย้ายเมืองหลวงจากหนานจิ๊งหรือนานกิงไปเป่ยจิ๊งหรือปักกิ่งในปี ค.ศ. 1420 ( ต้นรัชกาลเจ้าสามพระยา )
จักรพรรดิ เซวียวนเต๋อ แห่งราชวงศ์หมิง ผู้ตั้ง โรงเรียนฝึกหัดขันที
หย่งเล่อเป็นแม่ทัพภาคเหนือคุมกำลังต่อสู้กับมองโกลชุบเลี้ยงขันทีเจิ้งเหอเป็นที่ปรึกษา เจิ้งเหอเป็นแม่ทัพเรือมุสลิมที่ถูกกองทัพหมิงลงโทษด้วยการตอนอวัยวะเพศในการรบที่หยุนหนาน และหย่งเล่อปูนบำเหน็จเป็นแม่ทัพคุมกองเรือสินค้าขนาดยักษ์ออกเดินทางไปเจริญพระราชไมตรีจนถึงเจ็ดดาห์ในซาอุดิอเรเบีย ท่าเรือ ออร์มุซ และเอเดน รวมทั้งเมืองท่า “ หม่าหลินตี้ “ ที่ มอมบาซาร์ เคนยาในอาฟริกา…
แม่ทัพเรือเจิ้งเหอผู้เดินทางแสนลี้ ( 1 ลี้ เท่ากับประมาณ 1/3 ไมล์ ) ไปถึงอาฟริกา ก่อนโคลัมบัสเดินทางไป” พบ” โลกใหม่ถึง 87 ปี เป็นขันทีมุสลิมจากหยุนหนานผู้ถูกจับเป็นเชลยโดยกองทัพหมิงและถูกตอนตัดอวัยวะเพศออกทั้งหมดและถูกส่งไปเป็นคนรับใช้ ที่บ้านเจ้าชายแห่งเอี้ยน ที่ปักกิ่งซึ่งต่อมาเป็นแม่ทัพภาคเหนือและโค่นราชบัลลังก์เป็นจักรพรรดิองค์ที่สาม หย่งเล่อ
เอาคนมุสลิมไปประกอบพิธี ฮัจจ์ที่มักกะแล้วในสมัยนั้น!!
กองเรือพาณิชย์และกองเรือรบกับเครื่องราชบรรณาการของเจิ้งเหอประกอบด้วยกองเรือขนาดยักษ์ 62 ลำ ขนาดย่อม 255 ลำ ลูกเรือ 27,870 คน ออกเดินทางในปีค.ศ.1405 ( สมัยพระยารามโอรสพระราเมศวร ได้เจริญสัมพันธไมตรีกับจูหยวนจางและหย่งเล่อเป็นครั้งแรก) และต่อๆมาอีกหลายครั้งรวมเจ็ดครั้งด้วยการสนับสนุนของจักรพรรดิหย่งเล่อ
ขนาดลำเรือยาวถึง 80 เมตร เรือรบสเปนขนาดใหญ่สุดขณะนั้นยาวเพียง30 เมตร
แถมออกเดินทางก่อนคริสโตเฟอร์ โคลัมบัสที่” ค้นพบ” อเมริกา ถึง87 ปี!!
เมื่อขึ้นครองราชย์อดีตแม่ทัพภาคหย่งเล่อลูกจูหยวนจางย้ายเมืองหลวงไปปักกิ่ง ระหว่างปี ค.ศ. 1420-1422
หย่งเล่อ จักรพรรดิองค์ที่สามผู้สร้างผลงานมากมายก่อนสิ้นพระชนม์ขณะยกทัพไปตีมองโกลที่มองโกเลียใน ทรงย้ายเมืองหลวงไปปักกิ่ง ประจันหน้ากับกองทัพมองโกล แทนที่จะถอยมาเสวยสุขที่นานกิง ตั้งกองทัพสำเภาเรือรบและพาณิชย์ขนาดมหึมาทั้งขนาดเรือและกองเรือเป็นผู้ สถาปนาเส้นทางสายไหมและเส้นทางเครื่องลายครามค้าขายไปไกลถึงตะวันออกกลางและอาฟริกา ก่อนโคลัมบัส 87 ปี และสร้างพระราชวังเทียนอานเหมินอันสุดแสนมหัศจรรย์
จักรพรรดิราชวงศ์หมิงมีความจำเป็นต้องสร้างเมืองหลวงและพระราชวังใหม่เพราะหย่งเล่อและลูกหลาน ทรงมีจำนวนสนมนางในและโอรสธิดาเพิ่มมากขึ้นอย่างมหาศาลซึ่งผิดกับจูหยวนจางที่มีรักเดียวใจเดียวกับฮองเฮาคู่ทุกข์คู่ยากไม่กี่คนที่รบกู้ชาติจากมองโกลด้วยกันมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับจักรพรรดินี หม่า…
จำนวนสนมนางในและข้าราชบริพารรวมทั้งบรรดาพระญาติราชวงศ์ของจักรพรรดิหย่งเล่อและจักรพรรดิหมิงต่อๆมาได้เพิ่มจากไม่กี่พันในสมัยของหงอู่จูหยวนจาง (ปฐมจักรพรรดิที่ออกมาห้ามขันทีวุ่นวายวี้ดว้ายกระตู้วู้ ตามที่จั่วหัวไว้ข้างต้น)เป็นจำนวนมากกว่า80,000 คนในปี ค.ศ. 1604 ( คือสมัยพระนเรศวร…สิ้นพระชนม์ 25 เมษายน ค.ศ. 1605 )
จำนวนขันทีก็เพิ่มจำนวนจากไม่กี่ร้อยคน ในช่วงจูหยวนจาง เป็นเรือนหมื่น ทำให้ในช่วงหลานปู่ของจูหยวนจาง จักรพรรดิเซวียวนเต๋อ ทรงมีพระประสงค์ที่จะยุบกองทัพเรือของพระราชบิดาหย่งเล่อทิ้งเพราะกลัวก่อการกบฏ และสร้างกองทัพขันทีเป็นองครักษ์พิทักษ์เซวียวนเต๋อขึ้นมา
และเนื่องจากพระองค์ชอบการสอบข้าราชการแบบจอหงวนที่เสด็จปู่จูหยวนจางฟื้นฟูขึ้นมา เซวียวนเต๋อจึงมีบัญชาให้ตั้งโรงเรียนฝึกและสอบขันทีที่แปลกออกไปซึ่งในรัชสมัยของพระองค์ขันทีเพิ่มจำนวนขึ้นเป็นหลักหมื่นเพื่อบริการตอบสนองต่อนางสนมและข้าราชบริพารที่มีจำนวนเพิ่มมากขึ้นเช่นกัน…
จึงทำให้ในช่วงปลายราชวงศ์หมิงมีขันทีปฏิบัติงานในราชสำนักถึง100,000 คน!
เนื่องจากเป็นช่วงหลังสงครามประชากรหมิงเพิ่มจาก 60 ล้านเป็น 150 ล้าน เป็นยุคเบบี้บูม เพราะมีการปฏิวัติเกษตรกรรมเปิดพื้นที่ทำมาหากินในหยุนหนานและกุ้ยโจวทำให้มีการอพยพของประชากรเข้ามาหักล้างถางพงจากถิ่นอื่นเพิ่มพื้นที่ทำกินจาก 400 ล้าน มู่ (1 มู่ เท่ากับ 0.42 ไร่ ) เป็น 500 ล้าน มู่ ( ไทยมีพื้นที่ 320.7 ล้านไร่ มีที่ทำกิน 175 ล้านไร่ ) ทำให้ประชากรหนุ่มสาวอพยพเข้าเมืองหลวงใหม่ในปักกิ่งเพื่อหางานทำมากขึ้น ประชากรปักกิ่งจึงเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วไปพร้อมอุตสาหกรรมผลิตขันที
นอกจากขันทีมีหน้าที่จัดการในพระราชวังใหม่เทียนอานเหมินซึ่งมีถึง 9000 ห้อง ยังต้องบริหารการคัดเลือกสาวงามไปที่วังเป็นจำนวนมากรวมทั้งจัดคิวถวายงานเหนือพระยี่ภู่และพระราชบรรณจถรณ์นอกเหนือไปจากงานในวังซึ่งมุ่งรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีขงจื๊อ
ขันทียังเป็นภัณฑารักษ์ผู้คัดเลือกเครื่องถ้วยลายคราม “ จิ่งเต๋อเจิ้น” และผ้าไหมจีนอันมีชื่อของหมิงไปส่งออกไปที่ยุโรป แข่งกับเครื่องถ้วยลายครามของเมืองเดลฟท์ ในฮอลแลนด์
เครื่องลายคราม สมัยราชวงศ์ หมิง “จิ่งเต๋อเจิ้น” อันมีชื่อก้องยุโรป
และ เครื่องถ้วยจีนไปโด่งดังในยุโรปอย่างมาก แม้กระทั่งบัดนี้ก็ยังเรียกว่า เครื่องถ้วยว่า “ไชน่า” ในชื่อของฆรั้กก์ไชน่าที่โปรตุเกส( คู่แข่งฮอลแลนด์และบริษัทของราชสำนักฮอลแลนด์ “ บริษัท Dutch East Indies “) ขนขึ้นเรือเป็นแสนๆถ้วย เพื่อนำเอาไปประมูลขายที่อัมสเตอร์ดัมในยุโรป รวมทั้ง ผ้าไหมจีนก็แข่งกับผ้าลินินของเมืองบรู้จจ์ขนไปเป็นสำรับพับไปเป็นหมื่นๆ แสนๆสำรับด้วยกองเรือของเจิ้งเหอที่เทียบท่าพ่อค้าชาวยิวและอาหรับที่ออร์มุซและโด่ดังในสมัยพระนเรศวร และพระเจ้าทรงธรรม ( ค.ศ. 1570-1620 )
รายได้จากการขายเครื่องถ้วยลายครามนี้พ่อค้าโปรตุเกสจ่ายเป็นเงินกษาปณ์ที่ไปขุดมาจากเหมืองเงินในอเมริกาใต้และญี่ปุ่นแข่งกันกับพ่อค้าชาวฮอลแลนด์หรือเป็นเงินแท่งรายได้มหาศาลเข้าท้องพระคลังทำให้ราชวงศ์หมิงมั่งคั่งและจีนเป็นศูนย์กลางการค้าเครื่องถ้วยตัวจริงเสียงจริงในช่วงนั้น
การทำเครื่องถ้วยและผ้าไหมตลอดจนเครื่องราชบรรณาการสร้างปูมตำนานเครื่องถ้วยนี้ ได้จารึกไว้ในประวัติศาสตร์จักรพรรดิ ซึ่งขันทีทำหน้าที่จารึกปูมบัญชีรักษาราชประเพณีการสืบทอดราชสมบัติตลอดจนทำบัญชีทรัพย์สินและการบริหารงานราชการแผ่นดินเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมากทำให้ต้องเพิ่มขันทีดูแลงานฝ่ายในเป็นเงาตามตัว
เครื่องถ้วยจักรพรรดิ “เชงหัว” ลายมังกรเป็นที่นิยมในตลาดด้วยสีสันอันสดใสเพิ่มจากเครื่องลายครามสีน้ำเงินแบบ “ฆรักก์” ที่พ่อค้าชาวยิวเผ่า ”อาชเกอนาซี”ในโปรตุเกส นิยมเอาไปประมูลขายในอัมสเตอร์ดัม
ราชวงศ์หมิงจึงมีขันทีมากที่สุดกว่าทุกราชวงศ์
กลายเป็นประเทศที่ปกครองด้วยข้าราชการขันทีที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี!
เรียกว่าขันทีธิปไตย! และเมื่อใดที่จักรพรรดิไร้ซึ่งอำนาจขันทีจะเข้ามาสวมแทนเป็นมือที่มองไม่เห็นบางครั้งแอบอ้างพระราชโองการตัดทอนอำนาจขุนนางฝ่ายนอกที่สอบผ่านจอหงวนตามประเพณีข้าราชการพลเรือนซึ่งมีเพียง 2000 คนต่อปี
ในช่วงบ้านเมืองสงบทั้งสองฝ่ายคานอำนาจกันอยู่
แต่เมื่อใดที่จักรพรรดิอ่อนแอ ขันทีมักจะอาศัยการผูกขาดอำนาจเผด็จการในวังคิดกำเริบเสิบสาน
ขันทีที่มีชื่อเสียงก้องในเรื่องความชั่วช้าเช่น หวังเจิ้นและ เว่ยจงเซียน มหาขันทีของจักรพรรดิ หงไท่ฉี(ครองราชย์ ค.ศ. 1621-1627 แผ่นดินพระเจ้าทรงธรรม ) หรือ เทียนฉี ลูก นูร์ฮาเชอร์ จักรพรรดิแมนจู และในยุคสามก๊ก 10 ขันทีก่อการกบฏ จับพระเจ้าเหี้ยนเต้เป็นตัวประกัน เป็นต้น
การสอบจอหงวนของหมิงไม่มีโรงเรียนสอนแบบขันทีเรียกว่าสอบเพื่อเป็นข้าราชการหรือเฉินฉือ เริ่มมาตั้งแต่ต้นสมัยฮั่นตะวันตกและมีชื่อเสียงที่สุดสมัยราชวงศ์ ซ่ง ก่อนถูกเจงกีสข่านและกุบไบลข่านยึดประเทศ
หลังจากปราบมองโกลสำเร็จจักรพรรดิหงอู่จูหยวนจางเริ่มให้มีการสอบจอหงวนใหม่ใน ค.ศ. 1370 (พระเจ้าอู่ทองสิ้น 1369) เป็นการสอบยิงธนูและคัมภีร์ขงจื๊อ สอบในระดับมณฑลก่อนถ้าสอบผ่านเรียก ซิวจ๋าย ซึ่งไม่ต้องถูกเกณฑ์แรงงานหรือเป็นทหารและได้รับการละเว้นโทษหนัก อีกสามปีถ้าสอบผ่านระดับจูเหริน จึงสามารถคัดเลือกเข้ารับราชการได้ ระดับสูงสุดคือ จิ้นฉือ ไปสอบที่ปักกิ่งโดยจักรพรรดิเป็นผู้ออกข้อสอบ ผู้สอบได้ที่หนึ่งเรียกตำแหน่ง จอหงวน หรือ “จ้วงเหยวียน”อย่างที่เรารู้กัน
ปฐมบรมจักรพรรดิราชวงศ์หมิง จักรพรรดิหงอู่ แปลว่าบู๊ล้างผลาญ นามเดิม จูหยวนจางแห่งพรรคบัวขาว อดีต ขอทาน กระยาจก พระ ภิกขาจาร และรอดตายจากไข้ทรพิษ ผู้พิชิตมองโกลและตั้งนานกิงเป็นเมืองหลวงและฟื้นฟูการสอบจอหงวนเพื่อรับราชการใหม่
ในปี ค.ศ. 1487 รัชสมัยจักรพรรดิหงซึได้เปลี่ยนการสอบเป็นการเขียนเรียงความ “สาระนิพนธ์ แปดบท “ เขียนด้วยตัวอักษร ไม่เกิน 700 ตัว
ไม่มีโรงเรียนสอน ล้วนแล้วแต่ต้องท่องสื่ออักษรกันเอง
ผิดกับขันที ซึ่งทำกันเป็นอุตสาหกรรม แถมมีรายได้เป็นกอบเป็นกำ
โรงเรียนฝึกหัดและสอนขันทีของราชวงศ์หมิง โด่งดังในเรื่องการผ่าตัดฝึกฝนและสอบขันที ขันทีที่มีชื่อเสียงโด่งดังได้แก่ จ้าวเกาผู้ยึดอำนาจหลังสิ้นจิ๋นซี ซือหม่าเฉียน นักประวัติศาสตร์จีนชื่อก้องโลก ไช่หลุนผู้ประดิษฐ์กระดาษครั้งแรกของโลก เจิ้งเหอแม่ทัพเรือชาวมุสลิมแห่งราชวงศ์หมิง ฮุยโฮ ขันทีผู้อภิบาลเล่าเสี้ยนกรอกสุรายาบานให้ทุกวันหลังวีรบุรุษสามก๊กสิ้นหมดแล้วจนสิ้นชาติไปด้วยกันเป็นต้น
ในสมัยจิ๋นซีขันทีถูกลดฐานะกลายเป็นทาสใช้แรงงานเพื่อสร้างหุ่นทหารดินเผาไปรับใช้นายใหญ่กับเง็กเซียนฮ่องเต้ในเมืองผี
แต่สมัยหย่งเล่อราชวงศ์หมิงและจักรพรรดิองค์ต่อๆมาใช้เป็นกองทัพขันทีเป็นหน่วยสืบราชการลับถือเป็นสมุนมือขวาและทีมงานประจำราชสำนักเป็นข้าราชการที่ปรึกษาฝ่ายในและเป็นกองกำลังรักษาพระองค์ให้แก่องค์จักรพรรดิ รวมทั้งเป็นทีมงานราชเลขาธิการให้ฮ่องเต้ นับว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครองแบบพลิกฝ่ามือสำหรับฐานะอำนาจของขันทีจากสมัยเดิม
เมื่อมีโรงเรียนสอนเป็นฝั่งเป็นฝาและมีอนาคตการงานหน้าที่ที่ดีแถมได้อะไรๆติดไม้ติดมือมาด้วยใครเล่าจะไม่ขอเข้าโรงเรียนนี้แม้จะต้องเจ็บตัว
แต่จำนวนขันทีลดลงจาก 100,000 ในสมัยราชวงศ์หมิง เหลือเพียง 470 คนในปี ค.ศ. 1912 ของราชวงศ์ชิง ขันทีคนสุดท้ายของจีนที่อยู่ในราชสำนักชื่อ ซุนเหยาติ้ง เพิ่งเสียชีวิตไปเมื่อปี 2539 ( ค.ศ. 1996 )
หัวหน้าขันทีกำกับการหามเกี้ยวโดยมีพระนางซูสีไทเฮาประทับนั่งอยู่
การเฉือนน้องชายเพื่อทำขันทีทำได้สามสเต็บคือเฉือนองคชาติอีกสเต็บคือเฉือนอัณฑะ แต่ส่วนใหญ่จะจัดการแบบถอนรากถอนโคน ไม่ให้เหลือน้องชายไว้ทำพันธุ์ แต่ถ้าจะยังคงน้องชายไว้ดูเล่นก็ใช้วิธีทำลายลูกอัณฑะแทน เพื่อไม่ให้เกิดคดีแก่งแย่งตีชิงราชสมบัติบัลลังก์แอบอ้างการสืบพันธุ์ปกปิดชาติกำเนิดโดยขันทีทำให้ไม่ทราบว่าใครเป็นลูกผู้สืบตระกูลที่แท้จริงเหมือนสมัยจิ๋นซี และเจงกีสข่าน ซึ่งไม่ตั้งลูกคนโตเป็นมหาข่าน
ส่วนจะเฉือนจริงหรือเฉือนแบบสลับขาหลอกขึ้นอยู่กับพ่อหมอและเงินที่จ่ายให้โรงเรียนและพระอาจารย์ขันที จักรพรรดินีที่มีชื่อก้องโลกเช่นพระนางบูเช็กเทียน ซูสีไทเฮา และแคทเธอรีนมหาราชก็ได้ชื่อว่ามีเซ็กส์จัดเป็นผู้หนึ่งที่มีข่าวคาวว่าสำรองขันทีปลอมไว้ให้พระองค์เสพย์สุขหลายครั้งหลายคราและหลายคน
พระนางซูสีสมัยราชวงศ์ชิง ตระกูลเยี่ยเหอนารา สมัยสาวๆโปรดช่างทำผมที่เป็นขันทีให้ดูแลเสื้อผ้าหน้าผมคนอื่นทำก็ไม่ถูกใจจนมีเสียงครหาและขันทีคนนั้นต้องมีอันเป็นไปในที่สุด
โรงเรียนสอนขันทีนอกจากสอนให้มือถือดาบปากคาบคัมภีร์ยังศึกษาการเสพสมบ่มิสมตามตำราจักรพรรดิเหลืองเพื่อไปฝึกวิทยายุทธให้กับสนมนางในและนางกำนัลจนหมดไส้หมดพุงแล้วยังทำหน้าที่ประจำการคัดเลือกนางกำนัลและสนมทั้งหลายและจัดคิวให้กับจักรพรรดิและคุณชายทั้งหลาย
รวมทั้งขับร้องประสานเสียง เล่นดนตรี ชิมและปรุงยาพิษเครื่องเสวยน้ำจัณฑ์จัดหมอหลวงและสำรับยาสมุนไพรตลอดจนประจำราชรถและหามเกี้ยว รวมทั้งทำหน้าที่เป็นราชองครักษ์ให้กับผู้ที่ตนรับใช้ใกล้ชิดคอยดูแลเสื้อผ้าหน้าผมคุมพิธีกรรมและราชพิธีต่างๆรวมทั้งวางฤกษ์วางยามและยุยงส่งเสริมจักรพรรดิให้อยู่รอดปลอดภัย
สามารถถึงกับในบางครั้งบังอาจปลอมราชโองการตั้งจักรพรรดิหุ่นก็มี ด้วยคัมภีร์หน้าด้านใจดำและความเป็นนินจาไต่เพดานฝาผนังได้ของขันทีเหล่านี้
โรงเรียนนี้จะถูกเลิกไปสมัยใดหรือไม่ไม่ปรากฎชัดแต่เมื่อเปลี่ยนราชวงศ์เป็นราชวงศ์ชิงแมนจูประเพณีการเป็นขันทีก็ยังสืบทอดกันต่อมาและราชวงศ์ชิงก็มีเครื่องถ้วยที่ทำความมั่งคั่งให้กับจักรพรรดิและขันทีสืบต่อมา ดังนั้นเส้นทางเครื่องลายครามจึงเดินควบคู่กันกับเส้นทางสายไหมมาเกือบพันปีหรือนานกว่านั้น เช่นเครื่อง เซลาดอน หรือ ศิลาดลสังคโลก หรือ” ซ้องโกลก” แห่งราชวงศ์ซ่ง…และเครื่องถ้วยเคลือบแห่งราชวงศ์ถัง เป็นต้น…..
เครื่องเคลือบเก่าแก่แห่งราชวงศ์ถัง “ถังซ้านไฉ่” หรือเครื่องเคลือบสามสีของราชวงศ์ ถัง
ถึงส่งออกมาเป็นเวลานับพันปีแต่มาเจอเข้ากับสินค้าชนิดใหม่ของตะวันตกที่มาทำลายดุลย์การค้าที่จีนเป็นฝ่ายได้เปรียบตะวันตกมาช้านาน… นั่นคือ …” ฝิ่น” ยาเสพย์ติดจากอินเดียเมืองขึ้นอังกฤษ…ซึ่งแม้แต่จักรพรรดิ วั่นลี่ ก็ยังสูบจนไม่ว่าราชการ…ขันทีแห่งราชวงศ์ชิงก็เสียทีตะวันตก… ถูกยึดฮ่องกง ไป 99 ปี….
เราท่านก็คงจะเห็นประวัติศาสตร์จีนซ้ำรอยในประเทศไทยในไม่ช้าเกินรอ …
สองสามีภรรยาไม่ทำงานทำการ เอาแต่นอนสูบกัญชา…เอ๊ยยย… ไม่ช่าย … สูบฝิ่นตังหาก… ในสมัยราชวงศ์ชิงซึ่งทำให้จีนต้องเผาฝิ่นทำสงครามฝิ่นกับประเทศตะวันตกในการทำสงครามฝิ่นครั้งที่สองอังกฤษซึ่งถูกห้ามนำเข้าฝิ่นที่เซี่ยงไฮ้แต่กลับลักลอบนำเข้าฝิ่นมาที่จีนจากอินเดียโดยเข้ามาทางหยุนหนานได้เผาพระราชวังฤดูร้อนของจักรพรรดิเซียนฟง เป็นการสั่งสอนหลังจากไปตั้งแคมป์จะเผาเทียนอานเหมินแต่เปลี่ยนใจเผาพระราชวังฤดูร้อนแทน
ขอขอบคุณ
The Great Empires of Asia, Jim Messelos ( ed. ), Thames and Hudson, 2010
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
