ถามว่า คาดหวังอะไร ก่อนอื่นเลยคงต้องขออธิบายก่อนว่า คำว่าประชาธิปไตยนั้น
การเลือกตั้งไม่ใช่ทั้งหมดของประชาธิปไตย ประชาธิปไตยไม่ใช่แค่ทำตามเสียงส่วนใหญ่ มันก็จริงนะครับ แต่ถ้าเราเลือกที่จะเป็นประชาธิปไตย การเลือกตั้งนั้นก็เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ ไม่อย่างนั้นเราจะเลือกผู้แทนไปยกมือแทนเราได้อย่างไร มันต้องเลือกใครสักคนแหละ ดังนั้นนะครับมันต้องมีการเลือกตั้ง ถึงแม้การเลือกตั้งไม่ได้เป็นทุกอย่างของประชาธิปไตย แต่ก็เป็นขั้นตอนที่สำคัญ และขาดไม่ได้
สรุปการปกครองด้วยเสียงส่วนใหญ่ เป็นเพียงครึ่งหนึ่งของคำว่าประชาธิปไตย แต่ก็เป็นครึ่งหนึ่งที่ขาดไม่ได้ ส่วนอีกครึ่งหนึ่งที่ต้องมีเหมือนกัน และสำคัญพอๆกัน นั่นก็คือ การคุ้มครองสิทธิเสรีภาพของเสียงส่วนน้อย หมายความว่าทุกคนเท่าเทียมกัน ภายใต้กฎหมาย ไม่ใช่ว่าเสียงส่วนใหญ่ลงคะแนนบอกว่าจะให้ลากเสียงส่วนน้อยไปรมแก๊ส แล้วก็เรียกสิ่งนั้นว่าเป็นประชาธิปไตยเนี่ย มันไม่ใช่ครับ แบบนั้นน่ะเขาเรียกว่าม็อบ หรือการปกครองโดยฝูงชน นี่คือความแตกต่างระหว่างการปกครองโดยระบอบประชาธิปไตยกับการปกครองโดยม็อบ
ความเท่าเทียมกันภายใต้กฎหมาย ยังรวมถึงการปกป้องสิทธิที่จะคิดที่จะพูดที่จะแสดงออกของทุกฝ่าย ไม่ว่าจะอยู่ฝ่ายชนะการเลือกตั้ง หรือฝ่ายแพ้การเลือกตั้ง โดยไม่เกี่ยงว่าคนๆนั้นจะเป็นเพศอะไร อายุเท่าไหร่ ผิวสีอะไร จะจนจะรวยจะโง่จะฉลาด จบสูงหรือไม่ได้เรียนหนังสือ ทุกคนต้องได้รับการปกป้องความคิด ความเชื่อ อย่างเท่าเทียมกันครับ แล้วก็ต้องให้เขาพูดได้ด้วยนะครับ ไม่ใช่พูดแล้วโดนลากไปเก็บที่ไหนก็ไม่รู้ 3 วัน 8 วัน
ประชาธิปไตยที่แข็งแกร่ง ก็จะต้องสามารถรับประกันความเห็นของทุกคนได้ ว่าจะไม่มีการบังคับหรือบีบให้คนส่วนน้อยหายไป หรือต้องคิดตามคนส่วนใหญ่อยู่ตลอดเวลาเสมอ และการจะทำแบบนั้นได้ มันก็ต้องมีรัฐธรรมนูญที่รับประกันว่า เราคิดได้พูดได้ แบบที่เมื่อคิดแล้วพูดแล้วไม่ตายอ่ะครับ ไม่ต้องถูกจับ ไม่ต้องถูกคุกคามด้วย อันนี้เป็นอันดับแรกที่ต้องมีเลยนะครับ
การรับประกันว่าอำนาจจะยังคงอยู่กับคนส่วนใหญ่ ก็คือต้องผ่านการถ่วงดุลอำนาจซึ่งกันและกันครับ ระหว่างอำนาจ 3 ฝ่าย สำคัญมากที่ต้องไม่ให้ 3อำนาจนี้ไปตกอยู่กับคนคนเดียวหรือคนกลุ่มเดียว ถ้าไปตกอยู่กับคนกลุ่มเดียวแบบนั้นเมื่อไหร่นะครับ จบเกมครับ เพราะมันจะฮั้วกันทันทีเลย
อำนาจ 3 อย่าง ที่ว่านี้ ประกอบไปด้วย
1อำนาจของคนออกกฎหมาย
2อำนาจของคนที่ทำหน้าที่บริหารและบังคับ
3อำนาจตุลาการหรืออำนาจของคนที่เป็นกรรมการนั่นเอง
อำนาจที่ 1 เป็นของคนออกกฎหมาย ก็คือผู้แทนของเรา หรือ ส.ส ที่ประชาชนต้องเป็นคนเลือกให้เขาเข้ามาอยู่ในสภา ซึ่งฝ่ายที่เป็นเสียงส่วนใหญ่ก็ต้องทำหน้าที่ออกกฎหมายตามนโยบายที่ตัวเองได้หาเสียงไว้ โดยการออกกฎหมายต่างๆจะต้องมีฝ่ายค้านคอยตบตีคอยแฉ มันก็คือการคัดค้านเพื่อให้เกิดสิ่งที่ดีขึ้น แล้วการมีฝ่ายค้านก็เพื่อการตรวจสอบด้วย ไม่ใช่ว่าเพื่อให้ฝ่ายที่ออกกฎหมายออกไปไม่มีใครตรวจสอบ ไม่งั้นเนี่ยมันก็ออกกันตามอำเภอใจมั่วๆซั่วๆหรือว่าเอื้อประโยชน์ต่อคนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง การมีฝ่ายค้านก็เป็นเรื่องที่จำเป็นนะครับ
อำนาจที่ 2 คนบริหารและใช้กฎหมาย
ซึ่งก็คือนายกรัฐมนตรี และคณะรัฐมนตรี หรือบางประเทศจะเรียกว่าประธานาธิบดี ก็สุดแล้วแต่จะเรียก คือคนที่อยู่ในทำเนียบเป็นผู้บริหารสูงสุด ได้รับการเลือกมาจากประชาชน ไม่ว่าจะทางตรงหรือทางอ้อม อย่างเช่นประชาชนโหวตเลือกมาโดยตรง หรือเลือกจากหัวหน้าพรรคที่ได้รับเสียงสนับสนุนสูงสุด อันนี้ก็แล้วแต่การออกแบบ
อำนาจที่ 3 ตุลาการ ศาล
โดยเฉพาะผู้พิพากษา ถ้าจะให้ดี ก็ควรมีกระบวนการเลือกที่เชื่อมโยงกับประชาชนด้วย ไม่ควรให้ศาลเลือกกันเอง เพราะว่าศาลเนี่ยมีหน้าที่รักษากฎหมายตามรัฐธรรมนูญให้ประชาชน ซึ่งกฎหมายที่ว่าต้องใช้กันอย่างถ้วนหน้าเท่าเทียมเสมอกันทุกคน ไม่ว่าจะเป็นใครใหญ่โตมาจากไหนก็ต้องอยู่ภายใต้กฎหมาย ไม่ใช่ว่าเลือกใช้กฎหมายบางอย่างกับคนแค่บางคน แบบนั้นจะกลายเป็นลิ่วล้อมาเฟียมากกว่า ไม่ใช่ศาล แล้วครับ
สุดท้ายแล้วทุกฝ่ายก็จะต้องแคร์ประชาชนมากที่สุด เพราะทุกฝ่ายมีสิทธิ์ตกงานได้หมด ถ้าสมัยหน้าประชาชนไม่เลือกเข้ามา เห็นไหมครับการเลือกตั้งมันสำคัญตรงนี้แหละครับ มันมีวันหมดอำนาจ ไม่เหมือนเผด็จการที่ไม่มีวันหมด
ประชาธิปไตยไม่ได้เพอร์เฟคที่สุด
มันยังมีจุดด้อยมีความพังผุ เละเทะแตกต่างกันไป แล้วแต่การออกแบบและนิสัยประจำชาติของคนในชาติ
ประชาธิปไตยถือเป็นระบอบการปกครองที่แย่ แต่แย่น้อยกว่าระบบอื่นที่มีอยู่ในโลกนี้
หมายความว่าถึงจะไม่ได้ดีที่สุด แต่ก็ไม่มีอย่างอื่นที่ดีกว่านี้อีกแล้ว
ทีนี้เราลองมาพูดถึงรัฐธรรมนูญมาตรา 3 กันดีไหมครับ รัฐธรรมนูญมาตรา 3 ที่เขียนไว้ มีใครเคยคิดไปอ่านไหมครับ ว่ามันเขียนว่าอะไรในนั้น ไม่เป็นไรวันนี้ผมพิมพ์มาให้ดูละ
ในหมวด 1 มาตรา 3 บอกไว้ว่าอำนาจอธิปไตยเป็นของปวงชนชาวไทย แต่พระมหากษัตริย์เป็นผู้ใช้อำนาจนั้น ทางรัฐสภาคณะรัฐมนตรีและศาลตามบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญ
คือระบอบประชาธิปไตยที่ดีนั้น อำนาจ 3 อย่างนี้ไม่ควรตกในมือของคนคนเดียวจำได้ไหมครับ เพราะมันจะเกิดการฮั้วอำนาจกัน และพรรคการเมืองรัฐบาลที่ขึ้นมาได้ก็จะต้องเป็นพรรคที่ ผู้มีอำนาจสูงสุดเลือกไว้หรือเป็นพรรคที่เข้าตาเขาแล้ว และนี่ก็คืออุปสรรคสูงสุดของระบอบประชาธิปไตย ที่มันซุกซ่อนบริหารงานแบบระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์เป็นนัยๆ ซึ่งเราก็คงไม่ต้องแปลกใจหรอกที่ประเทศไทยมีการรัฐประหารรัฐบาลบ่อยๆ ถึงแม้จะเขียนว่าเป็นประชาธิปไตยก็ตาม แต่เป็นก็เป็นแค่ป้ายแปะไว้สวยๆเท่านั้น
ทีนี้กลับมาที่คำถามว่าคาดหวังอะไร
ผมขอไม่ตอบก็แล้วกัน ไอ้ประเทศที่มีแต่ภาระหนี้สินเพิ่มขึ้น และสิ้นเปลืองภาษีไปกับสิ่งที่ไม่จำเป็น มีแต่ระบบอุปถัมภ์คอรัปชั่น การสร้างสภาวะบีบคั้นให้กับประชาชน กดต่ำระบบการศึกษาให้ต่ำและพื้นฐานชีวิตของคนในชาติที่เหลื่อมล้ำแบบจงใจแบบนี้ คนที่จะยิ่งใหญ่ได้ก็คือคนที่อวยและเชิดชู เราคงคาดหวังอะไรไม่ได้หรอกครับ
หากใครอ่านมาถึงตรงนี้ก็ขอบคุณมาก
และผมไม่ขอตอบคอมเม้นอะไรใดๆทั้งนั้น
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
