ไม่ได้ตาบอดสีจริงๆ
"ประธานใส่เสื้อสีอะไร”
ครูนาฏศิลป์ถามผมหลังจากแสดงโขนหน้าพระที่นั่งเสร็จ
ตอนนั้นอยู่ป.2 อายุ 8 ขวบ แม่คะยั้นคะยอนักให้ไปเล่นโขนนะลูก “โก้มากเลยนะ แม่อยากให้พี่เล่นมากๆ” อะปายยย ถึงแม้ตอนนั้นจะทำได้ดี ได้เล่นพระที่นั่งอะไรแบบนั้นก็เถอะ
แต่จะ F.Y.I.ว่าผมเคยใส่ชุดโขนเตะบอลกับเพื่อนมาแล้วนะ555555 ชุดเต็มยศเลยอ่ะ ไม่ใช่โจงกระเบนเปล่าๆ
ซึ่งไม่เกี่ยวอะไรกับตาบอดสี
เรื่องมันมีอยู่ว่า ทุกคนในคณะโขนรามเกียรติ์ตอน ‘ยกรบ’ ตอบครูไปว่า “สีม่วง” ซึ่งแกแค่ตั้งใจจะทดสอบว่า พวกมึงรู้ใช่มั้ยว่าประธานคือคนไหน(เชื้อพระวงศ์) บางคนเลยอึ้งไปเพราะไม่ได้มอง หัวโขนรูลูกกะตามันเล็ก อ่ะพอเข้าใจ
แต่ผม ผม ผมตอบไปว่า “สีฟ้าครับ” หนุมานหันขวับมาเลย ฟ้าไหนนะ เขาตอบม่วงกันทั้งกองทัพ มึงฟ้าอะไร หรือหัวโขนมึงมึงมีฟิลเตอร์
นั่นแหละครับเป็นจุดเริ่มต้นที่รู้ตัวว่าตาบอดสี
“ไม่ กูไม่ได้ตาบอดสี กูแค่ไม่รู้ว่ามันคือสีอะไร” เวลาเพื่อนถาม ก็มักจะตอบแบบนี้
ก็จริงนะ เคยเล่นไอ้ที่แบ่งเฉดสีป่ะ เราได้คะแนนสูงมากเลยนะ ว่าตาสามารถจำแนกสีได้ดีปกติ แต่มาตายตรงไอ้จุดๆๆๆๆที่เป็นตัวเลขนี่แหละ จุดอย่างเดียว ไม่มีเลขเลยจ้า
มันเลยทำให้คนตราหน้าเราว่าตาบอดสีจริงๆ และอีกเรื่องที่สนับสนุนคือ “การแต่งรูป”
มีครั้งนึงไปถ่ายรุ่นน้องผู้หญิง แล้วก็แต่งรูปให้นางเว้ย “พี่จา ทำไมตาขาวหนูเป็นสีเทา” หา? ว่าไงนะ คนอะไรตาขาวสีเทา บ้าาา เป็นดีซ่านแล้วม้างงงง
อีกอันตอนนี้ทำงานห้าง ห้างเราลักชัวรี่ สีมันจะทองๆทั้งห้างเลย ถ่ายรูปออกมาก็เหลืองๆตามระเบียบ เวลาทำรูปเลยต้องหยอดสีฟ้าเข้าไปตัดเปรี้ยวหน่อย “จา ทำไมรูปนี้เป็นสีฟ้า” อ๋อคงถ่ายอยู่บนสวรรค์มั้งครับ555555 (ซึ่งไม่ควรตลกนะ ทำง๊าน!!!)
ซึ่งเออ โอเค จาก2เรื่องที่พูดมาก็ เคยอมละ บอดก็บอด
แล้วคนตาบอดสีมาทำงานแต่งรูปเนี่ยนะ มาถึงจุดนี้ได้ไงวะ5555555 เวลาต้องทำเกี่ยวกับแบรนด์ที่เน้นโทนสีก็จะบอกว่า ส่งโค้ดสีมาเลยครับ หรือไม่ก็ส่ง Art Work มา เดี๋ยวดูดสีเอาเอง
เคยต้อง proof สีงานธนาคารครั้งนึงเลยให้รุ่นพี่เอาไปตรวจที ผมดูไม่ได้จริงๆ กรุงศรีสีเชียวแน่นอน
___________________________________
คำถามที่ตามมาอย่างยอดฮิตอันดับ 1 ตลอดกาลนั่นก็คือ
“แล้วแบบนี้จะขับรถได้เหรอ”
อ๋อไม่ได้หรอกครับ “เพราะไม่ผ่านสัญญาณไฟใช่มะ”
อ๋อเปล่าครับ ขับรถไม่เป็น ผ่าม!!! อันนี้แวะเล่นมุขๆ555555
เอาจริงๆก็พอมองออกนะ ไม่ได้กวนตีน แต่เห็นไฟเขียวเป็นสีขาวจริงๆ ไฟเหลืองก็ส้มๆ ส่วนไฟแดงก็มืดๆ อ่ะอันนี้อันตรายแล้วล่ะ
ในหัวก็เลยจำเป็นภาพว่า ไฟสว่างที่สุดก็คือไปได้ ไฟที่เห็นชัดที่สุดคือไฟส้ม มันแทงตา ก็แปลว่าชะลอ ส่วนไฟแดงมืดสุด
ดังนั้นการขับรถนี่ไม่อยากขับเลย แต่คิดว่าต้องขับให้เป็นแหละ ช่วยเพื่อนขับมั่งอะไรแค่นี้เลย
กิจกรรมที่เพื่อนใหม่ในชีวิตเราทำก็คือ ชี้สี นี่สีไรๆ ทุกกลุ่มทุกแก๊ง มึงสนุกเหรอ “จา ขอฮาๆ” กูตลกกับมึงอ่ออออ แม่งเดินผ่านสายรุ้งนี้ชี้กันใหญ่ “อันนี้ อันนี้ อันนี้” ไม้หน้าสามสีไรไม่รู้ แต่ฟาดหน้าได้นะ
ซึ่งสีที่มักจะตอบผิดคือ ม่วง น้ำตาล สีน้ำตาลคืออะไรอ่ะ สีของน้ำตาลเหรอ งั้นกูต้องจำว่าน้ำตาลปี๊ป น้ำตาลโตนด หรือน้ำตาลมะพร้าว(คงไม่ใช่น้ำตาลทรายหรอก) นี่เลยไม่เคยรู้จักสีน้ำตาลเลย
ส่วนม่วง ไม่รู้เลย ม่วงคือแดง+น้ำเงิน แล้วก็จะใช้การจำว่า อัญชันสีม่วง ธานอสสีม่วง องค์นั้นสีม่วง มะเขือม่วง มังคุด มันม่วง มะม่วง แห้!!5555555 จะจำแบบนี้มากกว่า แล้วก็ เขียวมินท์-เทา-ชมพู อันนี้สับสนจริง พอมีปัญหาเหมือนกัน
เพื่อนเคยแซวว่า “งานศิลปะตอนอนุบาลของมึงคง Abstract น่าดูเลย ท้องฟ้าสีชมพู เมฆสีเขียว55555” ก็อาจจะเป็นไปได้
อีกอย่างที่รู้สึกเสียใจมากคือมีคนบอกว่าเรา “แกล้งตาบอดสี” กูจะแกล้งทำไมก่อน มันเท่หรือยังไงตาบอดสีเนี่ย ถ้าแกล้งคงแกล้งเห็นผี หรือ เป็นไบโพลาร์ 2 บุคลิกดีกว่า เบียวกว่าเยอะ
เมื่อก่อนอาจจะสู้นะว่า ไม่ได้บอด แค่ไม่รู้ชื่อสี แต่ตอนนี้ยอมแล้ว เออ บอดก็บอด ทำได้เท่าที่ทำได้ อันไหนที่อาจเกิดอันตรายก็ไม่ทำ
*เรียนเขียนเรียงความ เขาบอกให้ “ต้นตื่นเต้น กลางกลมกลืน จบจับใจ” นี่ไม่รู้จะจบยังไง เอาเป็นว่า
กูตาบอดสี
สวัสดี
ขอบพระคุณ
#JAKOPblog
#ตาบอดสี
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
