6 เม.ย. 2023 เวลา 11:30 • นิยาย เรื่องสั้น

วันสุดท้ายของข้าพเจ้าบนโลกใบนี้

กำหนดการ ฌาปนกิจศพ
นายชานนท์ แก้วเกื้อ
อายุ 84 ปี
ได้ถึงแก่กรรมด้วยโรคชรา (อ่านหนังสือแล้วหลับไปเฉยๆ)
เมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2607
(อนึ่งร่างของผู้เสียชีวิตอุทิศร่างกายเป็นปุ๋ยให้ต้นมะปริงหน้าบ้าน ณ ขณะ)
สถานที่จัดงาน
ณ ขณะ
Co-working space
เริ่มงานวันที่ 19-21 พฤษภาคม พ.ศ. 2607
วันพฤหัสบดีที่ 22 พฤษภาคม 2607
ร่วมกันจุดพันลำเพื่อส่งดวงวิญญาณตอนเย็น เวลา 4:20 น.
ทางเจ้าภาพขออนุญาติเลี้ยงอาหารมังสวิรัติตลอดงาน
เครื่องดื่มมีตั้งแต่น้ำเปล่ายันน้ำใบกระท่อม
งดเว้นเครื่องดื่มที่มีแฮลกอฮอร์
มีกัญชาหลากหลายสายพันธุ์ ทั้งพันลำและบ้องไม้ไผ่ไว้บริการ
ฟังเพลงโฟล์คและบทกวีแทนพระสวด
จึงเรียนมาเพื่อทราบ
คณะเจ้าภาพขอขอบพระคุณมา ณ โอกาสนี้
ขณะที่เขียนกำหนดการ ฌาปนกิจศพของตัวเอง อาการเสียวสันหลังมันทำงานซะงั้น บรรยากาศในบ้านชวนหม่นหมอง ท้องฟ้าด้านนอกมืดครึ้ม
เจ้าพายุและฝนทำหน้าที่ได้อย่างสมบูรณ์แบบ หลังจากที่พวกมันลาพักร้อน
ไปหนึ่งอาทิตย์ บวกกับกลัวภาพลักษณ์ ที่เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกมา จากบทความด้านบนว่าเราเดินเส้นทางสายเขียว แต่น่ะก็เราสิ้นใจไปแล้ว จะมาแคร์ความรู้สึกคนอื่นไปทำไม
ที่จริงโค้ดจะกำหนดการตายไว้ที่อายุ 90 ปี แต่เป็นเพราะบวกลบตัวเลขผิด ใจหนึ่งอยากจะแก้ไขแล้วใส่ตัวเลขลงไปใหม่ ตามที่ตั้งใจไว้ แต่ก็ไม่ดีกว่า เลข 84 ก็สวยดี ตัวเลขนั้นน่าจะเหมาะสมแล้วกับการจากโลกใบนี้ไป มีเงื่อนอย่างไขเดียวว่าต้องตายหลังภรรยาด้วย เพราะถ้าตายก่อนกลัวภรรยาจะเหงา ลูกเต้าก็ไม่มี หลานเหลน จะเลี้ยงดูหรือไม่ก็ไม่รู้
งานศพที่จะจัดก็คงฝากไว้กับ”เจ้าบ๊อบ” หรือน้องเวสป้าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของ เจ้าของเพจ
“โบ้ลืมบ้อง” โค้ดอ่านกำหนดการฌาปนกิจศพซ้ำอยู่ “สองสามรอบ”
เค้ารู้สึกปลื้มใจไม่น้อย “แม่งงานศพกู เท่ห์ดีว่ะ”
ถ้าถึงวันนั้นจริง ต้องเปิดเพลง
“บุญธรรม” ของ “เขียนไขและวานิช” ฟังคลอเคลียไปด้วย
“เนิ่นนาน เนิ่นนาน กับกลิ่นไอหมอนที่เธอนอน
ล่องลอย ล่องลอยไป กับร่างกายไร้ซึ่งวิญญาณ
บนนภาอากาศที่กว้างไกล
คงจะมีความสุขมากมายทุกวันนี้
ตรงนั้นมีความสุขบ้างไหม
อยู่ตรงนี้มันทุกข์สักแค่ไหนเธอรู้ไหม
ไม่นานนี้จะรุ่งเช้าโปรดลืมตา
ไม่นานนี้จะรุ่งเช้าโปรดลืมตา
ไม่นานนี้จะรุ่งเช้าโปรดลืมตา”
ณ ขณะ
book/camp/space
โฆษณา