6 เม.ย. 2023 เวลา 22:30 • ปรัชญา
ขออนุญาตเปรียบเทียบให้เห็นภาพ
ถ้าเป็นการล้ม แบบที่ต้วเราลงไปนอนแผ่แอ้งแม้ง การจะยันตัวลุกขึ้นมาต้องใช้กำลังแขนขาพยุงกายทรงตัว หรือหาที่จับเพื่อฉุดตัวเองให้ลุกขึ้น
นอกจากกำลังแขนขา ยังต้องใช้ "พื้นที่รอบข้าง" ลองนึกถึงกรณีเหยียบกันตายที่เกาหลีเมื่อไม่นานมานี้ คนล้มแล้วลุกไม่ได้เพราะพื้นที่รอบข้างมันแน่นไปหมด ไม่มีสเปซให้ส่งตัวเองให้ลุกขึ้น พื้นที่รอบข้าง จึงสำคัญไม่แพ้กำลังแขนขาของตัวเอง
เราหกล้มแล้วลุกได้เองโดยอัตโนมัติ เพราะตอนเด็กๆทุกคนก็หกล้มกันบ่อยๆสิ่งนี้เรียกว่าการเรียนรู้และการฝึกฝน จนกลายเป็นสิ่งที่เราทำได้เองโดยอัตโนมัติ
เปรียบเทียบกับความล้มเหลวในการทำอะไรบ้างอย่าง การลุกขึ้นก็ใช้หลักการเดียวกันคือ
- กำลังกายแขนขา หมายถึงตัวเราเอง
- หาที่จับเพื่อฉุดตัวเองให้ลุกขึ้น หมายถึงการนึกถึงเป้าหมาย การมีความหวัง ตระหนักในความรับผิดชอบต่อชีวิตตนเอง
- รู้วิธีลุก หมายถึงประสบการณ์
- พื้นที่รอบข้าง หมายถึงสิ่งสนับสนุนภายนอก
สังเกตไหมว่า ล้มตรงไหนบ่อยๆพื้นตรงนั้นจะแน่น แต่ถ้าล้มแล้วไม่ยอมลุก ปล่อยให้ตัวเองจมอยู่ตรงนั้นนานเกินไป เราจะลืมวิธีลุกในที่สุด
2
โฆษณา