WOW ทานปูอลาสก้ายักษ์นอร์เวย์ แสนอร่อย&สดมาก ที่ Snow Hotel กับเรื่องเหลือเชื่อ
เที่ยวไปทั่วกับหมอเฉลิมชัย : ก่อนอื่นคงต้องทำความเข้าใจกันเรื่องปูอลาสก้าที่คนไทยคุ้นเคยกันสักนิดว่า
จริงๆแล้วปูชนิดเดียวกันนี้ มีชื่อเรียกแตกต่างกันออกไปถึง 3 ชื่อด้วยกัน ก็คือ
King Crab
1) ปูคัมชัตคา (Kamchatka Crab) เพราะเป็นปูพื้นเพดั้งเดิมอยู่ที่คาบสมุทรคัมชัตคา แคว้นไซบีเรีย ตะวันออกสุดของรัสเซียที่อยู่ใกล้กับรัฐอลาสก้า
2) ปูอลาสก้า (Alaska King Crab) เนื่องจากรัฐอลาสก้าของสหรัฐอเมริกานั้น เดิมเคยเป็นของรัสเซียมาก่อน และอยู่ไม่ห่างนักจากคาบสมุทรคัมชัตคา มีเพียงทะเลแบริ่งกั้นเท่านั้น ปูจึงอยู่ในทะเลนี้ระหว่างคัมชัตคากับอลาสก้า
3) ปูยักษ์ของนอร์เวย์ (King Crab) อันนี้ไม่ใช่ปูของนอร์เวย์แต่ดั้งเดิม หากแต่เป็นปูที่ได้รับความช่วยเหลือจากรัสเซียในอดีต นำปูชนิดนี้มาเลี้ยงในนอร์เวย์ เพื่อช่วยเหลือประชาชนและทำให้เศรษฐกิจรายได้ดีขึ้น
ปูที่จับขึ้นมาจากทะเลน้ำเย็นจัด
จนปัจจุบันนี้ การส่งออก King Crab หรือปูอลาสก้าของนอร์เวย์ นำรายได้เข้าประเทศมากเป็นอันดับสองรองจากการส่งออกน้ำมัน และทำรายได้สูงมากกว่าการส่งออกปลาแซลมอนนอร์เวย์ที่มีชื่อเสียงและเรารู้จักกันดีเสียอีก
ปู King Crab ราคาแพงมาก เพราะหายากมากขึ้นเป็นลำดับ ปูตัวขนาดกลางมีอายุราว 5 ปี ขนาดใหญ่จะมีอายุมากถึง 20-30 ปี
โดยปูชนิดนี้จะเจริญเติบโตอยู่ในทะเลน้ำเย็นอันหนาวเหน็บใกล้ขั้วโลกเหนือ และอยู่ในระดับความลึก 1500 เมตร จึงทำให้ต้นทุนค่าใช้จ่ายในการจับปูนี้สูงมาก ราคาจำหน่ายในตลาดจึงสูงตามไปด้วย
จับขึ้นมาวางบนหิมะ รอนำกลับไปที่ Snow Hotel
รัฐบาลนอร์เวย์จึงดูแลให้จับเฉพาะตัวผู้มาทานได้ (น่าสงสารตัวผู้มาก ) และต้องปล่อยปูตัวเมียไป เพื่อให้ไปแพร่พันธ์ุต่อไป (โชคดีของตัวเมีย)
การจะดูว่าเป็นปูตัวผู้หรือตัวเมีย ก็ดูลักษณะเดียวกับการดูปูม้าในประเทศไทยคือ ให้พลิกดูใต้ท้องด้านล่างของปู
ถ้าเป็นสามเหลี่ยมค่อนข้างแหลมก็เป็นปูตัวผู้ ถ้าเป็นสามเหลี่ยมที่ไม่แหลมแต่ออกอวบอ้วนก็เป็นปูตัวเมีย
ปู 2 ตัว สำหรับพวกเรา 4 คน
รัฐบาลนอร์เวย์นั้น นอกจากจะควบคุมเรื่องการไม่ให้จับปูตัวเมียมาเป็นอาหารแล้ว ยังมีการกำหนดออก ใบอนุญาต (License) ว่า ในแต่ละกิจการหรือชาวประมงแต่ละคน จะจับได้มากน้อยเพียงใดในแต่ละปี แล้วต้องเสียเงินค่าธรรมเนียมให้กับรัฐบาลนอร์เวย์ด้วย
ทำให้นอร์เวย์สามารถมีปู King Crab ดังกล่าวส่งออกได้ตลอดเวลา และนำรายได้มหาศาลมาสู่ประเทศ
แตกต่างกับปูอลาสก้าของสหรัฐอเมริกา ซึ่งในสองปีที่ผ่านมาไม่มีปูส่งออกมาได้เลย เพราะจำนวนลดลงอย่างมาก
ราคาซื้อขายปูอลาสก้าหรือ King Crab ของนอร์เวย์ ที่ท่าเรือกิโลกรัมละ 500 Nok ประมาณ 1700 บาท แต่ถ้าส่งไปถึงออสโลเมืองหลวงแล้ว ราคาจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าคือ 1000 Nok หรือประมาณ 3400 บาท
เมืองที่ตั้งของร้านอาหาร หนาวมาก
ปู King Crab ของนอร์เวย์นี้ ตัวใหญ่มาก รสชาติดีเยี่ยม แล้วก็มีราคาแพงมากด้วย
การมาทานปูอลาสก้ายักษ์ของนอร์เวย์ ในชื่อว่า King Crab Safari ของ Snow Hotel ครั้งนี้
จึงเป็นความใฝ่ฝันของผู้เขียนในทริปนี้ ร่วมกับการตามล่าแสงเหนือเพราะเป็นคนที่ชอบอาหารทะเลมาก โดยเฉพาะปูทะเลต่างๆนั้น ชอบมากเป็นพิเศษเลยทีเดียว
ตอนอยู่เมืองไทย ก็มักจะหาโอกาสทานปูอลาสก้าชนิดที่แช่แข็งมาจากต่างประเทศ ก็ยังชอบมากเลย
ไปญี่ปุ่นก็ได้มีโอกาสทานปู แต่ทราบมาว่าตัวเล็กกว่า และอร่อยน้อยกว่าที่นอร์เวย์
เมื่อมีโอกาสมาถึงนอร์เวย์แล้ว จึงตั้งใจว่าจะต้องแวะร้านอาหารที่มีปูอลาสก้ายักษ์สดอร่อยให้ได้
โลโก้ Snow Hotel ที่เราพักและทานปูยักษ์
แล้วก็โชคดีว่า Snow Hotel ที่เราเข้าพัก เพื่อประสบการณ์ในการนอนในห้องพักที่เป็นน้ำแข็งทั้งห้อง (Ice room) เขาได้จัดให้มีการทานปูอลาสก้ายักษ์นอร์เวย์ด้วย แต่ที่พิเศษสุดและถูกใจมากคือ
มีกระบวนการที่สนุกสนาน ได้ความรู้ และตื่นเต้นเพิ่มขึ้นกว่าการทานอาหารปกติ คือ เริ่มต้นตั้งแต่ออกไปที่ทะเลจริง แล้วนำปูอลาสก้าขึ้นมาจากท้องทะเล
นำกลับมานึ่งทันที สอนวิธีแกะ วิธีทานอย่างเป็นขั้นตอน ทั้งทานแบบตะวันตกและทานแบบตะวันออก
ได้เลือกมื้อทานปูในช่วงบ่ายโมง แทนที่จะเป็น 9 โมงเช้า
Slow life ที่ Snow Hotel
เพราะถ้าเป็น 9 โมงเช้า จะทำให้ต้องเร่งรีบตื่นเช้ามาจาก Ice room รีบอาบน้ำ รีบทานอาหารเช้า แล้วจึงเร่งรีบไป Safari แล้วค่อยกลับมาทานปูตอน 10 โมงเช้า
นับเป็นทางเลือกที่ดีมาก ที่ทางโรงแรมได้แนะนำไว้ จากการประสานสอบถามล่วงหน้าตั้งแต่อยู่เมืองไทยแล้ว
ทำให้มี slow life ค่อยค่อยละเลียด ซึมซับบรรยากาศดีดีอย่างเต็มที่ ของ Snow Hotel ในช่วงเช้า ช่วงสาย และเที่ยง
ทิวทัศน์รอบๆโรงแรม
ค่อยค่อย เดินชมบรรยากาศหิมะที่ปกคลุมไปถ้วน ขาวเนียนสะอาดตา สุดลูกหูลูกตา
ถ่ายรูปเก็บบรรยากาศต่างๆอันสวยงามรอบรอบโรงแรม ทั้งแสงเช้า จนกระทั่งถึงแสงสาย แสงเที่ยงเป็นลำดับ
โดยตั้งใจจะตื่นสายแบบสโลว์ไลฟ์ราว 9-10 โมงเช้า ทานมื้อเช้าแล้วข้ามมื้อเที่ยง เพื่อที่จะเก็บท้องไว้ตอนย้อนกลับมาทานปูอลาสก้าที่โปรดปรานกันอย่างเต็มที่ตอนราวบ่าย 2 โมง
เพลินๆ ก่อนไป King Crab Safari
ทริปช่วงเช้า 9 โมง มีนักท่องเที่ยวไปมากถึง 20 คน ได้พบเพื่อนนักท่องเที่ยวชาวฟิจิและสิงคโปร์ บอกว่าทานปูไปคนละ 3 ขา จุกแน่นทานต่อไม่ไหว
ผมประหลาดใจมากว่า ผู้ชายตัวโตอย่างชาวฟิจิ(เหมือนกับนักรักบี้ทีมชาติที่เราเห็นกัน) ทานปูอลาสก้าได้ไม่ถึงครึ่งตัว แล้วบอกว่าอิ่มมากได้อย่างไรกัน
ผู้เขียนยังพูดเล่นไปเลยว่า 3 ขาไม่น่าจะพอ ผู้เขียนจะขอทานทั้งตัวคือ 8 ขา
เพื่อนชาวฟิจิบอกว่า เคยคิดอย่างนั้นเช่นกัน แต่หลังจากพอทานไปแล้ว จะรู้สึก เดี๋ยวรอดูเองก็แล้วกัน ว่าผมจะทานได้กี่ขา แล้วก็จะเข้าใจ
เราก็แต่งตัวกันอย่างเต็มที่ กันทั้งลมหนาว กันทั้งหิมะ ด้วยชุดหมีแบบนักบิน รวมทั้งสวมหมวก Helmet ถุงมือ รองเท้าหิมะครบชุด ตามที่โรงแรมจัดไว้ให้
แต่งตัวเต็มยศ กันหนาวเต็มที่
ถ่ายรูปเอาฤกษ์เอาชัยตามประสานักท่องเที่ยว ที่นานนานจะมีโอกาสได้แต่งชุดเต็มยศ สำหรับการไป Safari ของนอร์เวย์
แล้วก็ขึ้นมานั่งอยู่บนที่นั่งแสนอุ่นสบาย รองก้นด้วยหนังกวางเรนเดียร์
และลากด้วยสโนว์โมบิวที่ขี่โดยวันแมนโชว์ คือคุณลุงคนนี้
คุณลุงขี่ Snowmobile นำพวกเราไปหาปู
แกเป็นทั้งคนขับ คนเล่าเรื่อง คนจับปู คนนึ่งปู และสาธิตวิธีการแกะปูที่ถูกต้อง ทำโดยคนคนเดียว
เพราะนอร์เวย์เป็นประเทศที่ประชากรน้อย และค่าแรงแพงมาก ถ้าเป็นที่เมืองไทยเรา คงต้องใช้คนทำทั้งหมดนี้อย่างน้อย 3 คน
ค่าแรงเฉลี่ยของคนนอร์เวย์ 500-700 บาท ไม่ใช่ต่อวันนะครับเป็นต่อชั่วโมง
แต่ละคนจึงต้องทำงานสารพัดอย่างเต็มที่ ให้คุ้มค่าแรง
และแล้ว เราก็เคลื่อนที่ออกจากโรงแรม มุ่งหน้าไปที่ทะเลเว้าแหว่งที่เรียกว่า Fjord ซึ่งพอถึงฤดูหนาว พื้นผิวหน้าก็จะแข็งเป็นน้ำแข็ง หนามากราวครึ่งเมตร ทำให้รถและคนสามารถขึ้นไปเดินหรือวิ่งได้อย่างสบายมาก
พื้นน้ำแข็งถูกเจาะเป็นช่องสี่เหลี่ยมไว้แล้ว
เมื่อถึงจุดหมายปลายทางกลางทะเลที่แข็งแล้ว ก็จะพบว่าน้ำแข็งถูกเจาะไว้เป็นรูสี่เหลี่ยมเรียบร้อยแล้ว มีเสาพร้อมคาน และมีเชือกห้อยลงไปในรูที่เจาะไว้
เมื่อสาวเชือกขึ้นมา ก็จะพบเป็นกรงลวดตาข่ายสี่เหลี่ยม ซึ่งข้างในก็จะพบ King Crab หรือปูอลาสก้าอยู่จำนวน 5-6 ตัว
ดูด้วยตาเปล่า ก็เหมือนจะไม่ได้ใหญ่โตมากมายอะไรนัก
ลุงคนขับก็เลือกขึ้นมา 2 ตัว เพราะว่ากลุ่มตอนบ่ายนี้ มีนักท่องเที่ยวไปเพียง 4 คน
2 ตัวที่เลือกขึ้นมา
โดยบอกว่าเลือกตัวขนาดปานกลางมาให้ จะพอเหมาะกับพวกเรา 4 คนทาน
ผมยังคิดในใจว่า มันจะพอทานหรือนี่ คนละแค่ครึ่งตัวหรือ 4 ขา
คุณลุงคนเก่งเล่าความเป็นมาว่า King Crab มานอร์เวย์ได้อย่างไรและปัจจุบันกลายเป็นสินค้าส่งออกที่สำคัญอย่างไร ตามที่เล่าไปแล้วข้างต้น
ขณะที่เล่าเรื่องไป ก็สาธิตไปด้วย โดยการใช้มีดปลายแหลมเล่มเล็กๆใช้ทักษะขั้นสูงเพียงจังหวะเดียว ตัดประสาทสำคัญตรงกลางของปู ตายทันทีแบบไม่ทรมาน ไม่เห็นเลือด
ฤทธิ์มีดสั้นของคุณลุง เพลงเดียวจบ
ลุงบอกว่า จริงๆมีเลือด แต่เป็นสีน้ำเงิน ไม่ใช่สีแดงเหมือนมนุษย์โดยให้ความรู้ประกอบด้วยว่าเนื่องจากไม่ใช่ฮีโมโกลบิน
และนี่แหละเป็นเหตุทำให้เรียกว่า King Crab เพราะเชื่อกันว่า King ต้องมีเลือดสีน้ำเงิน
หลังจากนั้นเราก็พบนักท่องเที่ยวขี่สโนว์โมบิวผ่านไปด้วยความเร็ว จึงทราบว่าสปีดลิมิตนั้นใช้เฉพาะบนแผ่นดินเท่านั้น
เนื่องจากจุดที่เรายืนอยู่นั้น เป็นทะเล จึงไม่มีกฎจราจรจำกัดความเร็วเข้ามาบังคับใช้ จะขี่เร็วเท่าใดก็ได้ เป็นความรู้ใหม่ แปลกดีครับ
เตรียมตัวกลับมาทานปูที่ห้องอาหาร Snow Hotel
หลังจากนั้น ก็นั่งให้สโนว์โมบิวลากกลับมาที่โรงแรม
เมื่อขับมาถึงโรงแรมแล้ว ก็มาดูวิธีนึ่งปู โดยคุณลุงวันแมนโชว์ เธออธิบายว่า ใช้น้ำทะเลนึ่งไม่ได้
เพราะอียูบอกว่าน้ำทะเลยุโรปสกปรกมีมลพิษ ให้ใช้น้ำจืดเติมด้วยเกลือแทน
สงสัยอยู่เหมือนกันว่า แล้วเกลือที่มาจากทะเลยุโรป มันจะปลอดภัยสะอาดกว่าน้ำทะเลได้อย่างไร
ที่สำคัญปูนี้ ก็อยู่ในทะเลยุโรป ที่อียูอ้างว่าน้ำมีมลพิษนั่นเอง
คุณลุงบอกต่อไปว่า คุณลุงก็สงสัยเหมือนกันว่า อียูออกคำสั่งแบบนี้สมเหตุผลหรือไม่
แต่ที่บ้านคุณลุงเวลาจะนึ่งปูกินเอง คุณลุงก็ใช้น้ำทะเลอันนั้นแหละ กินมาหลายสิบปีแล้วก็ไม่เห็นเป็นไร
บรรยากาศห้องอาหารที่ทานปูยักษ์
คุณลุงยืนยันสองอย่างคือ
1) ปูนี้สดมาก เพราะลงมีดเพียงเพลงเดียว ก็ตายเลย เอามานึ่งทันทีในเวลาห่างไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง จึงสดมากๆ รสชาติจะดีแตกต่างกับปูอลาสก้าที่แช่แข็งส่งออกไปทั่วโลกแน่นอน ขนาดปูแช่แข็งที่ส่งมาถึงเมืองไทยยังอร่อยมากเลย
จึงน่าจะตื่นเต้นมากว่า รสชาติของการได้ทานปูอลาสก้านึ่งสดๆนั้น จะเป็นอย่างไร
2) ลุงเป็นห่วงพวกเรามากว่า กลัวว่าจะไม่พอทาน ก็เลยยืนยันอีกครั้งว่าพอทานแน่นอน คุณลุงบอกว่าผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างพวกเรา ทานสองขาก็อยู่แล้ว ส่วนผู้ชายตัวโตอย่างเราก็ไม่เกิน 3-4 ขา
มีคนจะทานปูตอนบ่าย 4 คน ให้ทั้งหมดตั้ง 16 ขา คือ 2 ตัว ตัวละ 8 ขา จึงพอแน่นอน
นักท่องเที่ยวชาวอังกฤษคู่สามีภรรยาที่ไปด้วยกัน ผู้ชายบอกว่าเค้าคนเดียวจะอิ่ม ต้องกิน 8 ขา
คุณลุงหัวเราะลั่นอย่างอารมณ์ดี บอกว่าเดี๋ยวจะได้เห็นกัน ทำนองเดียวกับนักท่องเที่ยวช่วงเช้าที่เคยบอกผมเอาไว้
เมื่อถึงตอนที่ปูสุกดีแล้ว หลังจากนึ่ง 17 นาที ปูออกมาสีส้มสด สวยงามน่าทานมาก ดูมีจำนวนมากกว่าตอนที่ปูยังไม่ได้นึ่ง แต่นับขาดูแล้วก็ 16 ขาครบถ้วน
ทางโรงแรมได้เตรียมขนมปัง เนย เลม่อนให้ทานกับปูแบบตะวันตกด้วย เค้าทานปูกับขนมปัง แปลกดี
แต่ขณะเดียวกันก็ได้เตรียมหุงข้าวสวยร้อนร้อน เปิดหม้อหุงข้าวดูแล้วเห็นข้าวเรียงเม็ดสวยงามมาก เพื่อให้ทานกับปูแบบตะวันออก
เห็นข้าวสวยร้อนๆ แล้วก็น้ำลายสอ อยากทานมาก ดีใจมากว่าจะได้ทานปูอลาสก้ากับข้าวสวยร้อนร้อน เราได้เตรียมทั้งน้ำปลาและซอสแม็กกี้ติดไปด้วยแล้ว
ลุงก็สาธิตการใช้กรรไกรตัดขาปูขาแรกออกจากตัว แล้วจึงใช้มือหักข้อที่สองข้อที่สามที่เล็กกว่า พร้อมกับดึงแกนกลางของเนื้อปูออกมาด้วย
เมื่อได้ขาปูเป็นสามท่อนเรียบร้อยแล้วจากหนึ่งขา ก็จะใช้กรรไกรเลือกตัดด้านข้างที่บางที่สุดคือ สีออกขาวไม่ออกสีส้ม
โดยตัดทั้งสองข้าง แล้วแกะเปลือกออกได้เลย พอแกะออกมาแล้ว จะพบเนื้อปูสีส้มแดง อวบอิ่ม สวยงามมาก เนื้อดูใหญ่ขึ้นจนแปลกใจ
แต่ก็คิดว่า 3-4 ขา ยังไม่น่าจะพออยู่ดี
เมื่อทานไปได้เพียง 2 ขา ผู้หญิงในกลุ่มทั้ง 2 คน เริ่มมีสีหน้าออกอาการว่าอิ่ม ทานไม่ไหวแล้ว
ส่วนผมทานจนถึงขาที่ 4 ก็ไปต่อไม่ไหว นี่ขนาดยอมไม่ทานข้าวสวยเลย เพราะกลัวจะอิ่มเร็วเกินไป ถ้าทานข้าวหรือขนมปังตามที่เพื่อนชาวอังกฤษแนะนำ น่าจะทานได้แค่ 3 ขาเท่านั้นเอง
สุดท้ายถามเพื่อนชาวอังกฤษว่าไหนบอกว่าจะ 8 ขาไงล่ะ เค้าหัวเราะบอกว่า ไม่น่าเชื่อจริงๆ แค่ 3 ขาก็จุกแล้วยูเก่งมาก ทานได้ตั้ง 4 ขา
เคล็ดลับคือ เราไม่ได้ทานอาหารกลางวัน ทานแต่ปูอย่างเดียว ไม่ทานข้าว ไม่ทานขนมปัง
ส่วนคู่จากอังกฤษ เค้าทานขนมปังด้วย จึงทานปูได้น้อย
สรุปคือ อาหารมื้อนี้ 4 คน ช่วยกันทานปู 2 ตัว ซึ่งเป็นเพียงแค่ขนาดกลาง ไม่หมดจริงๆ
เนื้อปู King Crab ที่ผู้เขียนแกะเอง
คุณลุงคนเก่งบอกว่า นักท่องเที่ยวทุกกลุ่มก็จะกังวลเหมือนกันหมดว่า ปูจะไม่พอทาน แต่สุดท้ายทานไม่หมดแม้แต่กลุ่มเดียว
ปูอลาสก้าที่นี่ มีลักษณะที่หลอกตามากคือ ถ้าดูตอนสดๆจะดูเหมือนขาเล็ก แต่พอนึ่งแล้วจะดูใหญ่ขึ้น แกะออกมาจะยิ่งดูใหญ่มากขึ้นไปอีก
ที่สำคัญคือเนื้อแน่นมาก เต็มไปด้วยโปรตีน ซึ่งเรื่องนี้ผมยืนยันว่าจริงคือ ทานแล้วรู้สึกเหมือนเป็นเนื้อลอบสเตอร์ หรือกุ้งแม่น้ำขนาดใหญ่ จึงทำให้อิ่มเร็ว
คุณลุงบอกว่าในเนื้อปูที่แกะแล้ว 1 ขีด มีโปรตีนมากถึง 18 กรัม
เป็นอันสิ้นสุดอาหารมื้อสำคัญสุดแสนประทับใจ
และเหลือเชื่อมากว่า ทานปูแค่ 4 ขา อิ่มแทบตาย โดยที่ไม่ได้ทานอาหารอื่นเลย แตกต่างกับตอนอยู่เมืองไทย ทานปูม้าหนึ่งกิโล ยังไม่ถึงครึ่งท้องเลยครับ
- 55
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
