นิทานจักรยาน Ep:3
นางหอยกลับมามีสติอีกครั้ง
หลังจากที่ทุบตีกระทืบคนแก่จนอ่วมแล้วก็ไปโวยวายใส่ศาลของเทพคนสวยให้พากลับถ้ำตามที่ตาแก่แนะนำ
ตอนนี้นางคิดอย่างเดียวคือ ทำไงให้กลับถ้ำได้ ป่านนี้พ่อแม่น้องๆคงรอน้ำจากกูนานแล้ว นางเดินขโยกเขยกต้วมเตี้ยมไปตามทาง ในหัวก็คิดไปว่า
ต้องหาแหล่งน้ำๆๆ
ถ้ากูตกลงไปในน้ำอีกครั้งกูต้องกลับถ้ำได้แน่ เอิ้กๆๆๆ กูนี่ฉลาดแถมสวยอีกไม่แปลกหรอกที่ผู้ชายทุกฝูงถึงอยากได้กู อุอุ อิอิ เอิ้กๆ โหกๆ ในขณะที่กำลังเดินขโยกเขยกกระหยิ่มยิ้มย่อง ผ่านเนินเขาไปหลายเนิน ปีนต้นไม้บ้าง เดินผ่านทุ่งบ้าง กลิ้งไปบนทรายบ้าง จนกระทั่ง
น้ำ...!
กูเจอแหล่งน้ำแล้ว..!
นางหอยกระโดดตีลังกา กระทืบเท้า เอากำปั้นทุบหน้าอกตัวเองเสียงดัง บั่กๆๆๆ พร้อมหัวเราะออกมาด้วยความดีใจสุดประมาน นางกระโจนโยนตัวเองลงไปที่แหล่งน้ำตรงหน้า กลิ้งเกลือก เถือกไถลไปกับน้ำจนตัวเปียกชุ่ม ลุกขึ้นมากระโดดใหม่ กลิ้งๆไป ทำอย่างนี้ซ้ำไปซ้ำมา
แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไร ก็ไม่สามารถจมลงไปในน้ำได้ นางหอยเริ่มโมโห และกรีดร้อง และทุบหน้าอกตัวเอง ดังบั่กๆๆๆ ทันใดนั้นเองนางเหมือนรู้สึกว่ามีเสียงใครบางคน กำลังตะโกนมาจากต้นไม้ต้นแห้งๆที่อยู่ริมแอ่งน้ำ
จะดำน้ำเหรอมึ้ง...!
น้ำตรงนี้มันตื้นแค่ตีน มึงจะดำลงไปยังไง
อีควายยย
นางหอยหันขวับไปทางที่มาของเสียงทันที ภาพที่เห็น ชวนฉงนในใจ
นั่นมันตัวอะไร มันเป็นไดโนเสาร์พันธุ์ไหน ทำไมหัวกลมเล็กคิ้วตาก็ไม่ปูดโปน จมูกมีกระดูกแปลกๆตั้งขึ้นมายาวๆก่อนถึงรู มีผมยาวรวบตึงขมวดมวยไว้ด้านบนดำขลับเป็นเงางาม ขายาวกว่ากูมาก แต่แขนสั้นและเล็กเรียวกว่ากูเยอะ ผิวเนื้อกายละเอียดจนเป็นประกายวิบวับ ขนที่ตัวก็ไม่มีสักเส้นดูแปลกประหลาดมากก็จริง
แต่ทำไมกูถึงรู้สึกว่ามึงสวยงามกว่ากูมากหนอ เป็นไปได้ยังไง
นางหอยตะโกนถามไปว่า
มึงเป็นหญิงถ้ำไหนกันวะทำไมถึงได้ดูประหลาดเช่นนี้
เสียงตอบกลับมาทันที
มิใช่จ้ะ....ฉันเป็นบุรุษจ้ะ
นางหอยมองหน้าผู้นั้นอย่างฉงนหนัก
อ่อ..เอ่อ...เดี๋ยวนะๆ ขอเปิดโหมดแปลภาษาก่อนนะ ลืมๆ
เอาใหม่ อ่ะแฮ่มๆ...
กูเป็นตัวผู้ ..มี ก_ะด_
มึงมองไม่ออกเร้อ อีควาย..ย
( เห้อ... ภาษาเอ็งนี่มันไม่เสนาะหูเอาเสียเลย ควรแล้วหนาที่เลิกใช้กันไป)
กูว่า กูจูนหัวมึงให้รู้ภาษากู น่าจะง่ายกว่า ว่าแล้วผู้นั้นก็ขมุบขมิบปากแล้ว ยิ้ม แล้วก็เริ่มพูด
เอออ...เธอน่ะไปยังไงมายังไงจ๊ะ ถึงได้มาทำท่าแปลกๆอยู่ที่หนองน้ำของฉันได้ มาหาของกินหรืออย่างไร
คือ...อีฉันน่ะหนา ออกมาตักน้ำ แล้วอีฉันก็ตกลงไปในน้ำ แล้วพอขึ้นจากน้ำได้อีกที ก็หาทางกลับบ้าน (ถ้ำ) ไม่เจอ พ่อแม่น้องๆ เพื่อนจากฝูงอื่น ก็ไม่มีให้เห็นอีกเลย จ้ะ
นี่อีฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่แห่งใด แล้วจะกลับได้ทางไหน ก็ยังมิรู้เลยจ้ะ
(ห้ะ .... เดี๋ยวๆ)
นางหอย ตกใจกับภาษาที่ตัวเองพูดออกมา เอ้ะ นี่มันอะไรกัน ทำไมสิ่งที่กูพูดมันช่างฟังดูงดงามแปลกหูได้ขนาดนี้ ทั้งสุ้มเสียง ทั้งคำต่างๆ ฟังดูงดงามจับใจ จนน้ำตาตัวเองไหลออกมาอย่างไม่รู้สาเหตุ
ท่านผู้นั้นเห็นอาการก็รู้สึกเอ็นดูนาง
นี่ นางเอ๋ย ไม่ต้องร้องไห้ไปดอก
ฉันจะพาเธอไปพักที่บ้านของฉันให้สบายใจก่อน กินข้าวกินปลาให้อิ่มหนำเสียก่อน แล้วฉันจะช่วยเธอหาทางกลับบ้านให้เอง ดีไหม ที่บ้านของฉันมีพี่น้องและเพื่อนๆเหมือนเธอนั้นแล พวกเขาจะช่วยเธอหาทางกลับบ้านให้จงได้หนา มาด้วยกันเถิดจ้ะ
นางหอย รู้สึกดีใจและอบอุ่นใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก นางยอมรับความใจดีของ บุรุษรูปงามผู้นั้น
ที่บ้านของบุรุษหนุ่มรูปงาม กลางทุ่งหญ้าที่ดูอบอุ่น กลิ่นดอกไม้หอมล้อมรอบ มีบุรุษหนุ่มวัยไล่เลี่ยกัน
ร่างกายกำยำผมยาวดำขลับ อีกสองสามคน มีสตรีรูปโฉมงดงาม รูปร่างสูงโปร่งสะโอดสะองค์ ราวกับภาพวาด อีกหลายนาง ในบ้านหลังใหญ่นั้น
เมื่อเขากลับมาถึง น้องๆของเขา ก็วิ่งมาต้อนรับ หญิงสาวในบ้าน ไปปัดกวาดที่นั่ง จัดสำรับผลไม้ใส่ถาด วางบนโต้ะให้อย่างปราณีต หมดจรด
ท่านพี่กลับมาแล้ว... !
เด็กหนุ่มคนที่ดูเยาววัยที่สุดตะโกน พร้อมวิ่งปรี่เข้าไปหาบุรุษรูปงามผู้นั้น
ผมยาวดำขลับสะบัดพลิ้วตามแรงลมเมื่อหนุ่มน้อยวิ่งไปหาพี่ชาย
ท่านพี่ พาตัวอะไรกลับมาด้วยละจ๊ะ..?
นี่..เจ้าน้องรัก! อย่าเสียมารยาท
ฉันพบนางที่หนองน้ำในเขตบ้านเรา
ดูนางกำลังทุกข์หนักหนา จึงพากลับมาเพื่อให้พวกเราได้ช่วยเหลือ
อ่อ... ว่าแต่ นางเป็นตัวอะไรหรือจ๊ะท่านพี่?
เอ้ะ..ไอ้นี่..!.
พี่บอกว่าอย่าเสียมารยาท
นางก็เป็นมนุษย์อย่างที่พวกเจ้ารู้จักนี่แหร่ะ เพียงแต่นางอยู่ในแผ่นดินเก่ากาลนานโข พี่เองก็คิดไม่ถึงว่าจะได้พบเจอด้วยตาตน แต่ก็ไม่ใช่สิ่งสุดวิสัยที่จะพบดอกหนา พี่ก็เคยพาพวกเจ้าไปเที่ยวชมแผ่นดินเก่ากาลนานก่อน จำได้หรือไม่เล่า
อ่อ.... จำได้แล้วจ้ะ...แต่ว่า... ทำไมนางจึงมาอยู่ที่หนองน้ำนี้ได้เล่า ?
ขณะที่พี่น้องสนทนากัน สตรีในบ้านก็แอบอยู่ในมุมของตน ได้แต่ลอบมองมาที่นางหอย อย่างพยายามรักษาอากัปกริยา
นางหอย ฟังสิ่งที่พี่น้องพูดกันไม่รู้เรื่องเลยสักคำ แต่กลับรับรู้ได้ถึงความอบอุ่น ความรัก ความงดงาม ในครอบครัวนี้ ไม่ต่างกับ ครอบครัวในถ้ำของตน (จริงๆ นางรู้สึกแตกต่างมาก แต่นางไม่รู้ว่า ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจนางตอนนี้ คือความรู้สึกอะไร)
เอาล่ะ น้องๆของพี่ พี่ขอให้พวกเจ้าดูแล นางมนุษย์ แขกของเราคนนี้อย่างดีที่สุด จนกว่าเราจะหาทางกลับบ้านให้นางได้สำเร็จ ระหว่างนี้ พี่ขอให้พวกเจ้า จงปฏิบัติต่อนางให้เหมือนคนในบ้าน และให้เหมือนที่เราปฏิบัติต่อมนุษย์ ทุกกาล ทุกแผ่นดินมาด้วยกัน
เข้าใจไหมครับทุกคน
............
ยานยนต์ รูปร่างโฉบเฉี่ยวสีทอง
ลงจอดที่ลานกว้าง ประตูกระจกแก้วเปิดออก ผู้หญิงหน้าสวยคมในชุดสีดำขลิบทองเดินลงมา พร้อมชายหนุ่ม ในชุดเสื้อผ้าสีดำขลิบทองคล้ายๆกัน
ถึงแล้วครับ คุณซินดี้ เราพบคำร้อง จากสาขานี้แหร่ะครับ คาดว่า นางหอย น่าจะอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้ เราน่าจะรีบหาตัวนางให้เจอ โดยเร็วนะครับ ผมเชื่อว่าเรื่องนี้กลิ่นมันทะแม่งๆแน่นอน
จะบอกว่ามีจมูกดีงั้นหรอ วรวิทย์
ใช่ครับ คุณลืมแล้วหรือครับ ผมเคยเป็นหมา มามากกว่าห้าร้อยครั้งนะครับ
ซินดี้หัวเราะร่า
นี่ฉันคิดผิดหรือเปล่าที่ชวนเธอมาทำงานกับฉันเนี่ย ห๊าา วรวิทย์
ไม่ผิดหรอกครับ ผมอยากมาช่วยงานคุณอยู่แล้ว ขำๆนะครับผมเปลี่ยนไปใช้ร่างหมาทำงานนี้ดีกว่านะครับ คุณซินดี้จะได้ไม่ดูสะดุดตาเกินไป
ว่าแล้ววรวิทย์ก็เปลี่ยนรูปร่างตัวเองเป็นหมาลาบราดอร์ตัวสีดำหน้าตาน่ารัก
โฮ่งๆ โฮ่งๆๆ...!
( คุณก็ควรเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าท้องถิ่นนะครับคุณซินดี้ )
To be continue
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
